Vannacht ondanks een veel te harde snurker, die daar gister al zijn excuus voor maakte en een matras waarop je je vast moest houden als je je omdraaide, omdat ie zo scheef was, eigenlijk beregoed geslapen🙂

Els had te veel last van de snurker.
Om 8.00 uur staan we buiten.
Wat nu.
8 km is heel erg kort en om nou om 11.00 uur voor de deur van een nog dichte albergue te staan….

En ik heb ontzettend veel behoefte aan een omgeving van positiviteit.
Ik weet dat ik dat vandaag tussen de mensen niet ga vinden, maar dat ik dat wel ga vinden in de natuur en het alleen zijn.

We ontbijten lang tot 9 uur en gaan dan op pad.
Ik loop al direct voorop.
Prima.
Na een klein poosje zie ik een bord parque arqueológico.

Ik zoek het op op internet.

De archeologische vindplaats Atapuerca is een reeks van archeologische en paleontologische vindplaatsen die enkele van de oudste menselijke resten op het Iberisch schiereiland bevatten . Overblijfselen van Homo antecessor met een leeftijd van minstens 800.000 jaar zijn gevonden Deze overblijfselen zijn ontdekt bij de aanleg van een spoorlijn in de 19e eeuw .

Els kan niet lopen met haar knie dus die loopt door.
Ik ga kijken.
Het is nog dicht maar je kan er goed omheen lopen en veel zien.

Ik hou wel van dit soort plekken.
Bijzonder hoe die mensen leefden.
Ik vergelijk het een beetje met pelgrimeren.

Tevreden zijn met wat je hebt.
Geen luxe, enkel je rugzak met basis.
Al is dit natuurlijk ook een luxe die zij niet hadden met een geld pas op zak en kunnen kiezen waar je eet en waar je slaapt.
En met het zeker weten dat er thuis een huis met alle luxe wacht.

Maar gewoon het gevoel dat je zo tevreden kan zijn met enkel basis dat stemt blij.
Ik zie hoe de mist over het dorp optrekt.

Ik zie wel hoe het weer wordt.
Door het dorp loop ik weer naar de route.
Ik moet de heuvel op en heb een steentje in mijn schoen dus die gaat er eerst uit.

Het lijkt alsof het regent dus onder de boom wacht ik even.
Maar het blijkt het geritsel van de bomen te zijn.🤣

Ik loop verder en verdraaid.
Het lijkt wel alsof ik mijn schoen uitgeschud heb boven mijn andere schoen, want net als gister zit daar nu een steentje in.

Hopelijk verdwijnt ie of houdt hij me op een zachte manier gezelschap tot de volgende bank.
De pelgrims zijn me grotendeels voor gegaan.
Ik zie een enkele die ik voorbij laat gaan.

Even luisteren naar de vogels want aan mensen heb ik nog steeds geen behoefte.
Alleen met de natuur en mijn eigen gezelschap bevalt me uitstekend😁

Ik zie iets over een alternatieve route.
Maar eens zien.
Bovenop de heuvel is er links en rechts.
Beide kanten zie ik mensen lopen.
Ik kijk of het pelgrims op rechts zijn maar dat blijken 2 mensen op zoek naar iets te zijn.
Hij loopt met een mand zij met stok.
Links om dus
Een helling van 8 %
Je ziet de top niet in de mist.
Spooky lopen zo in mijn up.

Twee pelgrims komen voorbij.
Gaat het goed?, vraagt ze.
Hartstikke goed. Alleen even uithijgen.
3 fietsers hebben het zwaarder.
Wat een mazzel heb ik dat ik loop😅

Het pad onder de eikenbomen loopt het makkelijkst.
Het zijn alleen lage bomen.
Ik buig mijn hoofd voor deze mooie bomen. Ze laten me rustig door.
Bert weigert echter zijn hoofd te buigen.

De bomen zijn dan ook niet van plan voor Bert te wijken dus we hangen geregeld in de eikenbomen.
Beetje respect tonen mopper ik tegen Bert.😅

Dan kom ik een van de fietsers tegen. Die is van zijn fiets gestapt.
Niet gered🤣
Achter me de man met de hond en fiets. Hij loopt altijd al de berg op.

Boven op de berg staat een kruis. Het lijkt op cruz de ferro met alle steentjes ervoor.
Zijwaarts in de boom schoenen ter nagedachtenis aan 2 mannen.
Pelgrims?

En net voorbij het kruis een tekst op een bord.
Ik zoek op wat de tekst betekend.
Sinds de pelgrim de bergen van Navarra domineerde en de uitgestrekte velden van Spanje zag, heeft hij niet meer genoten van een mooier uitzicht als dit.

Een mooie tekst.
Echt beoordelen van het uitzicht lukt niet erg.
Het is een grijze deken.
Ik zet me neer op een van de bankjes bij het bord.
Gewoon genieten van alles om me heen. Van de rust, stilte en de weidsheid.Nauwelijks mensen, stilte, op een fabriek ergens in het dal na, waarvan ik later zie dat er weer een stuk van de berg wordt af gegraven,
en de talloze vogels.




Als later de mist optrekt en ik me kan warmen in het zonnetje, was het uitzicht op eerdere routes mooier. Maar het is wel een prachtige weg. Vol met paarse bloemetjes.
De schoonheid en het weidse ontroert me.


Twee kleine appeltjes die ik in mijn tas vind van een tijd terug, welke ik geplukt had gaan naar binnen. Ook twee crackertjes noodrantsoen.
Die heb ik niet meer nodig.

Het klokhuis met pitjes de natuur in.
Wie weet groeit hier ooit een appelboom.😀
Ik heb nog geen zin om verder te gaan.
Maar als ik mijn andere schoen van het zich toch niet gedragende steentje heb ontdaan, Komen er twee mensen op het andere bankje zitten en ga ik toch maar verder.

Ik mijmer wat voor me uit.
Irene heeft ooit dit pad ook eens gelopen.
Ergens zwerft haar geest toch altijd over de camino.
Ik denk nog regelmatig aan haar.

In de verte is een grote stad te zien.
Burgos vermoed ik.
Morgen komen we daar aan.
Op de borden staan nu hakenkruisen en jodensterren getekend.
Wat bezielt mensen toch.
Ik schud het van me af.
Geen negativiteit vandaag.

Ik loop nu naar beneden en kom in het gehucht villaval.
Zie dat Els een half uur terug aan is gekomen bij de Albergue.
App haar waar ik ben.
Ik kijk even rond in Villaval en tot mijn grote blijdschap zie ik langs de weg trossen druiven.

Dat vraagt om een tros plukken en heerlijk op een bankje van te genieten.
Het leven is zo goed vandaag🙂

Maar dan moet ik ook maar eens op gaan staan.
Nog 1.5 km en het is 13.30 uur.
Op mijn dooie akkertje wandel ik nu over de weg in het zonnetje.

En dan wijst komoot me een andere kant op.
Even met Els gebeld maar ik zit gewoon goed.
En dan ben ik er ook snel.

Een albergue met zwembad.
Ik duik erin en Els is ook gelijk nat.😄
Die laat zich ook overhalen tot een duik.
Het is alleen wel erg koud dus het is kort.
Maar kleren weer gewassen en de hete douche erna is een weldaad.

We duiken een tentje in voor een glas rode wijn.
Ook wij moeten nu net als 2 andere pelgrimsvrienden eerder de terug reis gaan regelen.
Het wordt de flixbus als super goedkope oplossing.

Een nachtrit naar Parijs en 2 dagen latet de 28e naar huis.
Dus deze stads hater gaat cultuur opsnuiven🤣

Maar vandaag was een fantastische positieve dag waarvan ik elke minuut genoten heb.
En nu nog 1 dag naar Burgos wandelen.
De laatste dag in Spanje wandelen.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek