Na ons gezellige diner gisteravond was de nacht warm.
Toch wel redelijk geslapen.
Om 6 uur begon het zich te roeren.

Hoofdlampen, telefoonlampjes men wordt wakker.
Ik ook met een verotte rug😬
Dat wordt weg mediteren vandaag.

Om kwart voor 8 zijn wij ook zover en nadat we Denemarken gedag hebben gezegd gaan we aan de wandel.
Het is net licht aan het worden.

Een ontbijt na een km.
Mooi. Lang lopen zonder ontbijt is aan mij niet besteed.
We zien de zon opkomen.
Prachtig om te zien.

Na 3 km pas een tentje maar geen ontbijt.
Nog een km.
Dat gaat niet lekker dus appel erin. Ik zak gewoon door mijn bloedsuikers heen.

Na 4.5 km dan einderlijk.
En wat voor ontbijt.
Brood met ham gebakken ei en als cadeautje een pepertje.
Die geef ik gelijk aan Els die er vervolgens bijna in blijft, zo heet.🤣


Ik weet wat ik weggeef.
Dan komt toch ook kamp Denenmark nog binnen.
Ze ontdekken nog een deen en dan blijkt Britta die bijna niks zegt ineens behoorlijk te kunnen kletsen.🙂
Eigen taal.

Als we uit gegeten zijn gaat het verder op pad.
En het wordt gelijk prachtig.
Ik rommel wat met het fototoestel en zijn standjes.
Voorlopig is het doorlopen even van de baan.

De zonnenbloemen die nog een gele gloed hebben en de vele verschillende kleuren op de velden, het blijft genieten.
We lopen een poosje langzaam wat omhoog als we dan toch gaan dalen.

Als we in het volgende dorp komen halen we nog maar een croissantje en blikje cola zero.
Leuk winkeltje met leuke broodjes wat vorm betreft.

Daarna gaat het verder en dan wordt het klimmen.
De man met zijn hondje en fiets die we al vaker hebben gezien is ook weer onderweg.

Hij gaat met zijn fiets aan de hand sneller de berg op dan wij.
Het is echt kalm aan maar het lukt met regelmatige stops best goed.

(En ja Victor voor de del norte ben ik niet bang🤣
En de meseta daar hebben we geen tijd meer voor.
Ons avontuur stopt in Burgos.
Maar iedereen die we spreken gaan over de meseta als ze naar Santiago doorgaan)

Wij ploeteren rustig door naar 1200 meter.
Het zijn twee bergen.
Eerst omhoog, dan een eindje naar beneden en dan weer omhoog.
Je ziet in de verte het pad lopen en aan de pelgrims hoe steil het omhoog nog gaat.

Na het eerste puntje verstuurt Els een app en ga ik vast verder.
En dat gaat snel.

Ik kom bij een gedenkteken van de spaanse burgeroorlog in 1936.
300 mensen daar vermoord.
Het brengt me even terug bij de oorlogen van nu.
Al 3 weken op 1 keer na toen de tv aanstond niks gehoord of gezien.
Gewoon in de camino bubbel.
Ik hou het nog maar even zo.
Ik moet even zien of ik links of rechts moet.

Ik begon al naar rechts maar zie dan links op komoot.
Achter me loopt een jongen met zijn rugzak vol gehangen met gasbrander, extra schoenen, pannetje etc.
Een kampeerder.
Ziet er fleurig uit.
Hij zoekt ook naar de weg en loopt blij achter mij aan.

Hij begint een praatje en ratelt als een malle.
Eerst dat hij blij is mij te zien en dat ik de goede kant op ging.
Daarna over de mensen die hem pijn deden in het leven en hoe teleurgesteld hij is.

Verder kan ik er geen aardbei van maken en hij duikt ineens voor me en dan de struiken in en begint bramen te plukken.
Ach ja het leven is hard.
Arm joch.

Ik loop verder en hoor voor de zoveelste keer: " hello again "keihard lachend.
Ik loop een stel steeds voorbij maar omdat ik steeds even wacht tot ik Els weer ergens zie opduiken lopen ze mij ook steeds weer voorbij.

Dan belt Els of ik nou voor of achter loop.
Nee ik was toch gaan lopen toen jij boven stond te appen?
Niet gehoord.
En nee ik ben niet van de berg gerold.😄

Ik wacht maar even tot ze er weer is en we lopen een stukje samen op.
Even pauzeren op een heuveltje.
Mijn rugzak gaat nu niet af.
Anders gaat er iets heel erg op zenuwen drukken vrees ik.
Maar ik kan er wel lekker tegenaan zitten als leuning.

Selfie maken en een wc stop.
We moeten lachen.
Ik vraag Els niet van de heuvel te plassen, ik wil geen natte broek en zeg haar dat er mensen aankomen.
Boeiend niemand kijkt zegt Els.

Zal ik even een selfie maken?🤣
Maar dan moeten we verder.
We komen langs een parasol waar een man wat fruit en drankjes verkoopt.
Waar we vandaan komen.
Holland?
Hij maakt een gebaar en is zeer onvriendelijk.

Een spanjaard die niet van Hollanders houdt hebben we nog niet meegemaakt.
We lopen langs van stenen, pijlen gemaakt.
Iemand liep zich erg te vervelen.
Een hele lange pijl.
Wij leggen er een steentje bij.

Maar dan ben ik al spoedig weer voorop.
Voor mijn rug beter om flink de pas erin te houden.
En nu gaat het snel.
Voor ik het weet ben ik beneden.
Bij de zonnenbloemen.

En dan staan er nog een paar waarvan 1 grote in bloei.
Ik raak in gesprek met een Deen.
Oliver heet hij en hij zegt maar...
Zo cute o look at them.
Hij klautert het velt in en maakt foto's.

Heerlijk zo een knul.
Als ik ook het veld in klim lig ik toch echt twee keer op mijn snufferd tot vermaak van Oliver.🤣
Maar ik geraak er ook.

Ik wacht dan even op Els en samen lopen we het stadje
San Juan de Ortega in.
We zien geiten en horen bellen.
En we zien hollandse koeien.

We kijken er wat rond bij de kerk.
En we gaan zitten.
Nog 3.6 km.

We kijken voor morgen.
20 km tot Burgos zegt Els maar dat blijken er 23 te zijn.
Te ver voor Els.
Het stadje voor Burgos alleen dure hostels dus morgen maar 8 km.

In Burgos dan wel voor twee nachten een hostel.
De vrouw die naar Delgado zo langzaam liep is er ook.
Haar besproken bed is weg gegeven.
Ze slaapt in de kerk ernaast nu en baalt.
De man met fiets en hondje zijn er ook.

Leuk zoals die twee aan elkaar verknocht zijn.
We lopen vervolgens de laatste 3.6 km.
Ik maak voort en eigenlijk snel over de prachtige weg ben ik dan in Agés.

De Albergue is oke, het restaurantje waar we eten schattig.
De spaanse madame ratelt wat af.
En na het eten naar bed.
De meesten liggen al.
Het is ook al 20 uur geweest🤣

Een aziatische jongen komt nog wel even vertellen dat hij snurkt.
Oordoppen paraat dus😆
Dan is Els haar buidel weer kwijt.
Terug naar het restaurant waar ie niet is.
Wel in haar rugzak.😁

We gaan maar slapen.
De dag met 26 km was lang genoeg vermoed ik zo.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek