Vanacht als een blok weer geslapen.
Vanmorgen om half 7 ging de wekker.
Ik had het geluid van de telefoon uit geschakeld maar blijkbaar gaat de wekker toch af.🤭

Bed gelijk uit en onder de douche.
Om 7 uur is de bijeenkomst.
Een bodyscan wordt ons voorgelezen en wij doen braaf mee🤣

Daarna wat mooie woorden.
En dan een nummer van John Denver. Sweet surrender terwijl we elkaar de hand geven.

Daarna zijn we famillie en knuffelen we elkaar.
Gelukkig zijn de meeste nog bezig om vandaag te beginnen en hebben niet de luchten bij zich van al dagen lopende pelgrims🤣

Het ontbijt is prima. En na het ontbijt nemen we afscheid van Nicole, die nog een foto van ons maakt.
We gaan op pad. Het is 7.57 uur.
Benieuwd hoe de weg gaat bevallen vandaag.
We zijn in ieder geval gewaarschuwd dat het erg zwaar klimmen is.

Het begint in ieder geval kalm.
Beetje stijgen, beetje vlak.
Al snel begint het te regenen. Dus poncho aan en de gemaschen.
Het zekere voor het onzekere.
Els wacht nog even maar dan staat zij ook te wenken dat ze haar poncho wil.

Els loopt met een dagrugzak.
Zo kon ik mijn zwaardere toillettas bij haar erin en neem ik haar poncho bij mij erbij.
De camino geeft wat je verdiend zei Els eerder.
Nou dat we nou al die regen verdienen🤣🤣🤣


Niet lang erna is het droog en blijft het droog.
Ik had mijn regenjasje erbij aan omdat ik het koud had en heb geen zin het uit te doen.

Rugzak weer af en op, laat maar.
Het gaat vast wel weer ergens regenen.
Zo redeneer ik maar.
Het is druk met pelgrims.
De ongetrainde nederlander die we gisteren ontmoet hadden komen we ook weer tegen.

Hij is nu met zijn tweetjes.
Leuke gast. Etienne heet hij.
Heerlijk, een besluit vorige week kunnen nemen en dan zo op stap.

Ik loop even op met een pelgrim en vraag hem of hij naar Santiago gaat.
Yes zegt hij.
I walked the whole way.
The whole long way.
En dan sjokt hij verder want ik ben niet de snelste vandaag.

Het pad wordt steiler.
Ik kijk niet naar voren.
Gewoon neus opzij of naar de grond maar vooral niet naar voren en zien hoever ik omhoog moet.

Het uitzicht is prachtig en ik ben niet de enige die dat vind.
Ik mijmer rond in mijn hoofd.
10 jaar geleden dat de astma me bijna fataal werd en ik na 100 meter de rest van de dag in bed lag.

Het longfonds wat me zei te gaan wandelen.
En nu 10 jaar later klauter ik de berg op.
En ik kan redelijk doorlopen.
Af en toe hoor ik gekwaak alsof er een kikker in mijn longen zit.
Dan stop ik even, maar verder gaat het vrij makkelijk.
Ik zie de roofvogels in de bergen vliegen.
Bijzonder gezicht.

De rugzak is fijn op mijn rug.
Dus Bertje gaat niet op transport.🙂
We pauzeren twee keer kort.
Els zit op een steen en ik zie een joekel van een naaktslak achter haar zitten.
Prachtig🤣

Het gaat weer verder.

En dan zie ik parasols.
Koffie zeg ik tegen Els. Goed idee vindt Els.
En dan ineens....
Hee dit is de albergue, we zijn er al.

He???
We moesten met onze neus op onze schoenen lopen.
Het was zo pittig dat we echt na 8 km moesten stoppen.
Dit was appeltje eitje..🤣

Daarom lees ik de verhalen niet van anderen.
Ik ervaar het zelf wel.
We schrijven ons in hebben de stempel en nemen plaats.

Koffie, cola zero en genieten van het uitzicht.
Dan worden we weggestuurd. Er moet lunch geserveerd worden.
Wij nemen plaats aan de picknick tafel.

Bellen met Ronchevalles.
We hoorden al dat er steeds meer mensen reserveren.
Online lukt niet dus bellen.
Dan horen we dat hij vol zit.

250 plaatsen?
Els probeert het weer online en dan lukt het wel.
Niks vol.
Betaald ennnn....
Reservation voor de 7e.
Potjandop Els had toch echt 6 ingevuld.
Het is wat twee van die chaoten samen op stap.

Weer bellen en dan komt het goed.
En dan blijken we ook al 5 keer omgeroepen te zijn voor onze bedden.
Ik loop er even achteraan.

1 douchemunt en een stapelbed zonder gordijn.
We doen het ermee.
Bed opmaken, spullen uitpakken en dan lunch.
Heerlijke soep en ons broodje van gister.
En nu rust.

Naast ons zit een pelgrim in ruste🤣
Als hij wakker is waggelt hij de deur uit.
Waarschijnlijk om horizontaal te gaan😅

Om half 7 diner, morgen 7 uur ontbijt en half 8 pleite.
Dus vroeg op bed🤣

Geschreven door Carolines.wandeldagboek