Vandaag mocht ik weer op stap met de pelgrims for ever.
Een route van ongeveer 17 km, Boeren en Baronnen in Rockanje.

Uurtje rijden dus dat is goed te doen.
De weg langs al die havens achter Rotterdam is indrukwekkend.
Wat een staal.
Ik vraag me altijd af hoe ze al die moertjes en nippeltjes zo precies krijgen.

Bewonderenswaardig zoals alles gebouwd is.
Maar ook geen fijne lucht die de auto binnenkomt.
Ik vraag me af of er veel mensen in de buurt wonen.
Ik zie geen huizen.

Geen wonder dat Rotterdam de slechtste luchtkwaliteit heeft van alle grote steden in Nederland.
Het zou ook een goed doelwit zijn mocht hier ooit oorlog komen.

Zo mijmer ik me door de tijd heen.
En dan ben ik er.
Hetty, victor, Elly, Vera, Antonio, Lonneke, Anita en Peter zijn er ook.
Wat ontzettend leuk om Peter na lange tijd weer te zien.🙂

We starten in het bezoekerscentrum met koffie.
Een enthousiaste man weet van alles te vertellen over het gebied.

Ik heb er niet geheel mijn aandacht bij.
En dan gaan we op stap.
Het is een geklep van jewelste dus dan mis je veel van de omgeving.
Maar veelal bebouwde kom dus geen ramp.

Na 3.5 km café.
Je moet de mogelijkheden goed benutten vind Victor.
Volgens mij willen al die slanke dennen gewoon aan de appeltaart met slagroom.🤣

Ik sla heel netjes over.
Gelukkig ben ik niet echt een minnende taarten juf liefhebber.
Het kost me geen enkele moeite die te laten staan.

Voor een paar moet de slagroombus nog een keer terug wandelen.
Dan moet ik altijd denken aan vroeger.
Slagroom kuren van de room van de melk zo uit de uiers, die een nacht had staan verdikken.

Alles om maar dikker te worden.
Dus nee ik mis niks🤣

Vlak bij het restaurant staat een mooi thee koepeltje.
In 1742 gebouwd, waar besprekingen plaatsvonden over de duinen en dijken.
In 1942 gesloopt door de duitsers, die dachten dat het een navigatiepunt kon zijn voor de vijand.
En in 2014 een exacte kopie van neergezet. Mooi ding.

Na een poosje moeten we verder.
Mijn lijf heeft er zin in en het tempo zit er goed in.

Met Peter een tijd voorop gelopen en ook een stuk alleen.
Helemaal prima.
Tot komoot zegt segment over onbekend terrein, kijk op de kaart.

Ik probeer het wel maar ik kom er niet goed uit al lijkt het goed te gaan.
Toch maar even wachten op Victor met zijn gpx.
Tja komoot he. Niet goed dus een 300 meter terug.

Maar ook gpx komt er niet uit.
Komt door dat er een hek is gezet zegt Victor, die niet geheel bevriend is met komoot.
Mm mm denk ik...

We komen uiteinderlijk weer op de komoot route uit.🤣
Na een poosje slaat de trek toe.
Nog een km en dan zien of we een bankje tegen komen zegt Victor.

Ja hoor die komt.
Een picknicktafel met aan alle 4 de kanten zitplaatsen en een gewone bank.
Mooi twee broodjes erin met de cola zero.
En dan zijn Lonneke en Vera druk bezig met een gele rups op de rugzak van Lonneke.

We proberen er foto's van te maken.
Niet eenvoudig.
Voorzichtig pak ik hem op en zet hem op tafel.
Het blijkt het bonte schaapje te zijn.

Ach zeg ik tegen Anita kijk eens een gecastreerde rups.
Anita komt kijken en vraagt zich af hoe je kan zien dat ie gecastreerd is.
Ook Hetty komt kijken.
Weet jij hoe je kan zien dat de rups gecastreerd is? vraagt Anita aan Hetty.
Hetty bestudeert de rups maar weet het ook niet.

Ik heb grote pret met nog wat luitjes die het snappen 🤣🤣🤣🤣

Na een tijd gaan we verder.
Elly wil wat meer tempo lopen dus we gaan samen voorop.
Na een poosje zien we de rest echt niet meer.
Even wachten, maar het is niet ver meer dus we lopen door.

Kijk zegt Elly daar is de parkeerplaats al.
Oke, even Victor bellen of we op het terras verzamelen wat er ligt.
Oo hebben jullie afgesneden?
Nee hoor gewoon gelopen wat de route was.

Om de 17 km vol te maken lopen we nog even naar het water.
Maar dan gaan we het terras op.
In de verwachting dat de rest ook snel komt, zeggen we de serveerster even te wachten met bestellen.

En dan begint het wachten en het wachten.
Verrek zo hard hebben we toch niet gelopen?
Verdwaald zeg ik nog.
Na 20 min zitten komt dan einderlijk de rest eraan.
Ze waren te ver gelopen en de route voor de tweede keer aan het lopen🤣

Ach ja komoot is zo slecht nog niet.🤣
Maar het lag, zo zei Victor, aan de anderen die pas zeiden dat ze daar al gelopen hadden toen hij erom vroeg.🤣

Tja.... een excuus is snel gevonden🤣
Het etappe drankje met een toast op Irene.
Die kijkt van boven mee en lacht zich ws rot om die pelgrims for ever🙂

Eenmaal op weg naar huis kom ik over Delft dus tanken bij de makro.
1.86.9 dat is tegenwoordig goedkoop🙂
Bij de dirk boodschappen doen.

Een jong jochie die daar werkt komt naar me toe.
"Kan ik u misschien helpen?" Vraagt hij als ik de schappen afspeur naar blikjes tonijn.
Wat een leuk joch ben jij zeg ik met een lach en hij laat me zien dat de blikjes in de voordeel zijn en in een bak liggen.

Goh hee jou moeten ze een medaille geven.
Wat ben jij een goeie voor de winkel zeg ik hem.
Hij straalt van oor tot oor.
Kijk dat zijn nou de cadeautjes die een prachtige dag perfect maken🙂

Geschreven door Carolines.wandeldagboek