En dan weet iedereen natuurlijk waar we zijn.
In het kort een stukje geschiedenis.

De Inname van Den Briel vond plaats op 1 april 1572, waarbij de watergeuzen het stadje Den Briel, thans Brielle, veroverden op het aldaar gelegerde koninklijke Spaanse garnizoen. Het is een van de bekendste gebeurtenissen van de Tachtigjarige Oorlog en daarmee in de vaderlandse geschiedenis van Nederland.

Het oorspronkelijke plan was een aanval op Enkhuizen.
Door storm en navigatiefouten kwam de geuzenvloot echter zuidelijker bij de Hollandse kust bij het plaatsje Den Briel terecht.
Het Spaanse garnizoen dat er normaal verbleef, was op dat moment afwezig en er was slechts een kleine groep Spaanse soldaten overgebleven. Een veerman, Jan Koppestok, zag de geuzenvloot en roeide naar de schepen toe. Op de vraag van de geuzen of er veel Spanjaarden in het stadje waren, antwoordde hij dat men ze makkelijk aan zou kunnen.

De geuzenleiders besloten op 1 april de stad aan te vallen en op te eisen voor de gevluchte Willem van Oranje, die tot 1567 stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht was geweest. De burgemeester en het stadsbestuur weigerden eerst, omdat de geuzen berucht waren om hun plunderingen en andere wandaden. Daarop bestormden de geuzen de Noordpoort en braken deze open. Ze rekenden snel af met de Spanjaarden en kregen de stad in handen. Zo werd Den Briel de eerste stad waar de opstandelingen de dienst uitmaakten.

En omdat Alva het niet zo belangrijk vond en de opstand zich spoedig uitbreidde over Nederland bleek hij het zwaar onderschat te hebben.
Daar komt het gezegde op 1 april verloor Alva zijn bril vandaan.

En vandaag lopen wij daar de Voorneroute deel 1.

Gisteren is Elza naar mij gekomen.
Na mijn werk opgehaald en na de klusjes en het eten nog een rondje Noord Aa gedaan.
Even laten zien hoe mooi ik woon🙂

Het is prachtig weer en we kunnen buiten zitten.
Nog een gezellig poosje beppen volgt.
Altijd leuk elkaar wat beter te leren kennen.
Oo ja bedenk ik me.
Elza in mijn bed en ik buiten op de kampeermat.
Het is als vanouds.

Vroeger sliep ik veel buiten, maar nu was het alweer wat jaartjes geleden.
Dus een aantal keren wakker, maar heerlijk om zo buiten te zijn.

Beetje mijmeren.
Irene is de dag na mijn vorige verhaal gestorven.
Je voelde het aankomen.
Toch was het schrikken.
Raar is dat toch.
Herinneringen aan de wandeltochten met haar komen boven.

Ik ben dankbaar dat ze op mijn pad kwam en zo de pelgrims for ever groep geboren werd.
Als Elza vamorgen tevoorschijn komt, is het tijd overeind te komen.

Het blijft droog had Elza gister bedacht en op buienradar blijkt dat ook, dus ik ga met een bijna lege rugzak op pad.
Geen poncho mee.

Ik hoop dat ik er geen spijt van krijg.
De reis verloopt voorspoedig,wat wil zeggen dat ik geen 1 keer verdwaal🙂
En we zijn ook heel keurig op tijd in Brielle zonder dat ik wat harder moet rijden.

Ik moet vaker meerijders hebben🤣.
Die hele Alva en zo dat is bij mij toch aardig weggezakt.
Dus goed om weer eens een lesje bij te spijkeren.

We maken kennis met Elly, een nieuwe medeloper en we drinken koffie bij de koffiemeid.

We zijn met 6 meiden en 1 man.
Wat een eer moet dat zijn met 6 zwoegende dames op stap te mogen.🚶‍♀️‍➡️🚶‍♀️‍➡️🚶‍♀️‍➡️🚶‍♀️‍➡️🚶‍♀️‍➡️🚶‍♀️‍➡️🚶‍➡️

Na de koffie gaan we op stap.
Brielle door.
Jaren geleden dat ik hier kwam.
Ik kan me er ook weinig van heugen.

Ondertussen gaat het wel de goede kant op met mijn rug.
Geweldig werk leverde de osteopaat.
En de dag voor een derde nieuwe fysio was ik zo goed als pijnvrij.

Maar de rug fysio kraakte me aan alle kanten.
Napijn, zei hij, zou ik hebben en dat speelt vandaag nog flink in zenuwpijn door.

Maar goede hoop dat dit weg gaat trekken.
Brielle is het bekijken waard en dan lopen we een tijd langs de N weg.
Ik mopper even tegen Lonny.
Ik had een idee om in deze contreien te lopen.
Zal je net zien, dat ik het straks op mijn brood krijg dat ik deze route heb uit gezocht.

Als ik later aan Victor vraag wie deze route heeft uitgezocht is zijn antwoord....

Nou jij🤣

Gelukkig gaan we er ook weer vanaf en dan wordt de route mooi.
Mijn tempo, daar is vandaag geen pijl op te trekken.
Een tijd lang ga ik een eind vooruit.

Ik vind het prima.
Rustigjes mijmer ik in mijn hoofd door.
Dan gaat de telefoon.
Victor de me vraagt een mooi stukje gras op te zoeken, omdat we geen bank tegen komen.

Geen probleem, ik zie al een mooi stuk met houten hek als rugsteun.
Blij dat ik zit.
De lunch wordt verorberd en we zitten een poosje rustig te kletsen.

Als Victor verder wil, zeg ik voor de grap" nog 5 minuten".
Dus dat doen we. Even in kleermakerzit flink rekken. Dat voelt fijn.

Maar dan gaat het wel verder.
Ik loop een stuk lekkerder en loop een poos met Victor op.
We moeten de berm in voor een tractor en dan komen er nog 2 van de andere kant.

Het is een gepuzzel en we worden verder de berm ingedrukt.
De route wordt nog spectaculair🤣

Maar dan kunnen we door.
Kijk zegt Viktor, een rustpunt.
Een bord verwijst er naar.
Lekker even wat drinken.
Het blijkt bij een huis te zijn met groenteschuurtje en we mogen er naar het toillet.

Wat een lieve mensen.
Achter in de tuin drinken we lekker vers sap en zitten we een poosje.
Het is een gebabbel van jewelste vandaag.
Op tafel staan een stel tanden.🤣

Als iedereen klaar is gaat het verder.
Het schiet goed op.
De weg is leuk en mooi.
Gelukkig geen n wegen meer.
Langs een strandje met een joekel van een limousine.
Wat de jongelui, die er bijstaan, daar nou mee moeten is me een raadsel.


En dan ben ik weg met Elly.
Zij heeft ook een pittig tempo als hardloopster.
Het ziet er donker uit en ik begin een lichte mate van spijt te voelen dat ik mijn poncho thuis heb gelaten.

Zal je net zien. Beland ik in de zeikregen met alleen een korte broek en shirt.
Het is wel lekkerder lopen nu het niet zo heet is.

Bij het Brielse meer wachten we de rest op.
We besluiten de laatste 5 km door te lopen en niet nog ergens te stoppen.
Ik hang nu wat achteraan en dan begint het te spetteren.

Hetty vraagt haar poncho en ik bid dat het doorzetten uitblijft.
Als ik Hetty voor me zie lopen met haar poncho en hoed denk ik...
Kijk daar loopt Alva en schiet in de lach.

Foto waard, oordeel zelf.
Echt een Alva waardig persoon.
En dan zijn we in Brielle en zette de regen niet door.
Elly woont in Brielle en gaat op huis aan.
Tijd voor het etappe drankje en de toost op Irene.


Gebak hebben ze niet meer maar wel een luikse wafel met verse aardbeien, ijs en slagroom.
Daar zeggen een paar van ons geen nee tegen. Ik dus ook niet.
Mijn warme maaltijd blijft tot morgen staan weet ik dan.

En na een gezellig poosje babbelen gaat het dan op huis aan.
Het was weer een mooie dag🙂

Geschreven door Carolines.wandeldagboek