Het leven loopt soms anders dan verwacht.
Vandaag zouden we de afsluitdijk lopen, maar de weg blijkt nog niet open.

Een leuk alternatief van Elza het Willibrorduspad is dan ook leuk.
Ik zou donderdag na het werk naar Els rijden.
Maar dan gooien Jip en Joep met voedsel problemen roet in het eten.

Er worden zware buien voorspeld met onweer. Els nog geapped om het dan een dag te verzetten maar we zien wel.
De zware buien die ook niet kwamen.

Het wordt dus vrijdag in alle vroegte vertrekken naar Den Oever waar ik Els en Elza zal ontmoeten.
Gelukkig blijven de files me bespaard, en om kwart voor 10 ben ik de eerste.

Els arriveert 5 minuten later in haar nieuwe bolide en Elza komt er gelijk achteraan met de luxe benenwagen.
Bij de benzinepomp drinken we koffie en houden we onze eerste plaspauze.

Verlicht stappen we dan Den Oever in.
Naar de Waddenzee.
De haven is natuurlijk helemaal leuk.
Een grote tweemaster, bootjes van de bruine vloot, het is smullen.

Het beeld voor de omgekomen vissers van Wieringen gaat op de foto. En dan lopen we langs de zee.
Al snel komen we langs een huilend zeehonden jong.

Er staan al mensen te bellen en de zeehond is al gespot maar het is hartverscheurend.
Vooral zijn gehuil daar schieten bij mij toch de tranen van uit mijn ogen.

Even resetten en loslaten.
Het jong wordt wel gered.
Het is nog een gele bloemenzee op de dijk zo langs de zee.
De kluut en de dwergeend doen parmantig aan wadlopen. Mooi om te zien.
Jammer als we eraf moeten maar het vervolg is zeker net zo bijzonder.

De mensen wonen hiet echt mooi.
Zo een omgeving waar je spontaan blij van wordt.
Het gezelschap van die twee medepelgrims ach dat is ehhh ...ja wat moet je daar nou op zeggen.
We kunnen elkaar wel aan.

We lachen en ik merk dat ik ouder word en alles gaat zakken.
Soms moet ik zo lachen dat ik moeite heb een droge broek te houden.
Daar had ik in mijn jonge jaren toch geen last van dacht ik zomaar.

We lopen niet zo hard. We hebben totaal geen haast.
Het is toch lang licht na de langste dag gisteren.
Bij Stroe komen we bij een mooi kapelletje.
De heidense kapel of varkenshuisje.
Er staat ook een plakaat van een varken in de muur gemetseld.

het beeld dagtekent uit de voorchristelijke tijd en is uit de verwoeste heidense tempel overgeplaatst. Voor de Germanen en de Kelten heilig en symbool voor vruchtbaarheid en voorspoed, maar voor de Christenen verdoemd.

Altijd leuk iets over de vroegere tijden te lezen.
We rusten er een poosje en steken een kaarsje op.
Dan gaat het verder door de prachtige omgeving.

We komen lang een pluktuin.
Prachtige teksten staan er en een plezier om doorheen te wandelen.
Tijd voor een broodje ook en wat vocht inname en lozen.

We dwalen nog even door de tuin en gaan dan verder

Het is jammer dat we hem vandaag 8 km inkorten naar 20 km maar gezien de tijd...
We lopen door Hippolytushoef naar een ontzettende leuke camping in aanbouw, B&B en restaurantje waar we aan de thee en koffie gaan.

We krijgen een kaartje want deze moeten we echt onthouden.
Els vind heel erg hardop dat we toch echt een foto van ons samen moeten hebben.

Een fietser die er ook zit biedt zich dan ook spontaan aan🙂
En dan gaat het verder.
Bij een huis staan prachtige beelden in de voortuin van mensen.

Els en Elza mogen maar even poseren.
Een hoop gegiebel en als ik de foto gemaakt heb staat daar de vrouw des huizes voor het raam.

De dames beginnen te gebaren maar de vrouw vindt het helemaal prima.🤣
Leuke mensen hier.
Bij de kerk staat een mooi verhaal bij een beeld wat er op neer komt dat de dieren samen kunnen leven.

Ik schreef het wel eens eerder dat wij een voorbeeld kunnen nemen aan de dieren.
Die leven zoveel vriendelijker samen dan de mens.

We gaan onverhard lopen.
Langs de schapen.
Els en ik over het draad tussen de schapen wat makkelijker loopt.
Elza houdt haar zolen schoon.
Als we bij een hek komen valt Els bijna en zegt schrikdraad te voelen aan de schok die ze krijgt.

Ik kan het draad echter zo beetpakken.
Raar. De schapen die ons het pad gevolgd zijn staan nu keurig achter elkaar in een lange rij aan onze voeten opgesteld🤣

We klimmen over het hek.
En als ik het hek vastpak krijg ik ook een flinke stroomstoot.
Verder kan ik daarna het hek aanraken zonder dat er nog iets gebeurd.🤷‍♀️

Ik zie de dames klimmen en bedenk me dat dat raar is.
Gewoon het hek open doen.😁
Maar dan moeten we twee km door niet gemaaide paden en staan we tot boven ons middel, afhankelijk van je lengte, in de distels en brandnetels.

De Decathlon broeken zijn te dun. Mijn benen branden nog na🙄 Schoenen vol zaad, je zal wat nodig hebben en veters die door het weerbastige, recalcitrante, totaal niet meewerkende groen, los getrokken worden.

Om beurten voorop om het pad begaanbaar te maken tot we bij een fietspad komen.
En dan is de route niet zo heel boeiend meer.
We plukken de zaadjes uit schoenen en sokken en lopen over het fietspad verder.

En dan gaat het regenen en besluiten we na een poosje dubben toch nog de oranje gewaden aan te doen.
Gelukkig een mild zacht buitje.
De beloofde zware klapper missen we vandaag gelukkig.

En dan is daar na nog een stukje discussie over welke weg, de auto er.
We zijn op tijd voor het nederlands elftal op de E.K.🙂

Daarna moet het pelgrimsspel nog gespeeld worden en dan taaien we af naar bed.
Het was een top leuke dag en de camino gaan we op met een meegekregen overpeinzing😁

Geschreven door Carolines.wandeldagboek