Afgelopen nacht nog met Els een route voor vandaag uitgezocht.
Het graafschapspad van Doesburg naar Doetichem.
Of andersom... wat was het nou ook alweer.

Na dat Vera met de grote honden fohn haar schoenen heeft gedroogd, het afscheid en de betaling van ons adres gaat het met 3 auto's op pad.
2 naar Doetichem en Els naar Doesburg.
En dan belt Els.

We liepen toch vanuit Doesburg terug en niet andersom?
Achteraf bedenk ik me dat het voor carpoolen ook goed was en we niet naar Doesburg moesten gaan met nog twee auto's.

Gelukkig waren we nog slimme meiden.
Met mijn auto achterlatend in Doetichem gingen we met Vera's auto naar Doesburg.
Daar troffen we elkaar en werd het op zoek naar koffie en wat van de stadskern bekijken.

Koffie, azijn voor de bulten van Els, de mugjes zijn goed vertegenwoordigd😅 en een broodje voor onderweg en voor mij 2 potten Mosterd.
Past makkelijk😀
Het is zoeken.
We lopen en gaan verkeerd en we lopen nog maar eens en dan een rondje.

En via een ander weggetje weer naar de route en dan lopen we op de route ook al zegt komoot van niet🤣
We lopen een poos langs de uiterwaarden en lunchen dan bij een haven.

Volgens een man zaten we goed.
Niet volgens komoot.
En op het bankje zien we niet goed te zitten.
En dan knetterd het even flink met alle bemoeienissen, iedereen die wat anders zegt de hele tijd etc.

Tijd voor reset.
We vinden een route naar Hoog Keppel en kunnen dan verder zien.
Ik moet rust aan mijn hoofd en ik wil een poosje mijn eigen tempo lopen.

Dus ik ga aan de haal.
Heerlijk gaat het en al snel heb ik het naar mijn zin.
Leuke boerenland paden.
Ik kijk vaak achterom en zie de rest volgen.
Mooi dat gaat lekker denk ik.

En dan zegt komoot rechtsaf en zie ik de paal van het graafschapspad links gaan.
De kaart leert me dat dit ook de route naar Doetichem is.

Ik zie de rest nog volgen dus ga links af.
Bochtje om en een bankje.
Mooi even wachten op de anderen nu.
En dat duurt en duurt maar.

Tjee mopper ik nog hebben ze weer een of andere roodborst gespot om te filmen?
Toch maar even bellen.
Els neemt niet op dus Gerda.
Die zagen mij niet en zijn rechtsaf gegaan.

We lopen niet terug zegt Gerda.
Prima dan zie ik ze in Doetichem.
3 pelgrims zoek🤣
Even zitten en dan met een grijns toch wel verder.

Niet erg om alleen verder te gaan.
Even stilte en genieten.
En lekker tempo blijven lopen wat ook wel fijn is nu.
Dus rugzak op en stokken mee en gaan.

En het loopt gelijk goed aan en het bos in.
De route is ook goed te volgen nu en komoot doet het ook prima.
Stilstaan of rusten gaat niet.
Zodra ik stilsta kan ik gaan maaien met mijn armen om de muggen van me af te houden.

Voor een foto is dat al lastig.
En dan wordt het modderen.
En verdwijn ik tot aan mijn enkels in de modder.
Mijn schoenen.....
Thuis wordt dat een stevige poetsbeurt.

Ik kom langs de 18e eeuwse Eekschuur, die aan de historische handelsroute van Duitseland naar de haven van Doesburg ligt.
De schuur werd gebruikt voor het drogen van Eek wat de bast van eikenhouten takken is voor de leerlooierij.

Mooi om te zien.
Er lopen twee meiden voorbij.
1 met een vlammende zilveren broek aan.
Ik kijk er vol verbazing en verwondering naar.
Zulke kleren in het bos?

De mode in mijn jeugd met door ma gemaakte broeken met het kruis op je knieeën was toch wel wat anders🤣

Dan hoor ik heel veel kikkers.
Voor mijn voeten springen er tientallen het water in.
Mooie dieren😀
Ik moet langs kastelen komen

Ik zie er in Doetichem maar 1 kasteel.
Kasteel de kelder.
Jonkheer Floris Beelaerts van Blokland was van 1978 de eigenaar tot hij in 2019 stierf.

Sinds de laatste vier generaties behoort De Kelder toe aan de familie van Pallandt, aan welke familie de Beelaertsen zijn gelieerd.

De overgrootvader van de huidige bewoner was een baron van Pallandt, die woonde op het kasteel te Laag-Keppel. Zijn dochter trouwde met een Beelaerts van Blokland en zo kwam De Kelder en het landgoed in het bezit van de familie Beelaerts van Bloklan.

Nu wordt het kasteel gebruikt voor bijeenkomsten.
Leuk om wat over te lezen. Een kasteel van binnen vind ik niet veel aan. Van buiten kan ik er van smullen.

Ik ben dan ook in Doetichem en loop even naar de little.
De anderen zullen er nog niet zijn dus kan rustig rondstruinen en wat drinken.
Gerda die ik bel zegt dat ze moe zijn en nog 2 km moeten maar met de bus gaan.
Dus idd kalm aan.

Een bord laat 100 bloemen bloeien betwijfel ik.
Wat een bloemenzee heeft deze stad.
Al foto's makend geniet ik er enorm van.

Maar na een hoop gedwaal is het dan klaar.
26 km op de teller met een km gemist omdat ie nog op puze stond.
Ik ben klaar voor de camino al moet ik nog wel naar de fysio iets aan de rugpijn gaan laten doen.

Ik ben blij dat de anderen dan ook aan komen lopen.
We zijn weer samen.
Nog even in Doesburg een pannenkoek eten en dan breng ik de rest het laatste stukkie naar de auto en nemen we afscheid.

Het waren toch weer bijzondere dagen🤣

Geschreven door Carolines.wandeldagboek