Gisteren was het dan zover. Ma moest nog steeds uitgestrooid worden in het Bos in Blaricum. Bij pa was de gedachte. Maar pa is verdronken. Een groot meer is er ontstaan. Ma gaat op de hei haar laatste rustplaats vinden.
Eerst met zijn allen koffie drinken. Leuk om iedereen weer eens te zien.
Daarna gaan we de hei op. Met wat discussie wordt er een mooie plek gevonden waar we haar uitstrooien.
En dan lopen we nog een stukje en eenmaal terug met zijn allen uit eten. Dus laat thuis en nog diep in de nacht in bed. En dan moet de klok nog een uur vooruit en moet ik vandaag ook nog met Isabel aan de wandel. Op zoek naar mijn wandelsokken van de anwb maak ik een aparte la voor wandelsokken. Nou die hoef ik lang niet meer aan te schaffen. 23 paar wandelsokken. Ik kan vooruit. 🤣

Nou had ik een leuke route. Een ns wandeling dacht ik van Rhenen naar Amerongen.
Nee een ov stapper, dat had ik naar Isabel geapped.
Wappie van te weinig slaap en ook nog in mijn bol met gisteren bezig, niet nagedacht en naar Rhenen.
10 voor half 11 ben ik er en Isabel is er dan ook al even.
We drinken koffie en kletsen bij.
Heerlijk om haar weer te zien.

Doen we toch te weinig. Na de koffie gaan we snel op pad. Om 17 uur zware buien en mogelijk onweer. Maar we hoeven maar 20 km dus redden we makkelijk.
We lopen gelijk verkeerd. O ja trapje af dan komen we wel op de route. Stukje door Rhenen langs de kerk. We zien de deur open en lopen naar binnen. Als ik door de ruit in de deur kijk zie ik dat er een dienst gaande is. Gelijk komt er iemand naar buiten en vragen wat we willen.
Hoezo, we worden in de gaten gehouden. Ik zie een grappig huisje. Tol huisje denkt Isabel. Maar het is een torenhuisje. Als we verder lopen brult Komoot dat we verkeerd gaan. Het is even zoeken maar dan zitten we weer goed. Zo komen we wel aan onze kilometers.

De ns rood witte bordjes worden het trekvogelpad bordjes. Ik vermoed dat het de zelfde route is want komoot houdt zijn mond.
In het bos wordt het rustig. Veel vogels en rustig lopen. Maar wel heuvel op heuvel af. Goed om voor de camino te oefenen.
Eind van de dag gaat het al makkelijker. 🙂 Het is prachtig zonnig weer en we genieten. Bij de weg zijn we het spoor en de paaltjes weer bijster. Het is zoeken en puzzelen maar we komen er weer uit. Komoot doet iets verkeerd want we volgen geen enkel paaltje af en toe.

Maar goed, de route is mooi.
We komen toch weer goed uit en de route is er ook weer. We kletsen geregeld heel wat af.
Leuk ik weet nog de eerste tocht samen dat we bijna in complete stilte liepen. Nu hebben we het ritme samen wel gevonden. Soms lekker kletsen en soms gewoon genieten in stilte. Isabel loopt stevig door. Dus voor mij ook goed om in tempo te blijven lopen. Na 10 km vind ik het welletjes. Tijd voor bank en eten en drinken.
Onverhard heuvel op en af banjeren in redelijk tempo is nog even een dingetje voor mij, nu ik minder gelopen heb dan ik zou willen.
Niet vreselijk lang maar lang genoeg om 2 broodjes te eten en water te drinken. En dan gaan we verder.

En we lopen dan ook weer een stukje verkeerd en moeten zoeken. En dan zie we Elst. OOo leuk even kijken of we ergens wat kunnen drinken. Restaurantje op 1.4 km van de route af. Ach dat kunnen wij wel zegt Isabel en dat vind ik ook. We komen bij een snackbar. Daar hebben ze geen gebak. Isabel is 8 april jarig en wil trakteren op taart. We houden het nog maar even bij cola. We lopen weer terug en pakken nu makkelijk de route weer op.
Het is alleen apart zo vaak als we de rood witte paaltjes niet kunnen vinden. Ik denk nog het lijkt het Pieterpad wel. Hoe vaak ik Pietertje niet kwijt was.
Maar we zitten zo te zien op de kaart echt niet ver van Amerongen af.
We komen op een stuk waar geen boom meer overeind staat. Het bomen kerkhof.
Triest om te zien. De bomen die wel staan hangen tegen elkaar. Die zullen ook wel plat gaan.
We komen op een stuk waar schotse hooglanders kunnen lopen. Oei zegt Isabel en pakt een stok.
Mooi dan mag jij voorop zegt ik.🤣

We zien er geen een. Op de vlucht voor de stok van Isabel.😅
En dan komen we bij een kruising en is er geen bord meer te zien. Verdraaid en dan gaat het nog regenen ook.
Poncho en regenpak tevoorschijn. Een fietser baalt omdat hij niks bij zich heeft. Het zou tot 17.00 uur droog zijn en hij dacht nog even een stukje te fietsen. Het gaat heel heftig worden zegt hij. Oké kortste weg naar Amerongen. 2.5 km zegt hij. Nog even doorlopen. Beneden zie we dan het rood witte paaltje weer dus volgen we dat maar weer. En dan wordt het droog en komen we bij een weg met een pannenkoeken restaurant. Koffie met gebak.
Een heerlijk lavataartje met ijs en slagroom. Het mag wel een keer.

Tenslotte is het voor een verjaardag en vanavond eet ik gewoon maar een kop soep. Meer trek heb ik toch niet.
En dan zie ik een weegschaal hangen met Bert en Ernie en ze zitten in een emmer en op de bar. Helemaal leuk. Even naar Els door appen. Het doet denken aan onze rugzakken dus aan onze komende tocht.
Als we weer voldaan zijn doen we het laatste stukje. We komen bij een uitkijk toren en natuurlijk gaan we die op. Wij kunnen dat wel na 25 km vinden we.
Uitgekeken en een foto laten maken en dan is het echt het laatste stukje. En dan komen we bij kasteel Amerongen en natuurlijk gaan we daar ook naar binnen.
Mooi verassend. Koning stadhouder Willem 3 was hier geregeld te gast. Grappig ik had net een paar afleveringen van het koningshuis gezien. We dwalen een poosje rond en dan moeten we op zoek naar het station. En laat Amerongen nu net geen station hebben??? Maar we deden toch de ns route?
Ik snap er niks van.
We kunnen met de bus. Met de bus naar Utrecht en ik dan door naar Rhenen. Als ik incheck vertelt de chauffeur dat ik beter de andere kant op kan want die bus gaat rechtstreeks naar Rhenen.
Ik krijg me niet uitgecheckt maar de chauffeur zal dat tegen de andere chauffeur zeggen dat ik me niet hoef in te checken. Met een klein half uurtje ben ik dan in Rhenen en check ik uit. Ja vergeet het maar, ik ben dan ineens ingecheckt. Krijg het denk ik. Bij het station dan maar uit checken. En daar check ik ook opnieuw weer in. Pas na 5 min kan ik weer uit checken en ik geef het op. De bus ga ik wel achterheen want daar ben ik nog steeds in aan het reizen. Net voor het losbarst boven mijn hoofd zit ik in de auto. De terug tocht is pittig. Ik zie geen hand voor ogen. De weg is compleet weg gevaagd in de enorme watermassa, wat tot vlak bij Zoetermeer duurt. Ik ben blij dat ik thuis ben waar ik een blaar ontdek.

Uit gaan zoeken welke sokken mee de camino op mogen.
En als ik naar de route kijk en hem lees blijken we een totaal andere route te hebben gelopen dan de bedoeling was.
Een route van Frank wandelt die wel delen van het trekvogelpad in de route had maar ook hele stukken zonder rood wit paaltje liep.
Ach je zal maar Caroline heten.
We hebben toch een prachtige afwisselende route gelopen en een hartstikke fijne dag gehad. Het waren alleen wel 27.5 kilometers. Nu snap ik ook waarom.




\

Geschreven door Carolines.wandeldagboek