Tjee 3 dagen vrij dus aan de wandel. Net 6 dagen werken achter de rug en elke avond pas na 23.30 naar huis, dus eerst kalm opstarten. Rondje polder.
Pas om 13.30 uur sta ik buiten.
En als ik al een half uur aan de wandel ben, bedenk ik me dat ik belachelijk slecht zie.
Mijn lenzen vergeten in te doen.
Gatver denk ik, dat is terug naar huis waar ik nou net geen zin in heb.
Doorlopen maar, de wegen ken ik wel en dichtbij kan ik genoeg zien.
Maar ik doe het niet nog een keer merk ik wel onderweg.
Mijn hoofd is niet stil te krijgen dus de muziek gaat op.
Rustigjes maal ik zo door de polder. Bij de pompoenenboer ligt het al tjokvol pompoenen. Nu al? denk ik verbaast.
Dat is toch pas met Halloween in November?

Het zal wel. De hele natuur is toch van slag.
Het is niet zo heet meer daar ben ik in ieder geval al blij om.
Rustigjes mijmer ik verder. Ga ik linksaf naar Weipoort of rechtsaf naar Zoeterwoude en loop ik via opa's brugje.
Nee Weipoort maar en dan sla ik rechtsaf de andere kant op. Toch maar opa's brugje. Een vrouw in een scootmobiel houdt me aan. Of ze via deze weg ook naar Zoeterwoude kan. Jazeker, maar dat is wel een endje vertel ik haar. Zo een ding kan toch nog wel afstanden afleggen bedenk ik me als ze de lange weg besluit te gaan. Na een babbeltje vervolg ik mijn weg.

Nu alles wazig is mijmer ik maar een beetje voort.
Bij de van Bommelbrug en het van Bommelmuseum moet ik opnieuw een keus maken. Linksaf alsnog naar Weipoort of rechtsaf een omweg naar Zoeterwoude. Dat maar doen.

Als ik al even zo loop valt me ineens op dat mijn linkervoet wat pijn doet. Vorige week na dat geren door het bos had ik een paar dagen flink last van de overgang van voeten naar benen.
Dat was weg getrokken maar nu komt het links toch opzetten.
En het voelt als een shin splint. Jakkes nog aan toe.
Net terwijl ik morgen met Isabel heb afgesproken en woensdag naar het werk voor een werk overleg wil lopen.


Kalm aan maar. Voorbij de molen weet ik een bankje. Daar maar even zitten en drinken. Ik zit er al een poosje als ik ontdek dat het tijd wordt om verder te gaan. Ik zit mijn tijd te verdromen. In Zoeterwoude weer na denken. Via de supermarkt of langs de n weg onder de bomen. Dat maar doen. En zo kom ik dan bij het tunneltje om naar de overkant te lopen naar opa's brugje. Aan het eind weet ik een bankje en daar mag ik nog wel even zitten. Maar eerst loop ik langs de kaas boer. Toch maar wat kaas mee nemen. Op het erf moet ik zoeken waar ik zijn moet. Bij vele deuren hangen grote spinnen dus dat gaat hem niet worden. Dan zie ik een bel. En een deur zonder spin. Mooi.

Maar er doet niemand open en net als ik denk dat ik verder ga, gaat dan alsnog de deur open.
Gewapend met een stuk kaas loop ik door naar het bankje en vlei me elegant neer. Zo rust.
En volkomen gedachteloos zit ik zo heerlijk in het wazige groen te staren.
Zo zit ik zeker een half uur in de stilte van de polder. Dan komt het besef dat ik het wel erg warm krijg.

De lucht is veranderd in een dreigende lucht. Gek want het zou tot vanavond 22.00 uur droog blijven.
Als ik op buienradar kijk zie ik dat ik nog 3 kwartier tijd heb voor het gaat regenen en onweren.
Hopla in de benen. Tas op mijn rug en lopen. Dat wordt opschieten naar Stompwijk waar ik op de bus kan stappen.
Ik heb geen regenspullen bij me en om in de polder met onweer te lopen is nu ook niet je van het.

Maar voor ik de polder uit ben begint het al te spetteren. Dat wordt dus een nat pak. Dat krijg je als je je hoofd thuis laat mopper ik.
Eenmaal bij Stompwijk ben ik blij dat het nog mee valt. Nu met de bus en dan thuis komen met dat het wel mee viel, zie ik me niet doen. Dus steek ik de weg over en duik aan de ander kant de polder weer in. En dan begint het toch vies te miezeren. Het is ook vies benauwd buiten. Dit lijkt op echt slecht weer op komst. Maar net als ik denk dat ik wel nat genoeg ben, horen de weergoden me ook mopperen en houdt het gemiezer op.

Mooi zo, kan ik rustig verder lopen want mijn voet en been doen nu serieus pijn. Ik ben dan ook blij als ik bij het Noord AA kom.
Langs de appie voor een broodje voor morgen en dan met mijn poot hoog op de bank met een ijspacking.
Nu maar hopen dat het morgen weer gaat.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek