Vanmorgen rustig opgestart.
We hoeven niet vroeg weg. 10 voor 12 gaat de bus.

Als we al buiten staan om ergens te gaan ontbijten bedenk ik me dat we nog bananen en joghurtjes in de koelkast hebben staan.

Dus terug.
De duitse voetmasseur zit er ook weer en houd Els gezellig aan de praat met wilde verhalen.

Ik negeer hem straal.
En de blijde indische man zit er.
Hij blijkt predikant te zijn.
Van alles heeft hij te vertellen.

Hij schrijft een stukje in het dagboek van Els. En hij blijft blij en gelukkig.
Heerlijk zo iemand.
Maar dan moeten we op stap.

Deel 2 van het ontbijt.
Aangebrande toast met jam, vieze koffie en lekkere sinasappelsap.

En dan zien we de bus.
En bij de bus hebben we een qr code nodig en geloof het of niet maar die hebben wij natuurlijk niet.

We moeten wachten net als nog een aantal.
Eerst de codes.
Els in de stress maar krijgt uiteinderlijk haar code gedownload.

Mijn internet doet het weer eens niet.
Dus phone opnieuw opstarten en dan mag ik ook in de bus.

De rit gaat vlot.
Om 13 uur in Santiago en aan de wandel naar het hotel.
Sorry Wim het blijft een klote stad totdat je in het magische centrum bent😁

De albergue is best. Twee persoons kamer zonder airco aan een drukke weg.
We gooien onze tassen neer en gaan naar de huiskamer van de lage landen.

Even gezellig kletsen.
Dan komt Aster binnen. Een vrouw die haar huis weggedaan heeft en met een karretje vanuit huis in feb. Is vertrokken.

De emoties komen bij haar. Mooi om te zien en mooi om al die verhalen te horen.

We schrijven ons stukje gaan op de foto en gaan zien of we de compostela kunnen krijgen.
En die krijgen we.

Dan is het klaar en lopen we naar een restaurantje voor wat eten.
En daar komt Aster met haar kar langs.

Gezamelijk drinken we wat en kletsen we.
En dan gaan wij eten en Aster ook verder.

Tijd om nog even wat te shoppen en dan naar de mis. Het wierrookvat zwaait niet maar we worden wel als pelgrims meegenomen naar een binnenplaats.

Daar moeten we een zwart kaartje in het vuur gooien zo van wat laat je achter en wat neem je mee in je hart. Althans dat is wat ik eruit begrijp.

Ik laat wel wat achter, in ieder geval een paarse onderbroek🤣 ,maar ik neem meer mee aan prachtige herinneringen.

Dan krijgen we de zegen over onze hoofden gespetterd.

Daarna mogen we op de kansel komen zitten na een rondleiding door de kerk en mag men vertellen over hun tocht.

Het duurt maar en duurt maar.
Maar dan is het klaar krijgen we een hand van meneer pastoor en gaan we eten.

Een mooie afsluiting.
De ijscoupe wordt een reuze groot ijsje. We kunnen ons erachter verbergen.

Als we terug lopen naar de kathedraal blijkt er een muziek groep tuna de Derecho actief te zijn.
Els had het er al steeds over.

Even mee zingen en bewegen op de muziek.
Maar aan alles komt een eind.
Het is tegen 0.00 uur en morgen wordt een lange dag, nacht en dag.

Nog een paar foto's van de kathedraal want dat blijft trekken en bijzonder.
En in onze kamer is het een sauna.

En het ruikt er.... bloemetjes fris als we onze schoenen uit doen.🤢


Hopen dat we kunnen slapen.
En dat doen we.
En dan is het vandaag aan de terug reis beginnen.
Dit was mijn laatste blog van deze camino.

Een prachtig avontuur.
Met dank aan Els voor alle mooie momenten samen.❤️

Geschreven door Carolines.wandeldagboek