Tjeeee wat een bijzonder onderkomen en wat een bed.
Elke keer als ik me omdraaide kraakte het zo dat de halve straat wel wakker moest worden.

En elke keer sprongen de veren als paddenstoelen uit het bed in mijn rug omhoog.
Wat een ellende.

Een echte camino ervaring zal ik maar denken.
Een beetje gedeukt kom ik uit bed en duik onder de douche.

Daarna op naar het ontbijt.
De prijzen zijn ineens erg toeristich geworden merken we de laatste dagen.

Na het ontbijt worden Bert en Ernie in de stalling gestald.
We willen zonder de mannen nog even wat zelftijd doorbrengen.

Op naar het mooie kerkje.
Daar een poosje rondgekeken en vervolgens de fenisterrana opgehaald. Diploma binnen.

Dan worden Bert en Ernie uit hun benarde positie bevrijd, die direct met veel plezier op onze rug klimmen nadat de foto's weer zijn gemaakt.

Bert blijft wat klieren. Ondanks dat ik de banden heb verzet. Hij lijkt te zwaar te zijn en hangt teveel.
We doen het met elkaar er maar mee.

Denk dat hij beledigd is omdat de natte was onderbroek en bh als vlaggen aan hem zijn vast geknijperd🤣

We moeten een stukje lopen voor we weer bij de pijlen komen naar Muxia. Maar dan zijn ze er ineens. De zee zien we nog een poosje maar we stijgen gestaag.

Blij dat we Finesterre uit zijn.
Het is te druk en de auto's in de kleine straatjes waarvan er 1 me bijna uit mijn schoenen rijdt roept een hoop irritatie op.

Els bedenkt de leus, elke camino begint met een berg.
Hij klopt wel in ons geval.

Langs de weg heeft een man sardienen op de bbq.
Niet aan mij besteed.

We lopen langs nog een kerkje en weer een kerkhof.
En de weg is dan pas mooi als we eraf mogen.

Ik loop een stukje achter als ik Els ineens in haar oog zie wrijven.
Er vloog wat in.

Een andere pelgrim onderweg naar Finesterre verteld ons dat we nog 1 plek om te eten tegen komen en daarna niks meer 10 km.

Dus dat is snel bekeken.
Een leuk tentje El Salvador waar we brood eten.

Er komen een stel duitsers zitten. Ouderen. 1 dametje heeft duiderlijk de broek aan en er wordt gemopperd.

Els wint het vandaag met boeren laten🤣
Bij mij komt er niks meer uit zelfs niet na een halve liter water.

Eenmaal weer op weg snappen we wat de andere pelgrim bedoelde met landerlijke weg.

Een onverhard pad redelijk steil omhoog.
We zwoegen erop en het is een mooi pad.

Dan zie ik een kleurrijke iberische smaragd hagedis.
Geen idee hoor dat het dier zo een mooie naam had dat hoorde ik later.

We vinden het een heus cadeau en maken er veel foto's van. Uiteinderlijk jaagd Els hem voorzichtig de struiken in zodat ie niet gestressed raakt😁

En wij lopen verder nog nagenietend.
En dan zien we weer de zee en nu aan de andere kant.

Het zeewindje is af en toe heerlijk.
De gesprekken zeer interessant.

Over sport bhs en hoe lastig die aan te trekken zijn.en dat volgens Els alles zo zacht en rond wordt.
Het leven van een pelgrim kent vele ongemakken🤣🤣

En dan komen we een donativo tegen waar we thee kunnen drinken en een sinasappel eten. Ook nog een energie koekje.

Als we eerst samen op de schommelbank zitten helt deze vervaarlijk naar achteren en worden we er bijna uit gelanceerd.

Twee gillende pelgrims. Nee het leven van een pelgrim gaat echt niet over rozen. Ik pies bijna in mijn broek van het lachen dus vlieg de hoek in.

En dan gaan we eten en drinken en verder.
naarmate we dichterbij het eind komen lijken we steeds trager te gaan. Ergens niet willen dat er een eind aan komt.

Maar we nemen straks zoveel mooie herinneringen mee naar huis. En ik wil ook weer werken straks.

En na zoveel mooie plekken weer gezien te hebben komen we aan in Lires en vinden een geweldige casa waar we nu heerlijk in 2 overheerlijke bedden liggen.

Heerlijk gegeten en gedoucht.
Het leven is akelig vreselijk goed

Geschreven door Carolines.wandeldagboek