Vanmorgen na een wat onderbroken nacht wakker. Het regent. En als ik op buienradar kijk zie ik dat het blijft regenen.

We sliepen met zijn drieen.1 nederlandse man in het midden van de kamer en wij netjes in de hoek.

Het doet wat komisch aan.
Als Els ook wakker is besluiten we eens gezind in Cee te blijven.
Morgen is het weer mooi en dat is beter aankomen in Finisterre.

Dus heeeel kalmpies aan opstarten. We zwaaien de nederlander uit. Zijn vrouw wacht in finisterre dus hij gaat lopen.

Om 9 uur komt de beheerder om de hoek kijken en vertrekken wij in de stromende regen ook.
Het water kolkt uit de putten en stroomt in rivieren van de hellingen af.

Wij soppen dus binnen no time in onze schoenen. Als we een beetje om het meer heen zijn 2.5 km verder settelen we ons in een restaurant. Een duits echtpaar dat we al vaker tegen zijn gekomen zit er ook.

Leuk. Zij gaan wel verder. Wij gaan aan de koffie, broodje zalm en sinasappelsap.
En nog een koffie en nog een thee en dan is het 12.45 uur.
Tijd om de uitgezochte albergue op te zoeken.

Twee persoons kamer met uitzicht op zee.
Het is ook droog geworden dus mooi.
Alle was gaat in de machine.

De heer des huizes stopt alles in de droger als wij weg zijn en brengt de wasmand droge schone was naar onze kamer.

Waar vindt je zo een man nog😀

En we komen de geblesseerde pelgrim van gisteren tegen die zo op de weg lag.
21.00 uur was hij er gister.

Gelukkig dat we hem zien want we maakten ons wel wat ongerust.


Ondertussen gaan wij op boodschappen jacht. Zelf koken vandaag. Terwijl de schoenen staan te drogen, worden het de slippers waar we het verder mee doen.

Er is een verkeers opstopping van jewelste als de scholen uit gaan. Auto's staan schots en scheef in de rijen.

Dacht dat het in Nederland erg was maar vergeleken met hier valt het reuze mee.🤣

We kijken wat rond, doen de boodschappen en voelen de regen weer.
Restaurantje in en aan de wijn en patatjes met kroketjes.
We denken goed aan onze lijn.🙄

Dan is het droog en brengen we de boodschappen weg en zetten de schoenen nu in de zon.
Weer tijd voor een loopje. Dat niks doen is maar niks.

We worden er ongedurig en ontevreden van.
Aan het water is het prachtig.
Een visser die zijn bootje in orde maakt gaat rustig zijn gangetje.

Een man zit lekker met zijn benen in het water en het haventje met de bootjes is mooi om te fotograferen.

We vermaken ons maar de rust is er nog niet.
Dan maar verder kuieren.
Andere kant van het water.
We zien het stadje corcubion waar we morgen doorheen gaan.

En de open zee voor ons.
Een hele tijd zitten we op het muurtje te kijken.
Drie jochies proberen vis te vangen maar vangen enkel wier.

De wolken boven de bergen het is overweldigend.
Ik klauter over de rotsen naar het water. Het water is niet koud.

Ik hoef alleen maar over de zee uit te kijken. Een paar vissen springen uit het water en de meeuwen zeilen over het water.

De golven die over de rotsen gaan geven het beeld van een trage ademhaling. Bij elke golf lijkt de rots te zakken alsof ie uit ademt en trekt de zee zich terug dan haalt de rots weer adem.

En daarmee komt ook de rust in mij terug.
Uiteinderlijk moeten we dan om 19.30 uur eens op huis aan om te koken.

Tortelini met spinazie.
Marinus appt vanuit Santiago. Die heeft de mazzel gehad het wierrook vat te zien zwaaien. En hij appt door wat we moeten gaan doen.

Hij vliegt morgen terug.

We zien wel. Ik denk nog maar even niet aan Santiago.
Het leven is te goed zo.

Dalijk nog even terug.
Lichtjes kijken en bijtijds slapen.
Het was toch weer een mooie dag.
Ondanks de onrust in ons van het niet kunnen lopen.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek