Vandaag een stukje van de traslatio route gevaren.

Traslatio-route
GESCHIEDENIS VAN DE TRASLATIO ROUTE
vertaalgeschiedenisDe pelgrimstocht naar Santiago de Compostela is al meer dan 1200 jaar de meest diepgaand ervaren spirituele en culturele route sinds de Middeleeuwen, die erkenning kreeg van het Europees Parlement, dat het uitriep tot Eerste Europese Culturele Route, en van UNESCO, die verklaarde het tot wereld erfgoed.

De Ruta Traslatio of Ruta Xacobea maritiem-rivier door de zee van Arousa en de rivier de Ulla herdenkt de aankomst in Galicië, over zee, van het lichaam van de apostel Santiago el Mayor, na zijn martelaarschap in Jeruzalem.

Oude christelijke tradities zeggen dat na zijn martelaarschap en onthoofding door Herodes Agrippa, de discipelen van James, Theodore en Athanasius zijn onthoofde lichaam oppakten en het vanuit de stad Jaffa, ten zuiden van het huidige Tel Aviv, over het hele land droegen. Middellandse Zee en de Iberische Atlantische kust, tot aan de kusten van de Ría de Arousa en de Península do Grove.

Ze volgden de loop van de rivieren Ulla en Sar en bereikten de haven van Murgadán in Iria Flavia, in de buurt van de huidige stad Padrón . Daar bonden ze de boot vast aan de "Pedrón",

een Romeins altaar dat momenteel wordt bewaard in de parochiekerk van Santiago de Padrón en, na een reeks wonderbaarlijke gebeurtenissen, werd Santiago uiteindelijk begraven op de berg Liberum Donum,

op een plaats die vaag werd aangeduid als Arcis

DE VIA CRUCIS DOOR DE RÍA DE AROUSA
Een opvallend aspect van deze route zijn de 17 stenen kruisen - bijna allemaal gelegen aan de voet van de monding en op de twee oevers van de Ulla - die de route markeren en de enige maritiem-rivierkruisweg ter wereld vormen . De eerste twee kruisen die de Traslatio-route markeren, bevinden zich op het eiland Malveira Grande en op de noordpunt van het eiland Cortegada. Bijna allemaal zijn ze van traditionele lijnen, en op hun kruisen staat aan de ene kant de gekruisigde Jezus Christus en aan de andere kant de Maagd.

We moeten om 10 voor 8 aan wezig zijn bij de boot dus vroeg uit de veren.

Het weer is goed en op de boot is het gelijk prachtig. Al dat blauw van de lucht en het water met de wolken er tussen, het is sprookjesachtig mooi.

We gaan op pad en dan is het je verwonderen en foto's maken.
De koffie en cakeje is even lekker.

We zitten buiten en het is koud maar te mooi om binnen te zittn. 1 uur en 40 min. varen dat is voor mij een ultiem geniet moment.

Kind van het water en de polder😀 we varen langs een aantal van de kruisen. De meeuwen boven het water vind ik mooi.

Kon ik maar vliegen boven de zee. Zo vrij zijn.
Dan begint de muziek en komt ook de titanic voorbij.
Even het drama nabootsen op de voorplecht.

Met de andere pelgrims even lol.
Maar dan na een geweldige mooie overtocht zijn we er.
Ponte cesures vlak bij Padron.
En we snellen ons naar het ontbijt.

Heerlijk aan de joghurt met vruchten en cappucino.
Die joghurt is wel mijn favourite.
En dan op zoek naar de route. Die vinden we snel.

En warm dat het is. Goiemoppes het is met recht natte oksel weer.
Eerste stuk langs de weg.

Bij een stalletje een armbandje mee.
En dan letten we allebei niet op en gaat het mis.
Als we op de drukke weg geen stempel zien weet ik het.

Terug en de goede weg.
En dan is het pad mooier.
Els loopt voorop.
Ik ben niet zo snel vandaag.

In een kerkje roept Els me voor de stempel.
Rondkijken en een open deur in schieten.
Daar hangen alle gewaden van de pastor op een rek.

Eenmaal buiten is Els alweer verdwenen. Ik kuier er op mijn ooie dooie achteraan.
De warmte en het benauwde weer spelen me een beetje parten.

Maar ik heb tijd. En dan de drukke weg. De muziek maar een poosje op.
En dan zie ik Els. Heb je de telefoon niet gehoord?

Nee niet gehoord.
App ook niet gezien maar daar kijk ik ook niet op met lopen.
We gaan de laatste 25 km ook al in en dat is toen ik Gerda achterliet en in 4.5 uur25 km rende om maar weer bij Gerda te zijn.

Nu geniet ik van de weg en kijk om me heen.
Het is alleen dat er een zwaar irri hoofdpijn op komt zetten. Ehhh onweer in de lucht?

Net als we besluiten wat te gaan drinken komen de eerste druppels. En we horen gerommel.
Hoofdpijn verklaard.

We vermaken ons met de hagedisjes. En dan stappen we na een poosje op.
Els wil doorlopen zodat we morgen niet zover hoeven.

Ik ben moe maar denk nog wel een paar km te kunnen.
En dan zien we een albergue. Maar we moeten bellen en dat lukt niet.

Els loopt vast door ik moet even zitten.
De volgende gelegenheid is een hostel voor 60 euro.
Te duur.

En dan gaat het regenen.
En dan komt er een albergue met slaapzalen.
Net binnen gaan de sluisen open.

Mooi op tijd. Els heeft de paracetamol die ik niet kan vinden zo snel.
Douchen t shirt en onderkleding aan houden en in de tuin hangen.

Hopelijk morgen droog.
Een pizza gaat er nog wel in.
Het is een beetje een rare dag.
Een prachtige boot tocht een wat midere route, waar we toch wel verwend mee waren een paar benen en longen die zwaar voelen

Goed gesprek met Els die dacht dat ik gestressed was door mijn wisselende tempo van lopen en ik dacht dat Els gestressed was.

Toch rappig dat zoveel mensen een constant tempo hebben.
Dat is mij nog nooit gelukt.
Ik huppel, ren en strompel en struikel maar kom altijd waar ik heen wil🤣


En ik ben nog wat ambivalent dat morgen deel 1 er echt op gaat zitten.
Dan komen we in Santiago.
Ik ben nog niet zover want dat lijkt nog zo einde van de reis ook al gaan we verder.
Maar ook dit hoort bij de camino.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek