Gisteravond hostel weten te regelen. Wim stuurde op verzoek braaf van alles door nadat, wat wij belden, vol bleek te zitten, maar lieve Wim we hebben het weer samen weten te fixen😀

Toch heerlijk om je als muurbloempje op de achtergrond te hebben.🙂

De man die ons bediend blijkt de man van de vrouw van ons hostel te zijn.

Hij neemt er geen genoegen mee dat ze pas om 9 uur open gaat en beslist dat ze om half 9 er moet zijn. Wij moeten immers op tijd weer op pad.

Zo de man heeft hier duiderlijk de broek aan.
Als we bij een tankstation een blikje cola hebben gehaald komen we erachter dat we de fooi vergeten zijn.

Dus we gaan terug. Leuk local tentje waar we voor 27 euro gegeten hebben. Voordeel van local.

Terug is het tikken, schrijven en foeteren omdat ik mijn foto's maar niet kan vinden of allemaal goed gedraaid krijg.
Maar we liggen lui eensgezind al warm in bed.

Een foto met onze gezamelijke mannen natuurlijk ook.
Bert en Ernie ze helpen toch maar mee al onze zooi te bewaren.

Oja en als we in alle schone was voor het eten onze neuzen begrafen en we ontdekken wat een pelgrim eigenlijk is, kom ik erachter dat mijn nog schone vest onder de vet vlekken zit.

De tapas is gaan lekken. Dus zit ik er nu vlekkerig bij🤣 Maar voor Ernie ben ik dan wel weer overstag gegaan en zijn mijn sokken weer blommerig fris😀

Na het ontbijt gaan we op pad. Bij het tankstation haal ik wat te eten. Els hoeft niks maar mijn buik is zo wispelturig.
Of ik eet een dag niks zonder problemen, of ik zak door mijn bloedsuikers en kan geen stap meer verzetten.

Flesje cola zero hebben ze ook.
Paar jaar geleden kenden ze het niet nu wel😀.

En dan gaat het verder en hebben we nog even leuk contact met de man van het restaurant die aan komt fietsen.

Selfie van ons drietjes en verder.
De zon doet al lekker zijn best.
Het is zondag en alles is verstild.
Een tractor vol serviesgoed kachelt lang.

We zwaaien naar elkaar. Els loopt een eindje voorop. Het is fijn zo lopen. Ieder met zijn eigen gedachten.

Wielrenners komen voorbij en weten de berg op te trappen zonder achteruit te gaan en ons ook nog een buen camino te wensen.

Bij een kerkje is een dienst aan de gang. Klein dorp maar de kerk puilt uit.
Mensen zijn hier erg gelovig.

Het lied is bekend en zingt nog een tijd door mijn hoofd als we verder wandelen.
Er staan prachtige vetplanten in een voortuin.

Zo groot heb ik ze niet eerder gezien.
En dan ineens zien we het water tussen de bomen door.
Te snel denk ik.
Het is ook een korte route vandaag.

Eenmaal bij het water is het weer prachtig. De foto's, ach je blijft knippen.
Samen zijn we het er ook wel over eens dat we het samen goed hebben.

Op een terras even wat drinken en een stempel halen.

We zijn enorm bevoorrecht dit te kunnen en mogen doen.
Langs het water lopen we op vilanova de Arousa aan.

Eenmaal over de brug gaan we op zoek naar de hostel. 300 meter vanaf waar we morgen de boot op moeten dus prima.

Het hostel is wat armoedig maar we hebben een bed en douche met toillet.
Dus prima.

We gaan er vlot weer vandoor. In het dorp worden de straten versierd met kraaltjes en dennennaalden voor de processie.

Prachtig en wat een werk. Alles voor 5 minuten vertelt een van de makers.
Maar het geeft een groot saamhorigheids gevoel.
Moet je in Nederland ook doen denk ik.

We bekijken de prachtige kerk van binnen. Alles staat gereed voor de processie.


We lopen nog een aantal kilometertjes bovenop de 13 die we erop hebben zitten omdat we naar het centrum willen.

Maar als de gps ermee op houd blijkt er geen centrum te zijn of een half uur verder nog.
Terug dus. In het oude stukje kijken we rond en gaan wat drinken.

Heerlijk koud etappe biertje.
Het is er warm genoeg voor.
Om 19.00 uur zitten we in de kerk.
Een prachtig koor en een prachtig kerkje.

De dienst duurt lang maar het raakt me toch altijd wel weer.
Zoveel mensen die hetzelfde geloven.
Ik heb er al jaren heel veel vraag tekens bij en kom nooit meer in de kerk.

Geloven daar heb ik geen kerk voor nodig. En toch heeft het iets wat indruk maakt.
Na de kerk begint de processie.

Mooi om te zien. De mooi gemaakte straat is idd zo stuk gelopen. Els weet twee devote kindjes nog prachtig op de foto te vangen.

We volgen ze tot het eind van de straat en gaan dan op etens jacht. Het is ondertussen 21.00 uur.



De kaartjes voor de boot hebben we ook en als Els dan kenbaar maakt over twee dagen het eerste deel klaar te hebben en in Santiago te zijn wil ik dat niet weten.

Mijn hoofd is niet verder dan de minuut waarin we leven. De rest bestaat niet.
Vandaag hebben we 23 km heerlijk gekuierd. Morgen gaan we verder.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek