Vanmorgen om 8 uur op pad naar de bakker voor ontbijt.
We kregen er churros en een ander lekker hapje bij de thee.
Ons ontbijt bestond uit een bakje griekse joghurt met kiwi, banaan en granola.

Goed begin.
Als ik na het ontbijt twee broodjes voor de lunch wil is ze veel te druk.
Ze gaat in looppas heen en weer.

Ik hou het maar bij twee croissantjes. Afwas van het ontbijt wegbrengen en op pad.
Kwart voor 9.

We vragen de weg en dat blijkt onbepeild. Dus met de aanwijzingen en google maps worstelen we ons door de stad heen.

Uiteinderlijk komen we rustiger te lopen en als we de gele pijlen vragen zegt een man ons in een café,

als je alles van boven naar beneden haalt, zul je haar vinden.

Dus ik ga er maar van uit dat we eerst verder naar beneden moeten, voor we de gele pijl vinden.

En beneden vinden we haar en komen er nog wat meer pelgrims.
De meesten spreken alleen hun eigen taal, dus meestal is het lastig communiceren.

De camino paaltjes zijn mooi. We zetten de verschillende op foto.

We lopen langs het water en dan vallen de eerste druppels.
Hopla, de ponchos zijn zo aan net als dat het ook zo weer droog is.
Dus eerst armen weer ontbloten en dan toch maar hele poncho eruit.

Op een stoepje voor een hotel eten we onze churros.
Dan gaat het verder en begint het klimmen.

Ik zeg nog gekscherend dat we vast helemaal naar de top van de berg moeten.
Dat blijkt dus geen grapje. We gaan echt omhoog.

Het is een prachtige route en op een tweede keer spetters blijft het droog. En dan komen we bij een stalletje met drinken op donotivo basis. Leuk met een bankje.

De koolzuur werkt goed. Wedstrijd harde boeren laten win ik glansrijk🤣
Het lijkt nu weer even wat vlotter te gaan.

Maar dik 400 meter omhoog hakt erin.
En zeker met een nacht niet slapen.

Net als ik blij denk we gaan omlaag, komt er een bocht en gaan we weer omhoog.
Binnensmonds even flink mezelf vertellen wat ik vind helpt.

We houden de moed erin. Els jodelt als een Heidi, Bert en Ernie bungelen geregeld los om van het uitzicht te genieten en bij spetters zitten ze vrolijk onder de oranje poncho.

Het landschap is afwisselend en dan zijn we boven en gaat het omlaag.Hier laat ik Els achter en snel vooruit om een slaapplaats te gaan zoeken.

Een eng pad over rotsen en af en toe een glibber en dan loop ik bij een café naar binnen.
Niet behulpzaam dus via google maps.

Een man in pak zwaait en helpt me op weg. Het klooster kan niet en de albergue zit vol.
Maar ik mag iemand bellen als ik weer in het café ben.

Terug lopen maar weer en dan blijkt Els ook binnen.
Het bellen gaat lastig maar we komen eruit.

We worden opgehaald door een lief stel met kind.

Eten bij hun.
We komen in een huis waar nog meer pelgrims zonder bed huisen.
We eten tortilla en peppers voor els en kipfilet. Netjes van de catering.
Ik vermoed het restaurant of café waar ze ons oppikte.

Lekker.
De douche is ook heerlijk maar alles is oud.
Els en ik bleken in 1 bed te liggen Bij enig bezwaar waarin Els kenbaar maakt te snurken, word er een tweede bed bij geschoven.

En zo is alles weer goed en heb ik moeite met mijn ogen open te houden.
Een portugese peregrino loopt morgen met zijn vrouw al naar de boot.

6 uur weg 11 uur de boot na 23 km lopen.
Ik vind het knap.
Er is ook een duitse man.
Verpleegkundige net terug van een reis naar Egypte met zijn vrouw en nu alleen op de camino.

Op zondag komt hij in santiago.
Hij heeft 8 weken vakantie. Nou dat krijgen wij niet🤣
Het is een leuk stekkie al wil ik niet teveel zeggen over de bedden.🤣

Geschreven door Carolines.wandeldagboek