Nog niet zolang geleden droomde ik dat ik een eland achterna zat. Toen ik dat op het werk vertelde zochten we op wat dat betekende. Opslag stond er. Nu geloof ik niet zo in dat verklaar gedoe, tot van de week ik een app kreeg. Droom jij maar vaker van elanden met een nieuws bericht dat we tot 15 procent opslag krijgen over 2 jaar. Toch leuk die dromen. En hilarisch de appjes die erop volgden.
En yess zei ik een paar weken geleden tegen Gerda. We gaan dauwtrappen met mooi weer.
Normaal om 5 uur weg, maar we worden ouder en dan hoeven we ons zelf niet meer te straffen. Nee netjes om 7 uur weg.
En het is straf genoeg vinden we als vanmorgen de wekkers gaan.
7 uur sta ik buiten en app ik Gerda eraan te komen.
In de auto...oja lenzen vergeten.
Terug en app naar Gerda. 5 min. nog.
Kom ik daar zegt Gerda haar bril vergeten te zijn, maar niet terug te gaan.
We gaan op pad.
5 min. later tjee mijn lunch nog op het aanrecht.
Terug dus.
Gerda thuis bril halen, ik de lunch thuis en een nieuwe poging.
Het begint weer goed🤣
Ik had dacht ik de route bij de kagerplassen gevonden, die ik een tijd terug liep en waar ik terug wilde vanwege een natuur gebied, waar ik toen niet doorheen kon vanwege tijd en afstand.
Maar i.p.v. parkeren in Leiderdorp, parkeer ik in Roelofsarendveen en dan weet ik dat dit een andere route wordt.
Een route grotendeels ook al gelopen, maar wel weer bijzonder mooi.
Het is fris dus pijpen blijven aan de broek en het vest gaat vandaag niet uit. Na een km. of 5 is het koffie.
Even kijken of de pont wel gaat.
Lekker aan het water en bij kletsen. Er komen veel zwemmers voorbij. Beetje verbaasd zijn we wel, want warm is het water van het Braassemermeer toch echt niet .
Na een poosje gaat het verder. Heerlijk zo vroeg op pad. We kunnen uitgebreid zitten. Leuke weg die we geen van beiden nog blijken te kennen. We vermaken ons even met de koeien. Nog maar weer eens een foto proberen te maken waar je om kan grijnzen. Het lukt. We genieten met volle teugels en vinden het beiden een prachtige route.
En dan komen we in Hoogmade. De kerk die in november 2019 in vlammen opging wordt einderlijk herbouwd. Op een bankje nuttigen we wat te eten. Voor mij handje
nootjes en een ei. En dan gaan we na een poosje verder en zien we al snel een restaurant. Mooi bakkie munt thee en een toillet.
En dan ook maar een warme verse gevulde koek. Ik moet het er maar af lopen. Opgewarmd gaan we verder. Op de brug staat het beeld van de 3 schaatsers. Nu met wollen mutsjes. We halen herinneringen op van onze schaats periodes. Meerdere keren gaan we terug in het verleden vandaag. Het is echt niet de goede oude tijd, maar meer dat we zo ontzettend geboft hebben, dat we winters hadden, konden schaatsen, buiten leefden etc. Ik denk echt dat we het in een hoop opzichten beter hadden dan de huidige generatie, ook al hadden we daar ook onze portie ellende. We lopen langs juffrouw lente. Ondanks dat het fris is, is het prachtig lente weer, dus ze mag ons blijven vergezellen vandaag. We gaan over de dijk en klimmen over hekjes. Een vrouw die ook aan het klimmen is, maar de andere kant op zegt dat er nog meer en hogere komen. Dat valt reuze mee. We kunnen er wat lager gewoon omheen lopen. En dan lopen we langs de wijde AA naar Woubrugge. We zien grote hazen in het weiland en een ooievaar die vliegt en zo langs het water blijft het vreselijk genieten. We lopen langs een bankje waar een hoopje kleding op ligt met de onderbroek netjes uit een zak gestoken en een paar schoenen op de grond. Er staat een tekst op het bankje. Een goed gesprek begint met iemand goed zien. We speuren waar we die iemand goed zien, die nu blijkbaar nakend is en we zien iemand verder weg in het water liggen. Een raar gezicht blijft het. In Woubrugge gaan we dan nog maar eens bij het bakkertje wat nu gesloten is aan het water wat drinken en lunchen. Bijna halve liter cola zero erin, terwijl we naar de bootjes kijken. 1 boot met een ouder stel legt aan. Als ze op de kade stappen vlak naast ons en wij net op gaan staan komt de cola er met een gigantische harde boer uit. Het stel kijkt gelijk naar Gerda. Die roept ik was het niet. Ik schiet in de lach. Sorry, hij flapte er zomaar uit. We lopen over de brug heen naar de andere kant van het water als we eerst even langs de supermarkt lopen die dicht blijkt te zijn. Aan de andere kant lopen we dezelfde weg voor een deel weer terug . Ik weet dat er een huis komt waar ze asperges verkopen en wil ze mee nemen. Maar een bakje van 11 euro vind ik van de zotte. Dan neem ik ze wel van de tuinderij mee volgende week. Vlak voor de pont gaan we rechtsaf een lange polderweg af. We zien een schaap die een halve emmer om zijn kop heeft. Blijkbaar geholpen en niet mogen likken of bijten.
Het levert nogal wat hilariteit op. Kijk Fred Emmer roept er een. We lachen erom. Het is niet echt een leuke weg. Lang en recht. En ook druk met geregeld auto's of een tractor die ons bijna van de weg af rijdt en talloze fietsers. Maar we komen ook weer aan het eind van deze weg en in Rijnstaterwoude. 22 km erop nog 7 te gaan. Bij een bankje zitten we nog een uur te kletsen voor we weer op pad gaan. Heerlijk al dat gelanterfant. Gaan we vaker doen, zo vroeg op pad.
Als we verder gaan, zien we dat ook deze weg niet echt leuk meer is. En dan gooien we de route opzij. We lopen ons eigen pad nu wel.
Via een leuk polderweggetje naar de pont en dan zijn we net op tijd om mee te kunnen en komen we weer in Roelofarendsveen. Bij een tentje naar het toilet en een ijsje eten. Verdiend vinden we. Daar ook kijken waar we een hap kunnen eten. paal zeven dat gaan we doen. Nog 3.4 km lopen. Bij paal 7 blijkt de bediening te bestaan uit een stel jongeren die het buskruid ook niet heeft uitgevonden. We hebben nog wel gereserveerd maar daar wordt niet naar gekeken. We kunnen gaan zitten waar we willen als er maar geen bordje staat van gereserveerd. Op de bank ploffen we neer. Glaasje wijn ja dat mag wel. Voorgerecht hoef ik niet en Gerda bestelt een breekbroodje. Droge witte wijn. Wijn van het huis vraag ik. Wat is dat??? Ze kennen het niet. Garpaccio maaltijd salade? Dat is toch gewoon een salade vraagt hij me. En ze staan maar te hangen bij elkaar en kletsen. We krijgen een breek broodje maar dan houdt het op. Na een hele poos komt er iemand dat we op een gereserveerde plek zitten en of we ergens anders kunnen gaan zitten. Waar dan wel? Nou op de hoge tafels. Niet dus zeg ik. Wij hebben immers ook gereserveerd. Ze gaat weg en komt later melden dat het opgelost is en wij kunnen blijven zitten. Ze wist niet dat wij ook gereserveerd hadden. Na een uur en 10 minuten wachten en kijken naar de luierende jonkies die het werk totaal niet snappen, maar eens gevraagd of we nog wat te eten krijgen. Bij navraag vertelt ze dat ze onze bestelling nu voor in de rij hebben gezet. Blijkbaar waren ze ons toch een beetje vergeten. De irritatie loopt bij ons allebei op. Met de bloesemtocht totaal genegeerd en zijn we onze eigen lunch maar gewoon gaan eten en nu helemaal niks krijgen. Ik zeg tegen Gerda als ze er om 19.30 uur niet zijn ga ik weg. We waren er om 18.00 uur dus vindt dat redelijk van mezelf. Maar dan om 10 voor half 8 is het eten er. De aankleding is gezellig het eten valt ook wat tegen. Een fooi zit er vandaag niet in. Maar onze magen zijn gevuld en langs het water terug lopen brengt weer rust in ons gemoed. En beiden zijn het eens. Het was een heerlijke dag. Weer 31 km op de teller.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek