4 dagen werken en gisteren geen zin en een domme actie om mijn werk mail te lezen. Succes voor een wakkere nacht verzekerd.🙄
Om half 8 andersom in bed gaan liggen en dan val ik alsnog tot half 11 in slaap. Dat had ik eerder moeten doen.
Op mijn gemakkie aan de koffie en tutten.
Maar dan is het ook wel klaar. Rondje polder maar en even een frisse neus halen.
Geen rugzak mee want ik ga een rondje. Het is tenslotte al half 2.
Wel een pakje crackertjes mee voor als ik honger krijg en naar buiten.
Ik heb ongeveer wel in mijn hoofd welk rondje ik ga lopen, dus ik begin met wat ik van plan was.
Ik ben serieus in een mopperbui en dat is te merken aan het lopen. Driftig stap ik voort. Als ik de polder in loop bij Benthuizen zit er een jonge kat op een paaltje.
Mooi gezicht. Hij probeert over het prikkeldraad te lopen, maar blijkbaar is dat toch te pijnlijk voor zijn pootjes, dus hij stapt ook steeds terug.
Ik sta een poosje met hem te kletsen. Er loopt ook een leuke geit in de wei eronder. Leuk toch al die diertjes.
Maar dan ga ik weer voort. Mopper de mopper de mopper gaat het door mijn hoofd.
En dan gaat de muziek op mijn hoofd. Hopla, tempo nummertje en met een gangetje van bijna 6 km per uur dender ik voort.
Kijken of ik al iets van lente zie. Ik wil gewoon echt dat de lente komt. Punt! denk ik erachteraan. 🤣
Op zoek naar knoppen en bloemen. En ze zijn er gelukkig al.
Bij een bankje ligt een jas. Ziet er goed uit nog. Misschien iets voor een patiënt op mijn werk.
Maar als ik goed kijk, zie ik de gaten erin zitten.
Als ik bij de weg aan kom is het even nadenken. Ik kan ook nog naar van Bemmelen lopen, kijken voor nieuwe wandelschoenen.
Maar dan is het klaar met denken. Zoeterwoude en daar wat drinken halen want ik heb niks bij me en loop toch verder dan ik dacht. Het besluit om via opa´s brugje te lopen is genomen.
Dan gaat ook de muziek van mijn hoofd. Ik irriteer me er mateloos aan zo ondertussen.
Dat is beter. Er zitten twee zwanen naast het pad en die hebben toch echt net zo een bokkenpruik op als ik. Blazen dat ze doen. Ik loop er maar snel aan voorbij en maak dan nog even snel een foto van hun opstaande veren. Mooie beesten zijn het toch.
En dan begint langzaam de storm in mij tot bedaren te komen. De polder hoeveel stappen heb ik hier niet liggen. En wat heeft het me toch vaak de rust gebracht die ik nodig heb.
Ook nu gaat het zoals het moet gaan.
Ik loop langs het Olivier van Bommel museum. Grappig, hij zit er nog steeds, terwijl ik al lang hoor dat het weg gaat.
Het lijkt net als het haantje op de toren van de kerk die ook terug komt, maar er na een jaar nog steeds niet op staat. Vorig jaar is ie eraf gestormt.
En mijn huis, een 5 weken project wat naar een jaar gaat lopen.
En dan kom ik van de andere kant, dus loop ik ook de verkeerde kant op. Gelukkig bemerk ik snel dat ik zo toch naar van Bemmelen loop dus ga ik terug.
In Zoeterwoude bij de jumbo haal ik een broodje en flesje cola zero. Het broodje gaat lopend naar binnen, drinken doe ik aan het eind van de weg van opa´s brugje waar een bankje in de stilte van de polder is.
Er zijn nog best wat wandelaars op pad en mensen groeten vriendelijk. Een visser doet zijn best om nog wat te vangen. Nee nog niks beet gehad en lachend groet hij.
Er zit een Aalscholver op een lantaarn paal. Mooi om te zien met de bewolke lucht waar net de zon door piept.
Als ik een foto wil maken beweegt hij. O leuk even wachten misschien gaat hij vliegen.
Maar nee hij poept met een flinke straal een klodder naar beneden en ik kan nog net opzij stappen.
Hee ga je lekker, vraag ik hem, terwijl ik nu zo maar een foto maak.
En dan net als ik de telefoon weer in mijn zak doe vliegt ie alsnog weg. Ach ja het hoort erbij.
Dan ben ik bij het eind van het pad en het bankje.
Even zitten en drinken.
De rust is heerlijk en het uitkijken over de polder met zijn vogels en einderloze wolkenluchten zorgen voor ruimte in mijn hoofd.
Het gemopper is nu weg en ik krijg weer ideeën hoe ik een lastige situatie op het werk voor mezelf weer zo kan draaien dat het voor mij werkbaar blijft. Ik moet ook wel even grinikken om de creatieve oplossing die ik heb bedacht.
En ik moet denken aan mijn ma. Haar as moet verstrooit worden maar een datum prikken is niet zo gemakkelijk met allemaal drukke mensen.
Het wordt w.s. november maar dan een app van mijn broertje half november een crematie te hebben. Ik ben hogelijk verbaasd. Dat is iemand die dan heel lang opgebaard ligt of iemand die zijn crematie alvast gepland heeft. Ik moet er echt om lachen.
Maar goed ma zal wel rustig ergens op een plekje opgeborgen zijn tot we allemaal eens kunnen.
Dan ga ik verder. Het wordt laat anders. Via Stompwijk loop ik Zoetermeer weer in. Langs het pad bij het huis op de heuvel staat, achter een hek een plastic koe van juist formaat vrolijk naar me te kijken. Hier wonen mensen die alvast de lente bode brengen. Het is geen gezicht en ik schiet dan ook in de lach. De vrouw des huizes komt uit de stal lopen en groet vriendelijk. Ik zeg er niks van en loop lachend door.
Via de dijk langs de proeftuin en het water tot aan t Geertje. De proeftuin ik ben benieuwd wat er dit jaar gaat groeien. Vorig jaar vooral veel bessen. In een boomstronk kun je allerlei figuren zien als je goed kijkt. Ik blijf even staan kijken en fantaseren. Jammer dat de creativiteit alleen in mijn hoofd zit. In mijn handen ben ik niet goed bedeeld. Bij t Geertje is het een kabaal van jewelste. De baby geitjes. Leuk ik kijk er even rond en geniet van het olijke spul. En dan is het door naar huis. Ik krijg trek en moet nog even langs de winkel.
En dan ben ik 23 km verder en merk ik, dat mijn benen te voelen zijn en mijn rug weer opspeelt.
En weer neem ik me voor even trouw mijn oefeningen te gaan doen.
Mijn hoofd is weer luchtig en vrolijk en vooral lekker leeg.
Dan is het toch maar weer een vruchtbare middag geweest.

Geschreven door Carolines.wandeldagboek