Het zonnige weer houdt aan, met vandaag zelfs een temperatuurpiek van 25°C! Het heeft als voordeel dat je zalig kunt wandelen, maar de keerzijde van de medaille is dat al die prachtige lentebloeiers het erg moeilijk hebben om in volle glorie te schitteren. De aanhoudende droogte en de te hoge temperaturen zorgen ervoor dat het allemaal iets minder "fris" oogt, zeker op het warmst van de dag.

Dit gezegd zijnde, heb ik toch wel genoten van mijn wandeling van om en bij de 7km vandaag.

Mijn zus woont in Noord-Frankrijk, vlakbij een regio waar elk voorjaar de lente zich van haar mooiste kant toont. Het Hallerbos mag dan wel de topper zijn in België qua paarse gloed, je moet het niet altijd zo ver zoeken. Op een half uurtje rijden van Izegem, kun je ook genieten van de kleuren en geuren van de lente.

Het is ondertussen 3 jaar geleden alweer dat ik nog eens in Parc Marguerite Yourcenar kwam. Dit keer spreek ik met mijn zus af om de "Sentier des Jacinthes" te doen. Met dit zonnige weer is het er vrij druk, maar wel nog te doen. We vinden nog net een parkeerplaatsje niet ver van de hoofdingang van het park.

Omdat mijn zus hier thuis is, laat ik het aan haar over om me op sleeptouw te nemen. We kwebbelen, staan af en toe stil voor een foto, kwebbelen verder, praten over de dingen des levens op een bankje, lopen weer verder, komen voor de 3e keer op hetzelfde punt uit, maar genieten vooral ook van de kleuren, de geuren en de geluiden van de lente. Dit is echt een mooi park. Ik kom er graag.

We beperken ons trouwens niet tot het park alleen. Langs het parcours is het ook genieten van schitterende vergezichten op Sint-Jans-Cappel en Belle.

Omdat we een beetje dorst hebben, lopen we naar de Mont Noir. Het contrast kan eigenlijk niet groter zijn. Een boulevard met winkels en Auberges en vooral overvolle terrasjes. Maar we vinden wel nog een plaatsje waar we ook snel en goed bediend worden.

Na deze pauze duiken we terug een zijwegel in en zitten we weer tussen de velden. Even later staan we terug aan de auto.

Het was misschien niet zo'n grote toer, maar hier zit je wel met wat hoogteverschillen. Dat in combinatie met de eerste warmte, maakt dat we af en toe toch wel even het zweet van ons voorhoofd moesten vegen. ;-)

Op de wandeling zagen we het geel van speenkruid, het wit van bosanemoon, het roze van de appelbloesems, het paars van boshyacinten en het wit van daslook. Die laatste twee laten ook een geurspoor achter.

Wie zelf deze wandeling wil lopen, kan zich uitleven met het samenstellen van knooppunten, of het volgen van de bordjes "sentier des Jacinthes". Je kunt het ook vinden op internet :

http://www.saint-jans-cappel.fr/fr/information/81576/sentiers-randonnees

Geschreven door Hilde.op.pad