Goedemorgen!

Ook vandaag schittert de zon al van vroeg in de ochtend en zijn we zelf ook weer vroeg uit de veren. We zijn trouwens niet de enigen. Ik zie dat er in de moestuin van het hotel ook alweer geoogst wordt.

Vandaag rijden we eerst naar het gehucht "Le Lavancher". Daarvoor moeten we even de grote weg door de vallei verlaten om hogerop te rijden naar de parking.

Van hieruit start een "gemakkelijke" wandeling door het bos naar de buvette "Le Chapeau" en van daaruit is het nog een minuut of 10 naar het uitkijkpunt op de "Mer de Glace".

Zoals we de komende dagen nog gaan merken zijn de "gemakkelijke" wandelingen evengoed lastig voor ons, ongetrainde zielen, met op z'n minst 200 à 300 te overbruggen hoogtemeters.

Gelukkig heb ik mijn wandelstokken bij want het gaat meteen omhoog het bos in. Onderweg kunnen we wel af en toe een glimp opvangen van de omringende bergwereld.

Ook vandaag is het erg warm en dus lassen we af en toe een adempauze in. Sinterklaas bracht me vorig jaar trouwens een erg handig kado: een isolerende drinkfles. Voor ons vertrek bestelde ik er nog eentje bij voor Vincent. We vullen de flessen dagelijks met fris bergwater aan het kraantje aan het hotel. Zo hebben we de hele dag fris water bij de hand. En dat is nodig bij deze temperaturen.

Halverwege de wandeling komen we voorbij een waterval en hebben we mooi zicht op de vallei richting Chamonix.

Vincent is sneller aan de buvette dan ik. Tegen dat ik eraan kom is hij bij manier van spreken alweer uitgerust. :-D
Maar wat een leuke plek is dit! En wat een schitterend uitzicht! Dit was de inspanning wel waard.
De drankjes kun je hier zelf uit de natuurlijke koelkast kiezen. ;-)

Als we afrekenen vraagt Vincent hoe de voorzieningen hier geraken. Het antwoord is simpel: met een kleine 4x4 tot aan de waterval ongeveer, en vandaar met rugzakken van 50kg te voet naar boven. De jongen mensen die het hier in de zomer runnen kweken wel een goede fysiek!

We lopen nog iets verder door naar het uitkijkpunt op de "Mer de Glace". Ik heb de gletsjer nog gezien in 1991. Het is dan ook triestig om te aanschouwen wat er nog van overschiet. Alles wat we zien is een grijze massa. De gletsjers smelten wereldwijd in recordtempo.

We lopen via dezelfde weg terug naar beneden naar ons startpunt. Onderweg komen we nog een aantal puffende wandelaars tegen, die waarschijnlijk net als ons dachten dat het simpel zou zijn.

We besluiten om nog wat aan sight-seeing te doen en rijden naar St-Gervais-les-bain om meteen omhoog te rijden naar St-Nicolas-de-Véroce. Daar zou het kerkje een bezoek waard zijn. In deze regio staan nog een aantal authentieke barokke kerken langsheen "Le Sentier du Baroque".
Inderdaad, het kerkje werd volledig in originele staat gerenoveerd en is een omweg waard.

Van daaruit rijden we nog naar de Plateau de la Croix, dus weer via de nauwe, krinkelende weg naar beneden om daarna terug via zo'n krinkeldewinkel-ding naar boven te rijden. Ik bof met een chauffeur als Vincent aan mijn zijde.
Op het plateau zou er een mooi zicht zijn op zowel de Mont-Blanc keten als op de Chaîne des Fiz.
Daar aangekomen zijn we toch een beetje teleurgesteld als we aan het oriëntatiepunt staan. Het uitzicht wordt redelijk verpest door wintersport installaties. Dit is hier vooral een wintersportgebied en niets zo triestig als zo'n verlaten gebied in de zomer. Maar goed, het is wat het is. Als we even de installaties wegdenken, dan is het hier inderdaad wel een mooie plek.

Genoeg rondgetoerd voor vandaag. Tijd om naar het hotel terug te keren.

Geschreven door Hilde.op.pad