We kunnen het haast niet geloven als we de gordijnen open doen. We zien tussen de wolken door de bergen! En het blijft droog vandaag!

Dat vraagt uiteraard om een wandeling. Maar .... door het noodweer van de voorbije dagen kunnen we nog steeds niet zomaar overal heen. Zolang het gevaar op lawines en wateroverlast niet geweken is, blijven heel wat wandelwegen afgesloten. Daar hebben we alle begrip voor. We zijn al blij dat we naar buiten kunnen.

We blijven dicht bij het hotel en rijden naar Untertal, waar we ons parkeren en een stuk van de themaweg "Wildes Wasser" volgen. De Tallbachklamm van gisteren behoort hier ook toe. Eindpunt is normaal gezien de Riesach waterval. En van daaruit kun je nog langs de waterval omhoog naar de Riesachsee, maar zo ver geraken we niet.

Het mag dan wel droog zijn, de wolken hangen nog steeds laag, waardoor we eigenlijk nog steeds quasi niets van de bergen zien. Maar niet getreurd. Het doet zo'n deugd om in dit landschap rond te lopen. Na een week regen tanken we hier weer even energie.

De wandeling is niet technisch en loopt vrij vlak doorheen de vallei. Wie dat wil kan tot aan de Riesach wandelen en terugkeren met de bus. Wij besluiten om zowel heen als terug te wandelen waardoor we toch nog rond de 16km doen.

De eerste "highlight" die we tegenkomen is het "Toteisboden". We lezen de infoborden en komen zo te weten dat hier een microklimaat heerst. Als je de naam van de plek vertaalt, dan krijg je "dode-ijs-bodem". Door zijn vorm fungeert het als een natuurlijke frigo. In de winter slaat het koude op. In de zomer komt deze vrij als tocht doorheen de spleten en gaten. We kunnen hier en daar voelen, maar eerlijk gezegd voelen we niets. Waarschijnlijk voel je het beter op warme zomerdagen. Maar de kleuren in dit rotsige stukje bos zijn magnifiek.

Even verderop staan we aan het Tettermoor. Nog een natuurgebied dat door zijn moerassig karakter Schladming behoedt van overstromingen. Nu de gevallen sneeuw nog niet gesmolten is, merken we het niet, maar amper 2 weken na onze passage hier zie ik een foto van ditzelfde gebied waarbij de rivier een heel stuk breder is. Dit gebied geeft het water de ruimte. Mooi.

De hele wandeling is gemoedelijk en kan ons wel bekoren. Als we tenslotte aan de Riesach waterval komen, is alles afgezet en kunnen we er niet naartoe. Ik had ergens gehoopt er toch iets van te zien, maar helaas, dat zal voor een andere keer zijn.

We doen nog een klein rondje, maar overal komen we stop bordjes tegen. We respecteren deze. Ze zullen hier wel weten wat ze doen.

En zo keren we om en nemen we dezelfde weg terug naar de auto.

Toch blij dat we nog een tochtje hebben kunnen doen.

Morgen nemen we hier afscheid.

Geschreven door Hilde.op.pad