We waren hier al eens in april, en dat had ons zo goed bevallen dat we graag nog eens terugkwamen voor een paar dagen rust. We kiezen voor hetzelfde verblijfsadres, Le Refuge d'Engreux, werkelijk een pareltje voor wie van de natuur en rust en stilte houdt. Misschien moeten we er niet teveel reclame mee maken want straks zijn ze altijd volboekt als we willen komen.... :-D

In juli hebben we 1 week vrijaf en met de nog steeds onzekere Corona-situatie wilden we er toch even tussenuit, maar dan ook weer niet te ver. En dus leek het ons bijna vanzelfsprekend om hier dus nog eens een paar dagen te komen. Het zullen ook zeker onze laatste niet zijn. Daarvoor voelen we ons hier veel te goed.

Wie had bij het boeken kunnen vermoeden dat deze streek kort voor ons verblijf zo getroffen zou zijn door watersnood ? Toen we anderhalve week geleden de hallucinante beelden zagen van de wateroverlast in deze contreien hielden we ons hart vast. Ons verblijf ligt nl. niet ver van de Ourthe, maar gelukkig wel ver genoeg van het water waardoor het hier al bij al nog meeviel. In Houffalize en La Roche-en-Ardenne was het iets erger.

Maar dat de Ourthe ook hier buiten de oevers trad, zullen we toch wel merken op onze wandelingen.

We vertrekken vandaag heel erg op het gemak. We weten dat de kamer vrij is vanaf 13u en dat het maar een goede 2,5u rijden is. Alle tijd dus om te ontbijten en rond 10u te vertrekken.

De weerkaarten voorspellen trouwens niet veel goeds. Vooral wisselvallig, koud en af kans op regen. Ach, we zien wel.

Voor we naar ons adres rijden stoppen we nog even in de supermarkt in Bertogne en even voor 14u komen we aan bij de Refuge. We worden weer hartelijk ontvangen door de gastvrouw. We kennen de weg en het was fijn thuiskomen in de loft "Le Chêne". Hier en daar is zelfs iets veranderd. Andere stoeltjes en een andere kleurtoets op bed en op tafel. De gastvrouw had ook onthouden dat ik geen bierdrinker ben en stelt voor om een wijntje naar boven te brengen i.p.v. een "Choufke". Dat stel ik op prijs.

Nadat we geïnstalleerd zijn, gaan we nog even kort op stap. We trekken de wandelschoenen aan en lopen richting de Ourthe. Ik ben benieuwd.

In april waren de bomen nog kaal, maar nu ... staan ze te pronken in uitbundige tinten groen ! Zalig !

Even later staan we aan de Ourthe. Ja, er staat nog steeds een sterke stroming op en we hebben ook de indruk dat hij breder is dan in het voorjaar. We zien platgewalst gras en hier en daar ook puin dat tegen boomstammen blijven hangen is. Het pad waarop we lopen was toch tot voor kort helemaal overstroomd.

Het begint ook lichtjes te druppelen nu. Net voor we rechtsomkeer maken, horen we iets piepen en merkt Vincent een wasbeer op. Het is een moeder die haar jong van het pad komt plukken. Ze is niet gehaast, maar maakt zich toch sneller dan ik zou willen uit de voeten met het jong in de bek. Verdorie, mijn camera staat niet ingesteld op "wildlife" waardoor ik eigenlijk net iets te laat ben om het goed in beeld te brengen.

Als we terug aan de refuge zijn vertellen we dit aan de eigenaars. Wasberen zijn een ware plaag in de Ardennen. Dat is ook de reden waarom alle vuilbakken in een kooi staan. Als je dat niet doet, mag je 's anderendaags etensresten opkuisen. :-( Niettemin is het blijkbaar wel uniek dat we er eentje gezien hebben bij daglicht.

We drinken op het gemak ons aperitiefje en genieten van een rustige avond. De stilte hier overvalt ons. Ik word er zelfs wakker van! Maar ik weet ook dat dat het eerste zal zijn dat we zullen missen bij thuiskomst.

Maar zover is het nog niet. Eerst nog een paar dagen genieten.

Filmpje : zo rustig ligt de Refuge : https://youtu.be/AepGHgftP5s

Filmpje : aan de Ourthe : https://youtu.be/XQRuuAt3BWQ

Filmpje : aan de Ourthe : https://youtu.be/tYOny5AFuXk

Geschreven door Hilde.op.pad