Ze hadden het voorspeld. Het wordt een "Verregneter Tag", oftewel een regendagje.

We staan inderdaad op met regen en lage bewolking. We nemen onze tijd om te ontbijten en wachten even af wat het zal doen. Zoals zo vaak in de bergen betekent een regendag niet altijd dat het de hele dag met bakken uit de hemel komt. Zo rond een uur of 10 is het nog wel somber, maar is het droog.

We besluiten het erop te wagen en toch op stap te gaan. Niet ver hoor. Bij regen wandel je eigenlijk het beste rond watervallen of onstuimige rivieren en dus besluiten we om die Talbachklamm van gisteren nog eens opnieuw te doen.

Deze keer starten we vanuit het hotel. Het is maar 20 minuutjes naar het startpunt, maar het gaat wel serieus bergaf. We komen voorbij de stadsbrouwerij en daarna staan we terug aan die mooie, bruisende rivier. Het is nog mysterieuzer dan gisteren en we lopen er bijna alleen.

We genieten van het gebulder van het water en de zuurstofrijke lucht. Zo gaat het gestaag omhoog tot we aan de Landalm komen. Daar weten we plots niet meer welke richting we uitmoeten. Ik denk links, maar Vincent zegt rechts. Hij heeft de GPS in de hand, dus volg ik hem. Nadat we de baan overgestoken zijn zie ik langs de weg een aantal houten bordjes liggen waar "Gesperrt" (afgesloten) op staat. Ik herinner mij dat ik op de website van Schladming een wandeling in Rohrmoos zag staan waar een heel stuk niet meer toegankelijk is omwille van stormschade. Mijn alarmbel gaat af en ik probeer Vincent duidelijk te maken dat we toch beter de andere kant uitgaan. Maar neen, die bordjes liggen plat, dus die zijn niet meer van tel. Ik mompel nog "je zult me nog gelijk geven", maar toch vervolgen we onze weg. Ik zie nergens nog wandelbordjes staan, en als we aan een boerderij komen en verder de weide inlopen ben ik er nog steeds van overtuigd dat het niet klopt.

Iets verderop staan paarden in een wei, maar er hangt ook een omrastering met stroom op. We rollen er onderdoor. Zie je het voor je? Ik al mopperend van dat het toch helemaal niet kan dat je als wandelaar zo'n toeren moet uithalen. Stiekem moet ik wel toegeven dat de omgeving wel mooi is, maar bon.

Iets verderop alweer een barricade met prikkeldraad. We kruipen er zonder kleerscheuren tussendoor. Nog verderop zitten 2 dames op een bankje. Ha, dan klopt het misschien toch, maar ook zij zeggen "Ich glaube, wir sind verloren". "Nee neen", zegt Vincent, "kijk daar is het wandelpad". Inderdaad, dus we vervolgen onze weg.

We zijn nog geen 5 minuten verder als we over een krakkemikkig brugje moeten. En nog even verder moeten we over grote boomstammen klauteren. Neen, dit is vast en zeker het stuk dat afgesloten is, en terecht, want ik vind het levensgevaarlijk, en al helemaal in dit natte weer. Maar we zijn hier nu en terugkeren is even erg als doorlopen. Ik had spectaculaire foto's kunnen nemen, maar ik had mijn handen vol om me vast te houden. Ik wou het risico niet nemen.
Eindelijk kunnen we van het pad af en als ik mij omdraai zie ik een hele grote waarschuwing ... Ik had gelijk, en ik wist het.

Maar goed, we hebben het overleefd en kunnen het nog navertellen ;-) Ondertussen is het terug beginnen regenen en wandelen we het laatste stuk flink door naar het hotel. Het is rond 13:30u. Tijd om een hapje te eten.

Ik heb voor mezelf een rugmassage geboekt in de welness. Dat had ik nog nooit eerder gedaan, dus ik verheug me er wel op. De rug-, nek- en schouderspieren worden goed gekneed. Zo goed zelfs, dat ik na een tijdje vraag of het wat zachter kan. Ik had een relax massage verwacht, maar dit was een triggerpoint massage. Of het daardoor kwam weet ik nog steeds niet precies, maar een uurtje later begin ik mij mottig te voelen. Ik voel me misselijk en beverig en heb helemaal geen zin in eten.

Vincent gaat dus alleen naar het restaurant, maar dat vindt hij gelukkig niet erg. En het heeft wel iets om te zitten chatten met mekaar. Ik zie heel het menu voorbij komen. Ik krijg toch een beetje honger. Hij is zo lief om me de hoofdmaaltijd op de kamer te brengen.

Als ik naar buiten kijk zie ik de wolken wegtrekken. Morgen wordt het beter weer en hopelijk voel ik mij tegen dan ook weer goed.

Van een avontuurlijke dag gesproken! ;-)

Geschreven door Hilde.op.pad