We hebben er heel lang moeten op wachten, maar vandaag lijkt het een ideale lente-wandeldag te worden. Niet te warm, niet te koud, niet teveel wind, zonnig, kortom een dag om van te genieten. En dat doen we ook.

Na het ontbijt laat ik Vincent beslissen waar we gaan wandelen. Hij zegt meteen : "Gaan we nog eens terug naar Grand-Monchau?" Dat is goed voor mij. Het is zo ongeveer 2 jaar geleden dat we daar nog eens gingen wandelen. Dus terwijl ik de picknick klaarmaak, stippelt Vincent een route uit.

Het Pays des Colinnes, is in feite het verlengde van de Vlaamse Ardennen, maar dan over de taalgrens in Henegouwen. Het is er even mooi, ik durf haast zeggen mooier dan in de Vlaamse Ardennen, maar het contrast in toerisme kan haast niet groter zijn. Waar je in de Vlaamse Ardennen op een zonnige zondag constant fietsers en wandelaars tegenkomt, kunnen wij op de wandeling van vandaag diezelfde fietsers en wandelaars op 1 hand tellen. Nu is het wel zo dat er weinig tot geen brasseries en cafés zijn waar wij gewandeld hebben, waardoor de toeristen misschien niet tot hier geraken. Dus moet je echt zelf proviand meehebben.

Rond de middag parkeren we aan de kerk van Grand Monchau en gaan meteen op stap. Er bestaat een wandelknooppunten netwerk en de kaart hiervoor kun je online bestellen: https://www.visitwapi.be/nl

Na zo'n 3km zegt Vincent dat hij het al voelt in de benen. Tja, na zo'n lange winter is het inderdaad even de spieren wakker schudden. Het overgrote deel van de route is op verhard terrein, maar af en toe wijken we even af naar wat kleinere, groenere doorsteekjes. Dat maakt dat we uiteindelijk zo'n 15km stappen i.p.v. de voorziene 10. Maar het waren 15km waar we heel erg van genoten hebben. De talloze vergezichten, de rust en het gekwebbel van de vogels zijn onbetaalbaar als je in een stad woont.

Rond 16u rijden we terug huiswaarts en kruipen we stijf en stram een uurtje later uit de auto. Dat wordt wat morgen! Eén ding staat vast: ik denk wel dat we goed gaan slapen.

En nog iets dat vaststaat : we zijn hier nog lang niet uitgewandeld.

Geschreven door Hilde.op.pad