... als de zon schijnt. :-)

Ja, we staan vandaag op met een stralende zon. Zouden we dan toch nog een paar daagjes mooi weer hebben ? Laat het ons hopen, want laten we eerlijk zijn, wandelen in de zon is nog altijd aangenamer dan wandelen in de regen.
Als je voor een bergvakantie kiest, dan weet je uiteraard dat je evenveel kans hebt op regen dan op zon, maar voor de afwisseling eens met de zon opstaan is wel leuk. Je merkt het ook in het hotel. Iedereen is vroeger uit de veren en al op pad tegen dat wij klaar zijn.

Na de zware tocht van gisteren hebben we wat langer geslapen en waren we ook niet gehaast aan het ontbijt. Want, we zouden het rustig aan doen vandaag. Ja, gewoon even naar Imst en daar met de bergliften naar boven en terug naar beneden en misschien hier in het dal ook nog een paar ritjes omhoog en naar beneden. We zien wel. We gaan ons niet forceren en niet wandelen. :-) Maar laat ons toch maar de rugzak meenemen. Je weet maar nooit ....

We rijden dus inderdaad terug naar Imst naar de parking van de bergliften en nemen de 2 liften omhoog. Zalig. Boven is er een zonneplatform waar je een panorama over Imst hebt. Imst ligt zo op een knooppunt van verschillende dalen, en behoort volgens wikipedia tot het Oberinntal. Echter op mijn wandelkaart staat Imst - Pitztal. De liftkaarten voor het Pitztal zijn ook hier geldig. En ik hoorde ook al dat Imst in het Gurgltal ligt. Ik lig er niet wakker van. Vanaf dit zonneplatform heb je een schitterend zicht op al die verschillende dalen. Het is hier opener dan in het Pitztal zelf. Hierboven zie ik enkel hoogalpine wandelingen, dus voor geoefende wandelaars. Veel mensen staan daar niet bij stil. Ze komen met de lift boven op gewone sportschoentjes en lopen van daar naar het 2e schitterende uitzichtplatform, de Adlerhorst. Dat is inderdaad allemaal niet gevaarlijk, maar net op dat punt kun je verder wandelen naar een hut iets verderop. Er staat een draaimolentje waar je doorheen moet en er staat ook een groot bord waarop staat dat je goed schoeisel moet hebben en tredzeker moet zijn want het is een gezekerde weg en ook al oogt het allemaal mooi, voor je het weet kom je op gevaarlijke punten terecht. Wij weten ondertussen al wat voor ons wel en niet kan en we weten dat het geen zin heeft om deze weg te starten. Vincent heeft hoogtevrees en het is al een hele prestatie dat hij de Adlerhorst op durft gaan. We vertrekken zonder te wandelen terug naar beneden met de lift. We hebben zin in koffie en lopen het stadje in. Eén van de straatjes is getooid met kleurrijke parapluutjes. Je krijgt een instant zomergevoel. :-)

En daar zitten we dan op een terrasje zo rond 14u. Ik begin mij al te vervelen. Hahaha ! "Wat denk je ? Lopen we de Rosengartenschlucht nog gauw even ?" Het is ondertussen 2 jaar geleden dat we dat deden en het past nog net zo tijdens de middaguren. ...

Neen, we zouden niet wandelen vandaag .... maar kunnen het niet laten. Dus na de koffie trekken we de wandelschoenen terug aan en gaan op pad. De Rosengartenschlucht is één van de mooiste natuurattracties hier in de streek en het is nog steeds gratis toegankelijk. Een nauwe kloof waar het warer doorheen stroomt. Toen we 2 dagen eerder in Imst wandelden zijn we datzelfde water tegengekomen iets hogerop, dus eigenlijk begint de schlucht al veel hoger. Ik was vergeten dat het toch wat klimwerk is over rotsachtig terrein. In totaal toch weer 350m stijgen. Het is ook warmer dan de vorige keer en dus sta ik binnen de kortste keren te puffen. Maar we geven niet op en lopen tot helemaal boven. Vandaar terug naar beneden via het Wetterkreuz. Nu in de zon en twee jaar geleden in de regen. Het is eens iets anders. Je hebt er zicht op Imst, maar ook op de Zechszeicher en de Leiner Alm vlakbij het hotel in Jerzens. We lopen verder terug naar waar we gestart zijn. Deze weg loopt via de themaweg SOS Kinderdorpen. Imst was de eerste gemeente ter wereld die in 1949 een sos kinderdorp oprichtte en daar zijn ze terecht ook trots op.

We rijden naar Jerzens terug om nog even uit te rusten voor we aan het avondmenu beginnen. Bij aankomst op de parking van het hotel zien we het aangekondigde onweer al naderen en ongeveer een uurtje later is het al zover. Klank- en lichtspel. Het hoort er ook bij daar in de bergen.

Morgen is het onze laatste dag hier en er wordt weer zon voorspeld. Dat wordt dus nog even genieten.

Geschreven door Hilde.op.pad