Dat 2020 een buitengewoon jaar is, weten we ondertussen al, maar toen ik in januari een reis boekte naar Kreta had ik nooit kunnen vermoeden dat we terug in ons geliefde Pitztal zouden belanden in de plaats.

Ik wou al jaren eens naar Griekenland, maar door de warme temperaturen in de zomer was ik er nog nooit geraakt. Geen nood, nu ik wat meer vrijheid heb om verlofperiodes buiten het seizoen te plannen, dacht ik "het is de moment om eindelijk eens naar Griekenland te reizen". Laten we maar beginnen met Kreta, een veelzijdig en toegankelijk eiland. Toen een paar weken later het Corona-virus ook zijn intrede in Europa deed had ik nog steeds goede hoop dat het tegen september allemaal zo erg niet meer zou zijn. Het beestje is echter nog steeds vrij fanatiek bezig overal ter wereld. En dat maakt ontspanning en reizen er niet gemakkelijker op.

In juni besloot ik om de reis om te boeken naar voor ons bekend gebied : het Pitztal. Dat is trouwens geen straf want we voelen ons daar altijd goed. We probeerden al eens andere regio's uit in de bergen, maar nergens voelen we ons zo thuis als in het rustige Pitztal. Er zijn "maar" 6000 bedden, verdeeld over kleine dorpen in een dal van 30km. Dat is niets vergeleken bij de bekendere ski-gebieden. We kiezen dit jaar wel voor een ander hotel dan gewoonlijk en voor een ander dorp : Mandarfen. Laten we ons meteen maar installeren helemaal achterin de vallei. :-)

En zo komt het dat wij vandaag weer midden in de nacht opstaan om rond 4.30u te vertrekken richting Oostenrijk. We deden in het verleden altijd 12 uur over het traject van 940km, en aangezien we buiten seizoen rijden en dan nog op een zondag zonder zwaar verkeer, verwachten we dat dat deze keer misschien zelfs vlotter zal gaan.

Mis !!! Ik weet echt niet wat er aan de hand is op de Duitse autowegen. We rijden heel vlot over de eerste 587km en als we om 11:15u in Pforzheim stoppen zien we het nog altijd goed zitten. We verwachten wel wat vertraging, maar hadden nooit verwacht dat we over die laatste 350km bijna 7 uren zouden rijden. Om 14u pas kunnen we nabij Ulm stoppen voor een broodje. Nog 240km met vooral veel vertraagd verkeer tussen Illingen en Memingen en daarna nog eens tot aan Kempten.
De grensovergang in Füssen gaat vlot, maar op de Fernpass gaat het stapvoets. Uiteindelijk kunnen we de laatste 40km vlot rijden en komen we pas rond 18:15u aan in Hotel Wildspitze.

We snuiven de heerlijke berglucht op en worden hartelijk ontvangen door de eigenaars van het hotel. Het is een prachtig hotel en ook onze kamer is gezellig. We hebben echter niet veel tijd om rond te kijken want we worden om 19u al aan tafel verwacht voor het Oostenrijks galadiner. De toon qua eten is meteen gezet voor de rest van de week. Echt lekker ! Het is helaas niet zo gezond voor de lijn, maar we hopen dat die kilo's niet zullen blijven plakken als we maar genoeg wandelen de komende dagen. Na de lange dag (ik val zowat in slaap aan tafel) blijven we niet natafelen, maar zoeken we zo snel mogelijk ons bed op.

Er wordt voor de hele week goed weer voorspeld. Dat is mooi meegenomen. Er wachten ons weer mooie bergmomenten de komende dagen.

Tot morgen !

Geschreven door Hilde.op.pad