Ik moet zeggen, we hebben heerlijk geslapen vannacht. De bedden liggen goed, en we sliepen met het raam open waardoor we het ruisen van het water hoorden en de frisse berglucht konden opsnuiven.

Eerst maar even het ontbijt testen. Zoals in elk Tiroler hotel is er ook hier een uitgebreid ontbijtbuffet. Maar hoe doe je dat in coronatijden ? Heel simpel : mondmasker op en bij het binnenkomen van de ontbijtzaal handen ontsmetten en een paar plastiek wegwerphandschoenen aan. Ik probeer even niet aan de afvalberg te denken in dit mooie gebied, maar we kunnen niet anders. De wet schrijft het voor, ook al is er in het Pitztal geen enkele besmetting opgetekend. Het is een uitgebreid buffet, waar zelfs de kieskeurigsten onder ons niets op aan te merken kunnen hebben.
We krijgen gedurende heel ons verblijf een vaste tafel in de gezellige Stube, waar ook hier weer de afstandsregels gerespecteerd worden.

Wat gaan we vandaag eens doen ? Er wordt voor de hele week heel goed en zonnig weer voorspeld en dat is iets wat wij niet gewoon zijn. Er zitten altijd wel eens één of meerdere kwakkeldagen tussen.

Ik had gehoord dat er een Steenbokcentrum in het dal gekomen is en daar wil ik wel eens naartoe. Dus plannen we een wandeling met het centrum als eindpunt.

We parkeren in Sankt-Leonhard en trekken de wandelschoenen aan. We duiken het bos in en starten de klim naar de Pfitschebach waterval. Mooi is dat. Overal waar je kijkt is het trouwens mooi. En zo gaat het op en neer en oh en ah tot we ter hoogte van het steenbokcentrum zijn. We drinken en eten iets in het cafetaria en dan kopen we onze tickets. 8€pp. Daarvoor kun je eerst het informatiecentrum bezoeken. Het is trouwens architecturaal een prachtig gebouw dat mooi ingeplant staat in de omringende natuur.

Op de eerste verdieping gaat de aandacht naar de geschiedenis van het Pitztal. Dat gebeurt aan de hand van authentieke foto's, genomen door Anna Katharina Lentsch en haar zus, die het dal en en een groot stuk van Europa doorkruisten om mensen, gebouwen, en het bergleven vast te leggen. Dat was in die tijd (midden 19e eeuw) niet evident. De camera's van toen waren niet de lichtgewichten van nu en ook de chemicaliën voor de ontwikkeling van de foto's waren niet wat je noemt "gezond". Ook al het feit dat deze 2 vrouwen alleen rondreisden was niet alledaags te noemen.

Op de tweede verdieping gaat het verder met het verhaal van de steenbok. Ook hier interessante weetjes via kijk-, luister- en voel-momenten.

Naast het gebouw staat de oudste boerderij van het dal, het Schrofenhof. In 1265 werd ze voor het eerst vernoemd. Het was ook het geboortehuis van Josef Schöpf, ook een fotograaf wiens werk tentoongesteld wordt. Ik vind het allemaal heel interessant. De foto's waren een soort postkaarten waarmee gecommuniceerd werd over vb. de voortgang van de bouw van gebouwen, of de samenstelling van de klassen in de school. In de huidige instagram-tijden kunnen we ons dat nog nauwelijks voorstellen.

We verlaten het gebouw via een brug om zo het park binnen te gaan. Begin dit jaar werden 7 steenbokken vanuit de zoo van Innsbruck overgebracht naar hier. Het is de bedoeling om het centrum als sluis te gebruiken om steenbokken terug te laten integreren in de vrije natuur. Rondom het park staan 4m-hoge hekkens want zo hoog kan een steenbok namelijk springen. Het is ook geen vlak parcours, dus hou daar even rekening mee als bezoeker. Helemaal boven in het park vinden we ze eindelijk. Je moet ook even goed kijken want je ziet ze bijna niet liggen. Zo goed zijn ze gecamoufleerd. Ik ben benieuwd of jullie ze meteen zien liggen op de foto waar ook Vincent op staat ;-)

Het park is niet zo groot, dus je bent er snel doorheen. Maar het is wel een gelegenheid om eens een steenbok van dichterbij te zien en om het programma te steunen.
Pittig detail misschien : er mag op steenbokken gejaagd worden, maar erg beperkt en je moet voor een vergunning een stevige duit neertellen : zo'n 20.000€
Nog een detail : het wapenschild van Sankt-Leonhard heeft een steenbok als afbeelding. Ideaal om er steenbokken te huisvesten.

We lopen in een kwartier verder terug naar beneden naar de auto. In totaal deden we vandaag 500 hoogtemeters en die kunnen voor een eerste wandeldag al meteen tellen.

Voor wie iets meer over de vrouwelijke foto-pioniers wil weten : https://epaper.neue.at/vorarlberg/2019/09/21/die-geschichte-der-fotopionierinnen.neue

Morgen nemen we de lift naar boven voor alweer een schitterende afdaling.

Geschreven door Hilde.op.pad