Onze laatste wandeling dateert van 15 maart, net voor de lockdown hier in België. Amper een dag later mochten we niet meer buiten komen, behalve in de omgeving van je woonst. Wij hebben ons aan de regels gehouden, maar o, wat keken we uit naar die dag dat we met de auto naar een groenere omgeving mochten om te wandelen.
En deze week was het eindelijk zover. We mogen naar een park of bos rijden om daar te sporten. Een wandeling van om en bij de 15km zal vermoedelijk wel als sport gelden. ;-)

We wilden de draad oppikken waar we hem de vorige keer gelaten hadden, nl. in de Waalse tegenhanger van de Vlaamse Ardennen. Ze liggen rug aan rug, maar hier spreken ze van het "Pays des Colinnes" en dat hebben we geweten !

Bij een stralende zon en een strakblauwe hemel parkeren we om klokslag 12u aan het kerkje van Grand Monchau(t) op een boogscheut van Ellezelles. Het is er stil en voor we aan de wandeling beginnen eten we eerst onze lunch op, trekken daarna de wandelschoenen aan en gaan we op pad.

Nog geen 100m verder zitten we al te midden de velden en genieten we van zon, groen en vogelgezang. Zalig !

Het wordt een heel afwisselende wandeling met passages door velden en bossen. We doorkruisen o.a. het Bois Lefebvre, het Bois d'Antoing, het Bois de Leuze en het Bois d'Hubermont. Fris lentegroen, waar we ook maar kijken. Ik realiseer me hoezeer ik dit de voorbije weken gemist heb. Mijn benen beseffen het ook, maar dan eerder dat ze veel te lang stil gezeten hebben ! Het is heuvelachtig gebied en hoewel het niet steil omhoog gaat, gaat het wel op en af en dat gedurende de hele wandeling. Hou daar rekening mee als je via de knooppunten een toer uitstippelt. Wij hadden het nl. een beetje onderschat. 15km lukt ons over het algemeen wel, maar na een gedwongen rustperiode en op heuvelachtig terrein was 12km misschien beter geweest.

Maar, eerlijk waar, elke km was het wel waard want dit is één van de mooiste wandelingen die we in lange tijd gemaakt hebben. De natuur staat nu in volle bloei met overal bloesems, en langs de wegen fluitenkruid in vol ornaat. De koeien in de wei en de verspreide boerderijen geven deze streek een op en top landelijk karakter. En de hele tijd hoorden we vogels hun mooiste gezangen prijs geven.

Deze streek was ons tot een jaar of 2 terug onbekend, maar we merken dat ze ons wel aantrekt want we komen hier graag terug. Er liggen dus nog heel wat wandelkilometers op ons te wachten hier.

Op onze wandeling kwamen we maar een handvol wandelaars tegen, maar het was ook midden in de week. Geen idee hoe het er hier tijdens de weekends is met goed weer. Dat gaan we nog moeten ondervinden.

Hier wandel je dus ook via het wandelknooppunten netwerk. Daar bestaat een kaart voor die ik graag aanbeveel. "La Wallonie Picarde, réseau points-noeuds" is online te koop bij de dienst voor toerisme, maar kun je hier in Vlaanderen ook bij Standaard boekhandel vinden.

De wandeling die wij vandaag deden was via volgende knooppunten :

91-16-22-9-93-3-8-38-36-3-93-4-5-6-46-90-91 Goed voor 14,7km wandelplezier.

Tot een volgende !

Geschreven door Hilde.op.pad