Onze laatste vakantiedag. We besluiten om binnen het Kaunergrat natuurpark eventjes een andere richting uit te gaan. We komen al 3 jaar in dit gebied, maar zijn eigenlijk nog nooit gaan wandelen in de regio van Piller. Dus, zoeken we een traject uit op onze wandelkaart en rijden we een paar km verderop via Wenns naar Piller waar we de wagen parkeren en ons vertrekkensklaar maken.

Het is nog vrij vroeg. De zon moet nog door het wolkendek breken en zodoende lopen we het eerste deel van de wandeling in de schaduw. Tintelende handjes .... :-)

Dit is een volledig ander gebied dan wat we van het Pitztal gewoon zijn. Meer bos, minder steil dan achterin het dal. Benieuwd wat er op ons pad komt vandaag.

We lopen eerst een stukje op de rijweg tot we het bos in kunnen. Daar moeten we meteen al stijgen. Het is duidelijk dat hier minder gewandeld wordt. De paadjes zijn letterlijk niet platgelopen, maar wel nog steeds zichtbaar. Hoewel ... hier en daar was het wel even zoeken en gingen we op het gevoel af. Maar uiteindelijk zijn we wel beland waar we moesten zijn.

We zijn dus eerst een heel stuk gestegen door het bos. Het is er zo stil dat Vincent plots oog in oog stond met een ree. Wie zou het meest geschrokken zijn ? Er was in ieder geval geen tijd om het fototoestel ter hand te nemen om het moment vast te leggen.

Vincent besluit op een gegeven moment om even van de weg af te wijken. En dat bracht ons op een speciale plek. De omgeving van Piller wordt gekenmerkt door turfgrond en het is er ook vrij moerassig. De meeste toeristen volgen de bordjes naar het Piller Moor, maar wij hadden een heel gebied voor onszelf. Geen kat te zien, bij manier van spreken. In oktober krijg je er dan nog eens de herfstkleuren gratis bij. Mooi ! Ik weet niet hoe het hier in de zomer is, maar ik vermoed dat er omwille van warmere temperaturen en vochtige ondergrond toch wel meer insecten zullen zijn.

We zetten onze wandeling verder en komen op de Harbeweiher uit. Een heel mooi gebied met vooral mooi glooiende graslanden. Ondertussen is de zon doorgebroken waardoor het er nog net iets mooier uitziet allemaal.
Tijd voor een pauze.

We zijn ondertussen ook op ons hoogste punt aangekomen waardoor het vanaf nu weer bergaf gaat en dus een beetje gemakkelijker loopt.

We komen aan het Naturparkhaus, vlakbij het uitzichtplatform waar we eergisteren onze trip naar het Kaunertal startten.
We zijn hier al zoveel keer met de auto voorbij gekomen dat we nu beslissen om ook binnen eens een kijkje te nemen.

Er is een tentoonstelling over het natuurpark met een uitgebreide uitleg over gletchers, gesteenten, dieren en de verschillende ondergronden daar in het gebied. Groot is het niet, maar wel eens interessant.

We wandelen verder over een oude Romeinse Heirweg door het bos. Je ziet er niet zoveel meer van, maar hij ligt er wel degelijk. Mijn fantasie slaat meteen op hol. Ik zie die Romeinen zo de weg op marcheren.

En zo komen we stilletjes aan weer aan ons startpunt terug.

We hebben nog tijd om even naar Wenns en Wald te rijden om lekkernijen te kopen om mee te nemen naar huis. En terwijl we zo nog even rondrijden merken we dat we nog zoveel wandelingen niet gedaan hebben en dat we toch zeker nog een paar keer moeten terugkomen hier. Je zult me niet horen klagen :-D

Morgen rijden we weer naar huis. We hadden 6 prachtige dagen hier. Frisse temperaturen, dat wel, maar droog en zonnig weer en een natuurpracht om u tegen te zeggen. De batterijen zijn weer opgeladen. We kunnen er weer even tegen.

Geschreven door Hilde.op.pad