Voor we op reis vertrokken, had ik voor mezelf een uitdaging uitgekozen, nl. eens echt zonder hulp van kabelliften meer dan 500 meter stijgen. Gewoon om te zien of ik dat kan. Ik had als doel de Gogleshütte uitgekozen omwille van een prachtig panorama daarboven.

Het weer, ... welja, dat is nog steeds niet echt mooi te noemen. Als we opstaan zien we de wolken uit het dal opstijgen, maar er is amper blauwe lucht te zien. Er worden in totaal vandaag 3 uren zon uitgegeven. Maar voorlopig is het droog, dus pakken we onze spullen in en vertrekken naar Piller. We zijn op alle weersituatie's voorzien, maar dat wil natuurlijk ook zeggen dat de rugzak goed gevuld is en Vincent dus wat extra gewicht meesleurt.

Op het moment dat we in Piller de auto parkeren begint het al te regenen. Wachten tot het over is heeft niet echt veel zin want dan kun je daar de hele dag in de auto zitten. Dus, we starten weer met onze regencapes. Het nadeel hiervan is dat een mens zich te pletter zweet onder dat zeil. Zodra het dus wat minder druppelt gaan ze weer uit. Maar gedurende de hele klim naar boven is het wisselvallig en gaan de capes dus met de regelmaat van de klok aan en uit.

Piller ligt in een vrij drassig gebied. Het is echter een uniek en beschermd "Piller Moor" gebied, De grond is heel erg zompig en bestaat uit turf. Over dit soort bodem loopt een tentoonstelling in het Kaunergrathaus iets verderop. We beginnen gestaag aan de klim, en het is nu al lastig. Wat zal dat straks zijn ?

Weinig wandelaars ook. Ik denk dat we er in totaal maar een 5-tal tegenkomen. Een heel verschil met de wandelingen die via de kabellift toegankelijk is. Maar dat is dus niet erg. Het schept een speciale "alleen op de wereld"-sfeer. Op een bepaald moment komen we in het bos op een steil punt. Hier begint het echte werk pas. Het is puffen en zweten en van de regen in de drup naar boven. Ik kom mezelf vaak tegen en vraag me af wat ik hier in godsnaam in de regen loop te doen. Thuis zou ik er bij dit weer nog niet aan denken om naar buiten te gaan. Waarom hier met een pijnlijke rug dan wel ? Ik heb er nog steeds geen antwoord op. Ik vermoed dat het de beloning van een mooi uitzicht is.

Plots zien we hoog boven ons het doel in zicht : de Goglesalm. Dat geeft moed, maar die laatste meters zijn zo verraderlijk lastig nog. Maar we halen het ! Van Piller tot hier was het 664m klimmen en daar deden we ongeveer 3 uur over, een heel stuk langer dus dan de 2,15u die aangegeven wordt, maar dat zijn we ondertussen al gewoon. Ik kan zo snel niet lopen en nu met de rug zeker niet. Bovendien kijk ik veel rond en neem ik foto's. En het is ook niet belangrijk. Ik ben gewoon blij dat ik het gehaald heb. Door het niet zo denderende weer zit de hut vol en zijn we genoodzaakt buiten te zitten. Net nu klaart het een beetje op en breekt de zon door de flarden wolken door. Ik heb honger en bestel brood met kaas van de alm. Vincent een natuuryoghurt met vers fruit.
We genieten ondertussen van het werkelijk schitterende panorama op het Kaunertal.

En nu ? Twee mogelijkheden : ofwel dezelfde weg terug naar beneden, ofwel wandelen we door naar de volgende hut, de Galflunhütte die iets lager ligt en van daaruit terug naar Piller. Nu ik weer wat energie heb van het eten zie ik die 2e optie wel zitten. We vertrekken terug voor een prachtige hoogtewandeling. We lopen daar bijna helemaal alleen op dat weggetje tot we 2 koeien tegenkomen die ook die weg gekozen hadden. Vincent heeft het niet zo voor koeien. Zowieso is ook enige voorzichtigheid op zijn plaats. Het zijn nog steeds dieren die kunnen aanvallen, zeker als ze kalfjes hebben. Je hoort geregeld berichten van mensen die in de bergen door de bergkoeien aangevallen worden. Dus maken we plaats voor de koeien, die zelf geen haast hebben, maar dan toch maar besluiten om door de lopen en een beetje verder gras te eten.

We worden getrakteerd op mooie panorama's en zien ook Jerzens en het hotel aan de overkant liggen. We zien iets lager de Galflunhütte liggen. Hier alweer een andere sfeer dan in de Gogleshütte. Een jongeman komt vragen of we hulp nodig hebben als we bij de wegwijzers staan. Het is de waard zelf, een vriendelijke gast, maar dat zijn ze hier eigenlijk allemaal. We willen iets drinken en vragen of er een kaart is, waarop hij antwoordt : "Ich bin die Karte". Haha. Ik ben gek op Oostenrijks gebak en bestel graag een stuk "Marillentopfenkuchen", een plaatkoek met abrikoos en kwark. Met slagroom erbij. Hier in Oostenrijk doen ze geen suiker in de slagroom en dat vind ik ook veel lekkerder dan de zoete variant die wij kennen. In berghutten worden trouwens altijd zelfgebakken taarten geserveerd. Dus ook deze is vers en smaakt overheerlijk. Er is samen met ons een groep wandelaars toegekomen die hier blijft overnachten. Niet veel comfort hier, dus worden de wandelschoenen en de kleren buiten uitgewassen en te drogen gehangen.

Wij moeten weer verder. Het gaat steil naar beneden op een drassig parcours, dus niet te snel. Ik ben blij met mijn wandelstokken die mij toch enige steun bieden. Evenveel meters dus terug naar beneden. Dat is minder lastig, maar toch belastend voor de knieën en rug wegens de andere houding die je hierbij aanneemt. Maar het gaat. De laatste meters gaan door een weiland terug naar het kerkje van Piller waar de auto staat.

Heel moe en voldaan komen we 8 uur na ons vertrek terug aan in het hotel. Ik ga richting infraroodcabine in de hoop dat de rugspieren wat kunnen ontspannen. De lumbago gaat niet zo snel als gehoopt over. Elke ochtend geraak ik met moeite uit bed. De beweging van het wandelen doet deugd, maar zodra je stilvalt en terug recht moet staan is het een verschrikking.

Er is geen tijd meer om het verslag te tikken en de foto's uit te kiezen, dus vandaar dat het met enige vertraging hier gepost wordt.

We genieten nog van een lekkere maaltijd en bedenken al wat we morgen gaan doen. Het belooft nl beter weer te worden de volgende dagen. :-)

Oja, @dirk : ik denk inderdaad dat je gelijk hebt wat betreft die stokken. Die worden inderdaad voor het drogen van hooi gebruikt zoals we op de wandeling zagen ;-)

Geschreven door Hilde.op.pad