Vrijdag, de dertiende ... maar daarom niet per se een ongeluksdag. Au contraire zelfs!

Het is de hele nacht blijven sneeuwen waardoor we wakker worden in een wit decor. Dat het in de bergen in september al eens kan sneeuwen is geen uitzondering, maar wel dat de sneeuwgrens nu al zo laag ligt en dat de hoeveelheid sneeuw zo groot is.

Het heeft alles te maken met de storm Boris. In Niederöstereich valt de regen met bakken uit de hemel waardoor ze daar met een enorme wateroverlast zitten. Gelukkig valt de regen hier dus als sneeuw. Dat blijft liggen en zorgt niet meteen voor modderstromen.

Ook al blijft het lichtjes regenen en is het koud, we blijven niet binnen.

We willen dat winter wonderland wel eens bewonderen, dus rijden we met de auto iets hogerop naar Obertal hier vlakbij. Het is haast magisch.

https://youtube.com/shorts/9eMjb-JV3ZY?feature=share

We kiezen voor een korte wandeling naar de oude smeltoven. We parkeren de auto en gaan op stap.
https://youtube.com/shorts/YG93ygPpQNs?feature=share

Hier en daar moeten we wel wat hindernissen overwinnen want heel wat loofbomen konden het gewicht van de sneeuw niet torsen waardoor hun takken ofwel doorbuigen tot helemaal tegen de grond, ofwel afkraken.
https://youtube.com/shorts/hVNKRC8atWA?feature=share

Het is heel speciaal om in deze stille en verlaten wereld te wandelen. Het enige wat we horen is het ruisende water van de rivier vlakbij. We komen verder geen mens tegen.
https://youtube.com/shorts/NO5nkCT8J8s?feature=share

Aan de oude smeltoven is het kleine museum uiteraard gesloten. Hier werd ooit tin gegoten.

We genieten van de omgeving en vangen een glimp op van hoe het hier in de winter moet zijn. We zijn nog nooit in de winter in de bergen geweest omdat we nu eenmaal geen wintersporters zijn en het ons hier dan ook te druk lijkt. Maar zo winterwandelen moet wel eens tof zijn, denk ik. Al helemaal bij heldere hemel. Nu hangen de wolken nog altijd veel te laag om iets van de omringende bergwereld te zien.

Een uurtje later staan we terug aan de auto. En nu? Ik heb nog geen zin om terug naar binnen te gaan en dus stel ik voor om nog even verder te rijden naar de Steirischer Bodensee. Dat is een trekpleister hier in de buurt, dus ben eens benieuwd.

Net omdat het er over het algemeen erg toeristisch is, moet je uiteraard weer via een tolweg ernaartoe. Maar de Sommercard zorgt ervoor dat het voor ons gratis is. De Parking staat verre van vol, maar hier zijn toch wat meer wandelaars te zien.

Ik had het meer iets groter verwacht, dus zo een rondje errond zal wel peanuts zijn. Dat is het ook hoor, tenzij je net als ons beslist om ook naar de waterval achterin te wandelen. Dat gaat plots omhoog via rotsige trappen. Ik sta dus om de haverklap stil omdat ik plots geen energie meer lijk te hebben. Misschien helpt een notenreep wel. Op het moment dat ik aan Vincent zeg dat hij alleen verder moet, zegt hij dat het maar een klein stukje meer is, dus raap ik de moed bijeen en stap nog door. Ben wel blij dat ik dat gedaan heb want het is wel een mooi spektakel. Wat een kracht die naar beneden dondert! We blijven even staan, maar krijgen het al snel koud. Bovendien is het terug harder beginnen te regenen. We keren om en lopen terug naar beneden.
https://youtube.com/shorts/mjs_JZAAyLE?feature=share

Als we terug aan het meer komen merken we dat de sneeuw een beetje begint te smelten.

Het is goed geweest voor vandaag. We hebben voldoende buitenlucht getankt. Tijd om ons terug te gaan opwarmen in het hotel.

Speciaal dagje wel vandaag. Dankbaar dat we dat ook eens meegemaakt hebben.

Geschreven door Hilde.op.pad