Toen duidelijk werd dat we dit voorjaar middenin de schilderwerken zouden zitten, zag ik het echt niet zitten om elk verlengd weekend van mei in het stof te zitten. Onze leefruimte tijdens de werken zou zich beperken tot 2m² "keuken" en de slaapkamer waar we ook tv konden kijken. Overal rond ons staat het huis overhoop.

Misschien dat we toch best even kijken om met hemelvaart een weekend weg te boeken? Over weggaan hebben Vincent en ik eigenlijk nooit discussie. Volgens Vincent doen we het zelfs nog te weinig. Zeker nu we geen huisdier meer hebben, staat niets ons eigenlijk nog in de weg om er af en toe eens tussenuit te gaan.

Nu is het hemelvaartweekend voor veel mensen een verlengd weekend en dus zitten de meeste hotels al maanden op voorhand vol. Ons eerste idee was om het Müllerthal in Luxemburg te doen, maar daar vond ik geen vrije kamers meer. Bovendien, willen we daar wel gaan wandelen als het er zo druk is? Neen. Zin om nog eens naar Engreux te gaan? Ja, natuurlijk. Het is 2 jaar geleden dat we er nog waren, en we hadden geluk, want de kamer was nog vrij. Niet getwijfeld dus, en geboekt.

Nu maar hopen op goed weer, want het voorjaar brak alle records qua nattigheid en somberheid. Maar kijk, de weergoden zijn ons gunstig gezind. We krijgen een droog en zonovergoten weekend voorgeschoteld.

Het was een fijn weerzien met de eigenaren van "Le Refuge d'Engreux", en toen we op de ons vertrouwde kamer kwamen was het eerst dat Vincent zei : "Ik ben blij hier te zijn". Ik ook trouwens. Het is er stil. Het enige dat je hoort zijn de geluiden van de natuur. Zelfs tijdens een druk weekend als nu heb je hier geen last van toeristen.

We installeren ons en gaan daarna op stap. Ik laat het uitstippelen van de wandeltochten aan Vincent over. Hij werpt een blik op de wandelkaart van de streek en we vertrekken. We lopen richting het oude kerkhof en daar nemen we de weg omhoog. We hebben hier nog niet eerder gewandeld, dus ik ben benieuwd.

We worden al getrakteerd op mooie vergezichten met de uitbundige kleuren van de lente. Op dit moment staat de brem volop in bloei. Dat is door het frisse voorjaar later dan normaal.

Vincent combineert een aantal wandelingen, maar we volgen voornamelijk de wandeling met de rode ruit. Hier is niets vlak, dus ook nu is het op en neer. We wandelen door velden, maar ook door bos tot helemaal aan de Ourthe die we volgen tot aan de samenloop van de 2 Ourthes. De vorige keer stonden we aan het kunstwerk met de vleugels aan de andere kant van de oever. Amper een paar dagen later brak er toen brand uit en de zwarte boomstammen getuigen daar nog van. Nu kijken we dus vanaf de andere oever naar de samenvloeiing. Er staan wat bankjes, dus het is een ideaal plekje om even te rusten.

Het gaat verder op en neer langsheen de oevers van de rivier. Hoewel het per momenten lastig is, is het wel puur genieten van de natuur.

Een paar uur later zijn we terug aan de woning. We frissen ons even op en nemen dan de auto naar Wibrin. Daar heb ik een tafeltje gereserveerd in Charme de Wibrin. Een mooie en gezellige bistro waar ook de bediening heel vriendelijk is. Ik geniet van een veggie lasagna en Vincent van een pasta met kip en asperges.

Na het eten rijden we nog even rond in de streek en stoppen we nog aan het voormalige restaurant "Belvédère". Het is een trieste aanblik. Alle ramen liggen aan diggelen en van de aangekondigde renovatie is vooralsnog weinig te merken. Echt jammer.

We keren terug naar Engreux. Wat zalig om in slaap te vallen met het raam open en het gezang van de vogels op de achtergrond!

Geschreven door Hilde.op.pad