Stralende zon en temperaturen rond 14°C. Een mens zou zowaar denken dat het lente is. Maar laat je niet misleiden door dit aangename intermezzo. We zitten in feite nog steeds middenin de winter.

Ik weet het, na een sombere en donkere periode zijn we blij met elk streepje zon. En we moeten ook terecht profiteren van die kleine dosis vitamine D die we kunnen opdoen. Het verjaagt de wintermoeheid en na een dagje buiten voel je je als herboren. Alhoewel, ... "the day after" voel ik elk spier in mijn lichaam alsof ik door een vrachtwagen overreden was. Misschien was ik een beetje té enthousiast na mijn winterslaap.

Hoe dan ook. In mei 2018 belandde ik door vrienden in een leuke taverne in Flobecq, in de "Walen", net over de grens van Oost-vlaanderen. Het viel me direct op dit interessant wandelgebied was en thuisgekomen ging ik op zoek naar extra info over de streek.

Bleek dat ze ook hier meedoen aan het Vlaamse initiatief van wandelknooppunten en je kunt er bij de dienst voor toerisme "Visitwapi" terecht voor fiets- en wandelkaarten. "Wapi" is trouwens de afkorting van Waals Picardië. Ik bestelde de knooppunten wandelkaart en kon niet wachten om daarmee aan de slag te gaan.

Logisch dus om op deze eerste mooie, zonnige dag hier op stap te gaan.

Vincent stippelde een toerke van 13km uit waarbij hij deels de knooppunten volgde en deels zelf een route bepaalde met de GPS.

Even na 14u parkeren we in Houppe, nabij Flobecq (Vloesberg). We duiken meteen het Brakelbos in waardoor we tijdens het eerste deel van de wandeling op Vlaams grondgebied wandelen. We zitten hier in de Vlaamse Ardennen / Pays des Collines en dus gaat het met de nodige ups en downs. Het is er erg drassig. Waterdicht en stevig schoeisel is gedurende de hele wandeling echt een must.

We worden het hele traject lang getrakteerd op zon en vogelgezang. We komen ook amper wandelaars tegen en slechts een paar auto's als we even de verharde weg opmoeten.

In het Brakelbos zien we hier en daar al wat groen door het bladerdek piepen. Dat wordt in april-mei een paars bloementapijt. Misschien dat we dan nog eens terugkomen, in de echte lente.

Dat het nog winter is, merken we aan de kale takken en het geringe kleurenpallet in de natuur. Door de lage stand van de zon krijgen we echter wel heel mooi strijklicht wat het geheel een warme aanblik geeft. Als we middenin een bos op Waals grondgebied zitten navigeren we met de GPS. Ik vind dit niet zo leuk want de zon zakt nu snel weg achter de bomen. Ik hou meer van het volgen van de knooppunten. Zo op het eind van de dag heb ik het niet zo voor het avontuurlijke van het ronddwalen in een onbekend bos en wegzakken in een dik bladerdeken en zompige ondergrond. Maar goed, de GPS en wat gezond verstand van Vincent loodst ons wel weer de goede kant op naar een wandelpad. De knooppunten op Waals gebied zijn karig verdeeld, dus een wandelkaart en eventueel een wandelGPS zijn geen overbodige luxe.

De laatste 3km van de wandeling zijn er om in te kaderen omwille van de mooie uitzichten en het mooie avondlicht.

We eindigen in Brasserie d'Hoppe, een gezellige plek om iets te drinken of iets te eten. Sportievelingen met vuile schoenen zijn hier welkom. Niemand komt hier opgekleed binnen en er heerst dan ook een gemoedelijke huiselijke sfeer. De kaart biedt voor elk wat wils en een paar echte comfordfood specials uit de bergen.

Het is donker als we naar de auto lopen. Moe en voldaan vatten we de rit naar huis terug aan.

Eén ding is zeker. Deze streek gaan we zeker nog verder verkennen.

Geschreven door Hilde.op.pad