Ik drink graag een glaasje wijn, maar ik ben absoluut geen kenner. Als de gelegenheid zich echter voordoet om een wijnstreek te verkennen, dan gaan we daar ook meestal voor.

De Badische Weinstrasse ligt op de hellingen tussen het Zwarte Woud en de Rijn en dus vlot bereikbaar van waar wij logeren.

Ook vandaag wordt er wisselvallig weer voorspeld en inderdaad, we zijn nog niet goed en wel op pad of het begint te druppelen.

Het eerste wijndorpje waar we halt houden is Gengenbach, in het hart van de Ortenau en gelegen aan de oevers van de Kinzig. Er is markt vanochtend waardoor het zicht op de marktplaats met zijn vakwerkhuisjes een beetje belemmerd wordt. Er zijn nog 2 toegangspoorten overeind gebleven. Het is een klein stadscentrum, dus daar zijn we snel doorheen. Even daarbuiten staat echter nog een kerk en klooster waarvan de bouw teruggaat tot de 8e eeuw. De kerk is een bezoek waard. Ze dateert uit de 12e eeuw, maar werd in de jaren 1892-1906 heringericht in neoromaanse stijl. Naast het klooster is ook een mooie botanische tuin ingericht en je ziet er ook nog de voormalige waterloop die de oude kloostermolen van "stroom" voorzag.

Tijdens onze wandeling krijgen we weer een donder- en regenvlaag op ons dak. We schuilen onder een doorgang wanneer ik een nest ooievaars spot. Ocharme de beesten zitten daar in de gietende regen, terwijl één van de ouders een oogje in het zeil houdt vanop afstand. We hebben vrij veel ooievaars gezien hier in de regio. Het kan ook niet missen want net over de grens in de Vogezen zitten ze ook, maar daar maken ze er meer "reclame" mee dan hier. :-D

Na de bui lopen we weer naar de auto en rijden krinkel de winkel door de volgende dorpjes. Rond de middag stoppen we aan de Winzer van Oberkirch. Waarom precies daar? Awel, in het hotel schenken ze lekkere wijn en daar wou ik een paar flessen van mee naar huis nemen. Een Winzer is een coöperatieve van wijnboeren en deze van Oberkirch wordt vrij hoog aangeschreven. In de vinotheek worden we hartelijk ontvangen en voor we het weten worden we verwend met proevertjes. De dame weet precies wat ze moet schenken en dus komen we eigenlijk met meer soorten naar buiten dan we oorspronkelijk dachten. Maar goed, telkens we er eentje drinken is een herinnering aan een mooie vakantie.

We parkeren vervolgens de auto aan het station van Oberkirch want ik wil toch ook nog wel eens een wandeling doen. Met dit weer zijn we bepakt en bezakt want je weet maar nooit wat we allemaal nodig zullen hebben. We volgen de "Oberkircher Weinwanderweg" bordjes. Die starten in het centrum en gaan vervolgens via het stadspark naar de buitenwijk, om dan even verderop in de wijngaarden en bossen verder te gaan. Die wijnhellingen zijn verdorie knap lastig. Binnen de kortste keren staan we in het zweet. Het mag dan wel wisselvallig weer zijn, het is absoluut niet koud en het voelt dus erg zwoel en plakkerig aan. We zijn zelfs blij dat het bewolkt is want dit soort wandelingen lopen meestal in volle zon en dat was helemaal voor dood geweest.

Uiteindelijk is het wel een afwisselende wandeling. Vooral de verbindingsstukken door de bossen doen ons deugd. Bijna aan het eind van de wandeling staan we plots voor de kasteelruïne van Schauenburg. Die kun je bezoeken, maar dat hebben wij niet gedaan. Ik had al genoeg met de stappen die we nu deden. We lopen verder naar beneden tot we terug in het centrum staan. Nu wil ik echt wel een stuk taart. Die beroemde Schwarzwälder Kirschtorte wil ik graag eens proberen. We stappen een Conditorei binnen en bestellen 2 stukken taart. Ik ben benieuwd. Eerlijk, het is een beetje tegengevallen. Uiteindelijk is die kirschsmaak niet zo mijn ding, dus kreeg Vincent anderhalf stuk taart ;-)

Tijd om terug te keren naar het hotel. Toch wel weer een leuke dag achter de rug.

Geschreven door Hilde.op.pad