Het eerste wat we doen als we wakker worden is naar buiten kijken. Het ziet er in ieder geval beter uit dan gisteren, maar nog niet alle wolken zijn opgetrokken.

Maar het weerbericht ziet er goed uit, dus maken we ons klaar voor wat wellicht het hoogtepunt van onze vakantie zal worden.

We verlaten de Mont-Blanc vallei en rijden via Cluses naar de vallei van de Giffre. Hoewel de verleiding groot is om even te stoppen in de uitnodigende dorpjes Samoëns en Sixt-Fer-à-Cheval doen we dat niet. We rijden meteen door naar het eindpunt van de vallei waar ons doel van vandaag ligt : de Cirque du Fer-à-Cheval.

We parkeren op de gratis parking aan het tolhuisje. Er liggen nog parkings dichter bij de site, maar van hier is het maar een half uurtje wandelen tot aan de start en dat zien we wel zitten. Wil je dichter parkeren, dan koop je een ticket van 6€.

Vanaf de parking loop je in de schaduw door een klein bos naar het begin van de route. Er zijn publieke toiletten op de dichtstbijzijnde parking, dus daar maken we eerst gebruik van voor we de tocht aanvangen.

Zelfs voor je aan de tocht begint sta je je al te vergapen aan de steile rotswanden. En nu de zon ook van de partij is weten we dat ons een mooie dag te wachten staat.

Er lopen verschillende parcours door het domein, maar de meeste mensen (wij ook) kiezen voor de oranje route. Die is 4km lang (heen en terug dus zo'n 8km). De route is vrij vlak maar gaat wel gestaag omhoog langs de rivierbedding. We weten bijna niet waar eerst kijken. De Cirque is vooral gekend voor zijn vele watervallen die langs de kliffen naar beneden vallen.

De kleurschakeringen van het gesteente en het groen van de natuur zijn "magnifique".

Het laatste stukje van de wandeling vraagt wat meer inspanning. Hier gaat het wel omhoog naar de 'bout du monde". Maar zoals zo vaak geldt ook hier dat je na de inspanning echt wel een beloning van formaat krijgt. Het moment dat je je omdraait en de vallei inkijkt is onvergetelijk. Dit is zo mooi dat het niet op beeld te vangen is. Het lijkt een beetje op een canyon. Ik zou hier gerust nog wat willen blijven, maar de zon brandt genadeloos en ik heb schaduw nodig. En zo vangen we de terugtocht aan, met de hele tijd dat mooie panorama voor ons.

We keren niet terug naar het startpunt, maar nemen een alternatieve route door een mooi bos terug naar de auto.

We willen hier nog wel meer zien en ontdekken, maar daar hebben we nu de tijd niet voor. Het is nog 74km terug naar Chamonix en we willen ons toch nog even opfrissen voor we gaan eten.

Vandaag eten we in een Indiaas restaurant in Chamonix centrum. Anapurna is er al 28 jaar een gevestigde waarde. Het was al lang geleden dat ik nog eens Indiaas at, dus deze Thali smaakt me echt.

Uiteindelijk legden we vandaag 17km te voet af.

Morgen is onze laatste dag en ook dan wordt het mooi weer.

Geschreven door Hilde.op.pad