De ochtendstond ... is fris, met een waterachtig zonnetje.

Als we in de ontbijtkamer komen zijn we niet de eersten. Hier hebben ze een vrij unieke ontbijtformule. ttz: voor de basisprijs krijg je afgemeten porties van brood, boter en confituur. Wil je een eitje, kaas of vlees erbij of een meer broodjes, dan betaal je extra. Het spreekt voor zich dat we extra betalen want we hebben nog een hele rit voor de boeg. Deze manier van werken doen ze om voedselverspilling tegen te gaan. Ik vind het niet verkeerd, want de ene persoon ontbijt nu eenmaal meer dan de ander en zo betaal je eigenlijk maar wat je genuttigd hebt.

Na het afrekenen strekken we nog even de benen en lopen we nog naar het Topplerschlösschen vlakbij. Het is een raar bouwwerk, een huisje dat als het ware op een toren gebouwd werd.

Dit is echt wel een mooie wandel- en fietsomgeving. Ideaal voor een midweek of weekendje weg.

Maar we nemen afscheid en rijden huiswaarts. Hoe dichter we België naderen, hoe drukker de wegen worden want we komen in het Ruhrgebied terecht en we rijden op een weekdag. Maar toch kunnen we vlot doorrijden.

We hadden de bui letterlijk al zien hangen en zodra we de grens met België over zijn gaan de hemelsluizen open tot in Izegem. Het is per momenten echt gevaarlijk en lastig rijden voor Vincent . Uiteindelijk komen we veilig thuis en is er zelfs nog tijd om de koffers terug uit te pakken en een eerste wasmachine in gang te zetten. En 's avonds zijn er frietjes ;-)

We kijken terug op een geslaagde en rustige vakantie. Het smaakt naar meer, dus volgend jaar bij leven en welzijn terug. :-)

Geschreven door Hilde.op.pad