Het is lang geleden dat we nog eens gingen wandelen. Ik denk dat we sedert we aan de Ahr waren onze wandelschoenen niet meer aan hadden. Hoog tijd dus om met dit mooie, zonnige herfstweer er weer eens op uit te trekken.
Wegens een druk schema dit weekend kunnen we pas rond 15.30u starten. Ik wil graag naar Westouter en dus stoomt Vincent een wandeling van om en bij de 12km klaar.
En dan parkeer je de auto en denk je : "Tiens, we waren hier al eerder". En dat klopt inderdaad. Ik denk dat het zowat de 3e keer is dat we bijna dezelfde wandeling doen hier. De laatste keer was 3 jaar geleden. Dat Vincent er via de knooppunten bijna exact dezelfde wandeling uithaalt zal toeval zijn. Is het erg ? Welneen ! Dit is en blijft een mooie streek met prachtige vergezichten. Op de heuvels en in de bossen regent het letterlijk beukennootjes en doen de kleuren van de herfst hun intrede.
Dit is een populaire streek en we komen dan ook vrij veel wandelaars tegen, maar hoe verder we richting Frankrijk lopen, hoe rustiger het wordt. Geef mij een bos en bomen en ik ben gelukkig hé. We lopen stil naast elkaar, Vincent en ik. Er hoeft ook niet altijd gepraat te worden. Ik geniet van het geluid van het bos en het licht- en schaduwspel van de steeds lager staande herfstzon.
We zijn net op tijd uit het bos om Westouter zich te zien koesteren in het mooie gouden avondlicht. Dit is mijn seizoen. Het licht, de kleur, de geur, de gezelligheid.
Tot de volgende !
Geschreven door Hilde.op.pad