In feite begon het idee voor deze reis helemaal hiermee. Ik zag op een forum foto's van deze wandeling voorbij komen en was zo gefascineerd dat ik met de auteur van de foto's een gesprekje begon. Van hem kreeg ik heel wat wetenswaardigheden en tips mee voor deze trip, want de wandeling van vandaag beslis je niet 's ochtends bij het ontbijt. Neen, je dient ze weken op voorhand te plannen. De Caminito del Rey stond jarenlang te boek als één van de gevaarlijkste wandelingen ter wereld. En dat was vooral te wijten aan de erbarmelijke staat van de wandelweg. Een beetje geschiedenis :

Het heeft dus heel wat geld gekost en dat moet dus ook opbrengen. Maar, het is zo dat per dag er max. 600 mensen op mogen. Daarom wordt er met een ticket voorverkoop gewerkt. De belangstelling voor deze wandelweg is groot, vooral in de lente, dus is het zaak om ruim op voorhand je trip te plannen. Ik bestelde mijn ticket een 3-tal maanden op voorhand al. En als tijdsslot opteerden we voor 16:30u omdat we wilden vermijden dat we in de vlakke zon zouden lopen. Maar ik loop vooruit ...

Laten we eerst maar eens met het ontbijt beginnen. Na de voorbije drukke dagen, hebben we besloten om het vandaag rustiger aan te doen. Dus, we nemen onze tijd voor het ontbijt. Dat wordt elke dag op het terras van de B&B geserveerd. Het ontbreekt ons aan niets en we genieten van de ochtendzon en het mooie uitzicht.
En daarna ... liggen we niet uit te rusten aan het zwembad. Neen, niets voor ons. Ik neem mijn fototoestel en besluit even in de amandel- en olijfboomgaard rond de B&B te wandelen om wat plaatjes te schieten. Tja, ik kan het niet laten. Het is al warm genoeg voor me, dus ik loop niet ver.

We worden om 16:30u aan de Caminito del Rey verwacht. En omdat we niet weten wat ons te wachten staat langs de weg (In Spanje is niets evident), besluiten we om 12.30u al te vertrekken en de streek met de auto wat te verkennen.
Dat was geen slecht idee want hoe mooi het ook is rond de B&B, we merken algauw dat de streek waar we naartoe rijden nog mooier is. Af en toe stoppen we voor een foto en vervolgen we onze weg langs kronkelende wegen en nauwe bergdorpstraatjes naar El Chorro.
Dat is in feite het eindpunt van de wandeling, maar je kunt er je auto parkeren en met de bus naar het beginpunt rijden. Tegenwoordig kun je maar in 1 richting meer lopen en dan is het wel handig om de bus naar het beginpunt te nemen. We zijn er al om 15u, maar de dame aan de bus zegt dat we op deze bus mogen. Later zullen we blij zijn dat we toen al ter plaatse waren, maar nu hebben we dat nog niet door.

Eens aan het beginpunt afgezet, mag iedereen op eigen tempo verder lopen. Het is nog zo'n 2,5km tot we aan de eigenlijke ingang zijn. Maar het is een mooie en gemoedelijke wandeling. Bij de ingang aangekomen, wordt het ticket gecontroleerd en krijg je een haarnetje en een helm op je hoofd. Het ziet er niet uit, maar die moet je verplicht aanhouden voor de veiligheid. Er kunnen nl. brokstukjes naar beneden vallen. Het zou inderdaad kunnen dat dat gebeurt, maar ik heb de indruk dat het eerder voor de show is dan wat anders. Wat ooit de gevaarlijkste wandeling ter wereld was, is nu een peuleschil geworden. Het is een vlakke wandeling en alles is heel goed verankerd en beveiligd. Je mag gewoon geen hoogtevrees hebben ! Voor ik de tickets boekte had ik wel 10 keer aan Vincent gevraagd of hij het zag zitten en hij zei van wel. Maar hij heeft wel hoogtevrees, dus was het voor hem toch wel een beetje bangelijk. Maar hij heeft dat goed doorstaan en is blij dat hij het gedaan heeft.
De foto's die ik van deze wandeling zag waren indrukwekkend, maar als je er echt bent, dan is de natuur adembenemend mooi. Dit is zoals zo vaak niet echt op foto vast te leggen. Ik heb heel veel foto's genomen en een poging gedaan een selectie te maken. Doordat we in de schaduw liepen was het moeilijk om de rood-bruine kleur van de rotsen waarheidsgetrouw te vangen. Ik neem aan dat het nog mooier is als de zon er volledig op zit. Maar dan is het ook snikheet.
Mocht je ooit deze wandeling doen, dan moet je proviand en drinken mee hebben want hier zijn geen berghutten, noch sanitaire stops mogelijk. Be prepared dus ! :-)

De kloof waar we doorheen wandelen, is onderdeel van het natuurpark Desfiladero de los Gaitanes, de habitat van de Vale Gier en andere roofvogels. Het is dus zaak om ook af en toe eens naar boven te kijken want daar zie je de vogels rondzweven boven je hoofd. Ik heb geen macro-lens op mijn camera, dus echt goede foto's heb ik niet van die beestjes, maar ik deed toch een poging.

Langsheen de hele weg zijn er opzichters en ook videocamera's geïnstalleerd zodat ze alles goed in de gaten kunnen houden. Wij werden op een gegeven moment vriendelijk verzocht verder te wandelen omdat we anders niet tegen sluitingstijd (19u) buiten gingen zijn. Oeps ! Is het dan nog zo ver ? Eigenlijk niet. In totaal met de aanloop- en uitlooproute erbij zo'n 7,7km. Maar het is er zo mooi dat je dus niet doorloopt en je in totaal toch mag rekenen op 3 à 4 u wandelen.
We hebben dus in het midden een poosje goed doorgestapt tot we aan het laatste spectaculaire deel kwamen. We waren om 18.45u aan de laatste controlepost, dus net op tijd. Wat een geluk dus dat we om 15u al op de bus zaten ipv om 16u ! Ik geloof dat je tot 17.30u tickets kunt boeken, maar dan moet je echt flink doorlopen om de wandeling op tijd te kunnen beëindigen.

Terug aan de auto besluiten we om via Alora te rijden langsheen een groene route. Helaas waren er wegenwerken en moesten we een andere weg kiezen. Andermaal rijden we verloren in deze streek en keren we noodgedwongen terug via El Chorro, en nemen we dezelfde weg terug als bij de heenreis.
Maar dat hebben we ons achteraf gezien niet beklaagd.

Het licht verandert snel nu de zon aan het ondergaan is en plots zie je een andere wereld ontwaken. We zien een dier over de weg lopen en staan op de rem. Het is een mooie vos, die me recht aan kijkt en dan besluit dat ik niet interessant ben en er dan maar vandoor gaat. Ook de geitenpopulatie komt genieten van de koelere temperaturen en de schapenhoeder, die zorgt voor zijn kudde.

We besluiten om nog een keer op het pleintje in Antequera te eten. Het is rond middernacht tegen dat we terug in Riogordo zijn. We gingen het toch rustig aan doen hé vandaag ? ;-)

Wat een mooie dag alweer ! Morgen de laatste vakantiedag, met alweer een leuke activiteit.

Geschreven door Hilde.op.pad