Ook vannacht wordt ons onderkomen gegeseld door felle wind en vanochtend worden we door een intense regenbui gewekt. Maar, een blik op de buienradar leert ons dat het de rest van de dag nog zonnig kan worden.

Eerst maar even ontbijten. Ook vandaag worden we door onze gastvrouw weer super verwend met allerlei lekkers. Normaal gezien moeten we de woning om 11u verlaten, maar omdat er niet meteen huurders zijn kunnen we onze spullen nog even laten staan zodat we nog een wandeling kunnen maken. Dat waarderen we echt.

De gastvrouw geeft ons ook een dichtbij tip om te gaan wandelen nabij Dreischor, een dorpje verderop en ook een deeltje van het eiland dat we nog niet gezien hebben.

We stappen de auto in en rijden via Beldert naar de Weg Door Het Dijkwater. Hier zou ergens de ingang van het natuurgebied moeten zijn, maar omdat we geen echte "entrée" en parking zien, rijden we er in eerste instantie voorbij. Iets verderop keren we om. Het moet hier toch ergens zijn? En jawel, plots zien we het bordje staan. De parking ziet er niet als een parking uit, maar we kunnen er wel de auto laten staan.

De wind blijft strak en koud, en op deze zondagochtend is er hier nog geen kat te zien. We gaan op stap en komen al vrij snel aan een herdenkingspaaltje van de watersnood van 1953. Aja, daar hadden we het nog niet over gehad.

Volgende stukje vond ik op Wikipedia : De ramp was het gevolg van een combinatie van zware storm uit noordwestelijke richting die het zeewater aan de kust opstuwde, met een daarmee samenvallend tijdstip van hoogwater in het getijde vloed en springtij. Het water in de trechtervormige zuidelijke Noordzee steeg door dit ongunstige samenspel van natuurverschijnselen tot extreme hoogte. Te Vlissingen, Hoek van Holland, IJmuiden en Harlingen voerde het tot de hoogste waterstand in 100 jaar gemeten, respectievelijk 4,55, 3,85, 3,85 en 3,85 meter hoger dan Normaal Amsterdams Peil (NAP). Het gevolg was dat veel dijken door het zeewater overspoeld werden en doorbraken. Hele eilanden en landstreken inclusief steden en dorpen raakten overstroomd; er waren veel slachtoffers, tienduizenden dieren lieten het leven, huizen werden verwoest en verder was er grote materiële schade.
Het aantal doden bedroeg 1836 in Nederland, 307 in het Verenigd Koninkrijk, 224 op zee, waaronder 133 bij het vergaan van een Britse veerboot, en 28 in België.

In Zeeland en dus ook op Schouwen-Duiveland herinneren o.a. paaltjes aan deze ramp. In Zierikzee is er ook het watersnoodmuseum. Dit hebben we nog niet bezocht, maar misschien doen we dat bij een volgende passage wel eens. Hier is men ook heel erg bezig met het klimaatbeleid. Logisch, want als de zeespiegel stijgt, dan is dat voor deze laaggelegen gebieden een ramp. Overal zie je waterstandmeters en zowel in Zierikzee als in de dorpen zie je aan de gevels vaak de waterstandmarkeringen van overstromingen staan.

We stappen verder en komen in een ongerept natuurgebied met water en veel watervogels. Wegens het broedseizoen moeten we op de paden blijven, maar dat is geen probleem. Op een gegeven moment kunnen we kiezen om nog verder door te stappen richting Dreischor, of om nu al de weg terug in te korten. We zijn nog maar net warmgedraaid, dus kiezen we ervoor nog even verder te stappen.

We lopen tussen wijnranken. Jawel! Hier is wijnhoeve De Kleine Schorre. Je verwacht het niet meteen hier, maar Zeeland heeft de meeste zonuren van Nederland en heeft ook een zilte grond. De bodem bestaat eigenlijk uit lagen schelpen, dus veel kalk. De wijnhoeve startte in 2001 en krijgt ondertussen hele goede kritieken. De wijn sluit qua smaak perfect aan bij het culinaire wat de streek biedt: voornamelijk vis- en schaaldieren. Het is van horen zeggen hoor, want hoewel de winkel open is, gaan we niet binnen om te proeven. We hebben nog een paar km te gaan en dat is niet handig als je wijnflessen moet meesleuren. ;-) Als ik op de prijslijst kijk, dan vrees ik dat het me ook net iets te duur is. :-D

Via de hoeve lopen we het dorp Dreischor in. Een erg gezellig dorp trouwens. Aan de kerk staat nog een gerestaureerd hoefbeslag. De kerk zelf is eigenlijk scheefgezakt en om dat te camoufleren werd de rest van de toren ook scheef gebouwd om het de indruk te geven dat ze recht staat. Ik kan niet zeggen dat ze daarin geslaagd zijn.
Wat vooral opvalt is dat er een mooie gracht rond de kerk ligt. Het is één van de weinige dorpen in Nederland die dat nog heeft.

We stappen verder richting de Aeolus molen. Hij is prachtig gelegen en bepaalt mee de skyline van het dorp. Je ziet hem al van ver blinken. Even later komen we weer aan de wijngaard en stappen we terug tot aan het kruispunt dat we eerder tegenkwamen. Vanaf hier korten we onze weg weer in via de dijk om daarna terug af te dalen naar het Dijkwater. Een mooi plekje is het hier. We rusten even uit op een uitnodigend bankje en genieten van het uitzicht en de zon. Maar we moeten weer verder en voor we het weten staan we terug aan de auto. Dat was een mooie en deugddoende afsluiter van ons verblijf hier.

We rijden terug naar de woning, waar we onze spullen ophalen en vervolgens afscheid nemen van de vriendelijke eigenaren. We houden wel van deze plek, dus de kans is groot dat we hier nog wel eens terugkomen.

We stoppen nog heel even langs de weg om te picknicken en vervolgens rijden we via Albert Heijn in Zierikzee (ja, hier zijn supermarkten op zondag open tot 18u) terug naar huis. Ik denk dat we rond 16:30u thuis waren. Ideaal om alles terug op te bergen, nog even na te genieten en ons voor te bereiden op een nieuwe werkweek.

Zeeland heeft ons positief verrast. Voor herhaling vatbaar dus!

Geschreven door Hilde.op.pad