Er heerst een heuse hittegolf in Europa en ook hier in de Jura blijft het snikheet met temperaturen rond de 34°C.

Na mijn ietwat mindere nacht, voel ik mij nog altijd niet optimaal. Ik heb geen zin in ontbijt, maar probeer toch iets te eten.

Volgens de eigenaar van het hotel is het "Lac de Vouglans" echt de moeite. "Zullen we dat vandaag gaan doen?" "Ja, is goed. Maar dan wil ik ook nog even naar dat kerkje daar in de buurt."

Het (stuw)meer van Vouglans is met zijn 35km lengte het 3e grootste stuwmeer van Frankrijk. Het ligt een stukje verder rijden naar het zuiden. Dit gaat al richting Haut-Jura en is ook een ander landschap dan de voorbije dagen.

We rijden naar Orgelet en van daar eerst naar Pont-de-Poitte, de noordelijke punt van het meer. Op de gelijknamige brug heb je zicht op de "kookpotten" van de Ain. Het zijn holtes die gevormd werden door het kolkende water van de rivier.

We rijden verder naar de Eglise Saint-Christophe, waar we de gelijknamige kerk willen bezoeken, maar helaas is die net vandaag dicht.

Verder over de indrukwekkende Pont-de-la-Pyle naar de overkant van het meer. Hier en daar vangen we een glimp op van het turkoois gekleurde water. We stoppen in Maisod. Vincent wil wandelen, dus trekken we de wandelschoenen aan en volgen we het "sentiers des 7 Contes", een soort van sprookjespad. Ik heb er eerlijk gezegd in deze warmte niet zo heel veel zin in, maar ik doe het toch. Gelukkig lopen we vooral in de schaduw van de bomen. Volgens Vincent loopt de wandeling naar beneden naar het meer. Ojee, denk ik. Dat wil zeggen dat we straks ook weer omhoog moeten.
Ik moet zeggen, het meer biedt hier en daar wel mooie stranden, waardoor het erg in trek is bij toeristen en al wie graag watersporten beoefent. Toch is het er rustig en als we aan het strand zitten steekt een wind op. Er was storm aangekondigd, en dus wandelen we weer omhoog naar de auto. De wandeling is amper 4km lang, maar toch ben ik blij dat we terug aan de auto zijn.

Ik kan echt niet tegen warmte. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom we meestal naar de bergen trekken en niet naar zuiderse bestemmingen.

In de airco van de auto rijden we verder naar het Belvédère (jawel) du Regardoir. Een mooi uitzichtpunt op het meer.

De volgende stop is (jawel) het Belvédère du barrage. Hier zie je de muur van het stuwmeer. Sinds kort (oktober 2021) staat er een muurschildering op. Deze is van de hand van de Duitse kunstenaar Klaus Dauven die wel meerdere van dit soort kunstwerken op zijn palmares staan heeft.
Ik vind het wel mooi! Ook de uitleg van de barrage en de bouw ervan is mooi op een tijdlijn uitgelegd.

We verlaten het meer en doen een omweg naar een bijzonder kerkje in Saint-Hymetière. Zonder de Michelingids zouden we hier nooit beland zijn, maar het krijgt toch 1 ster wat gelijk staat aan "interessant".

Maar wat een mooie plek en wat een verrassing om hier "en plain champs" zo een mooie parel van romaanse bouwkunst tegen te komen!

De kerk dateert uit de 11e eeuw en is mooi gerestaureerd. Het lag niet altijd zo geïsoleerd. Het dorp dat rond de kerk lag werd in 1477 door brand verwoest en werd nadien terug opgebouwd iets verderop. We kunnen binnen en ook hier een mooie uitleg van de geschiedenis en restauratie. Dit vonden we echt wel een omweg waard en een mooie afsluit van de dag.

We rijden terug naar Orgelet en van daaruit naar Mantry.

Uiteindelijk toch geen onweer gehad, en op het moment van dit schrijven, zo'n 2 weken later heersen er door de aanhoudende droogte en hitte felle bosbranden in de omgeving van het meer.

Geschreven door Hilde.op.pad