Een nieuw jaar en ook wat nieuwe goede voornemens. We gaan proberen terug wat meer buiten te komen om te bewegen, dingen te beleven en vitamine D op te doen. We hebben naar mijn idee de voorbije 2 jaar heel wat uitstapjes uitgesteld uit schrik dat het er te druk zou zijn voor covid.

En omdat het een eeuwigheid geleden is dat we nog eens langs een strand en in ongerepte duinen gewandeld hebben besluiten we om op deze 2e nieuwjaardag naar het mooie en rustige Bray-Dunes te rijden. Dat is vlak over de grens met België, maar meteen een heel verschil met De Panne die er op een boogscheut vanaf ligt.
Heel wat minder terrasjes en winkeltjes hier, maar een zeedijk die nog sporen toont van een rijk verleden. Dat zie je doorheen heel Bray-Dunes aan de talrijke villaatjes en gevels van weleer.

Het weer weet niet goed wat het wil. Er staat een hele stevige wind en als we naar de lucht kijken is die overwegend bewolkt en dreigend, maar in de loop van de wandeling krijgen we toch af en toe een streepje zon. Koud is het niet. Het moet zowat de warmste nieuwjaar zijn sinds de metingen. Het is 13°C en uit de wind zou je zowaar in t-shirt kunnen wandelen.

We beginnen aan de zeedijk en lopen zo langs het strand naar de oeroude duinen van Perroquet. Dit is beschermd gebied. Waar er op de dijk nog wandelaars waren, zo leeg is het van zodra we de duinen inlopen. Hier zijn we ook beschut tegen de wind en is het heerlijk wandelen. Er liggen ook nog oorlogsbunkers in dit gebied.

Het ruisen van de zee klinkt als muziek in de oren. Het geeft rust. We genieten ervan.

We eindigen op de Calvaire waar een monument staat ter nagedachtenis aan de gesneuvelden op zee. Hier heb je ook een prachtig zicht op de omgeving.

Het uitwaaien heeft ons deugd gedaan en geeft ons goede moed om aan een nieuw werkjaar te beginnen.

Geschreven door Hilde.op.pad