We hebben ondanks de hitte redelijk geslapen. Geen nachtlawaai, wat een verademing !

We ontbijten buiten op het terras. Bij nader inzien hadden we dat beter binnen gedaan waar het aangenaam koel was. Onder de parasols op het terras is het op dit vroege uur al erg warm.
Het pension serveert naar Duitse traditie een uitgebreid ontbijt. We worden zelfs een glas Sekt aangeboden, maar dat slaan we vriendelijk af.

We zijn vertrekkensklaar om 10.30u. Het is 28°C. Nog 410km te gaan. Dat wordt een makkie, toch ?

Helaas ! Door de vele wegenwerken in Duitsland en ook nog eens een ongeval rijdt het niet zo vlot. Doordat we al jaren naar Oostenrijk rijden, weten we dat de grootste ellende eigenlijk nu pas begint. Je rijdt van de ene file naar de andere tussen Karlsruhe, Pforzheim, Stuttgart, Wiesensteig (schoon stukje natuur, dat wel) , Ulm en Memmingen. Daar moeten we voor het eerst in jaren een andere richting uit. We rijden richting Bregenz. Onderweg klimt het kwik tot 35°C.

Net voor de grens met Oostenrijk niet vergeten om het Wegenvignet voor 10 dagen te kopen ! Dit heb je echter enkel nodig als je in Oostenrijk de autostrade opgaat.

In Bregenz rijden we de 6,7km lange Pfändertunnel in. Het rijdt vlot in Oostenrijk en voor we het goed en wel beseffen kunnen we de afslag nemen richting Montafon.

Eén van de laatste dorpjes in het Montafon-dal is Gargellen. En daar ligt onze eindbestemming.

Om 17u rijden we de parking op van het Alpenhotel Heimspitze. We hebben maar 6,5u gedaan over het traject ... We stappen uit de auto en komen in een andere wereld terecht. Die alpengeur ! Dat kun je niet beschrijven. Ik wou dat ik er een container van kon meenemen naar huis. De temperatuur hier op 1400 m hoogte is een aangename 27°C. We weten dat op dit moment het thuis 40° is, dus we zijn blij dat we hier zijn.

Op het terras van het hotel worden we hartelijk welkom gegeten. Terwijl we even iets drinken wordt onze bagage naar de kamer gedaan. Omdat er geen lift is, is dit een service waar het hotel op staat. Er wordt geen tegenspraak geduld. :-D

Eventjes later worden we naar onze kamer begeleid. Kamer 24 is een mini-suite en een echte schoonheid. De badkamer met zowel inloopdouche als ligbad is eigenlijk geïntrigeerd in het interieur. M.a.w. je kunt niet spreken van privacy tijdens het baden :-D
Hoewel het hele hotel een authentiek interieur heeft, kun je dat niet zeggen van de kamers. Die zijn modern en heel comfortabel.

Ik heb lang gezocht naar een geschikt hotel. Ik wou iets kleinschaligs, eerder naar volwassenen toe gericht (ik heb niets tegen kinderen, maar heb er op reis geen behoefte aan), in een rustige omgeving en met een goede keuken waar je ook als vegetariër welkom bent.
Uiteindelijk ben ik via google maps (jawel) bij Heimspitze terecht gekomen. De website heeft niet veel toeters en bellen, maar op tripadvisor zag ik alleen maar goede reviews staan.
Er werd even over en weer gemailed en uiteindelijk boekte ik de Panoramakamer voor een week. Bij de bevestiging kregen we meteen een upgrade naar een suite. Dit is voor het eerst dat me dat overkomt, dus wel leuk.

Doordat het hotel kleinschalig is en niet over een moderne infrastructuur beschikt, moeten ze het hebben van de details en dat zijn er heel wat ! Kleine dingetjes die een glimlach op het gezicht toveren.

Om te beginnen dus het naar de kamer brengen van de bagage.
Een kamer met oog voor detail. Als je 's nachts op moet, dan merkt een sensor aan het bed dat en gaat er een nachtverlichting aan zodat je het nachtlampje niet aan moet knippen om te zien waar je loopt. Het is een blauwig licht waardoor je partner niet wakker wordt (tenzij je heel veel lawaai maakt natuurlijk). De verlichting gaat ook vanzelf weer uit.
Is het een koelere dag, dan heb je vloerverwarming in de badkamer en het toilet.
Terwijl je 's avonds in het restaurant zit worden de dekens omgeslagen en worden de gebruikte handdoeken gewisseld.
Elke dag wordt de karaf water opnieuw gevuld.

En dan heb je nog het restaurant. Wij zaten in de Stuble aan de oudste tafel van het hotel. Erg gezellig !
Het volledige menu wordt aan tafel geserveerd. Dwz geen over en weer geloop naar het salade- en soepbuffet. Dat brengt rust in het restaurant. De volledige service verloopt vlekkeloos door 2 jonge meisjes o.l.v. Amélie, de zaakvoerster. Ze zijn er elke dag, behalve op maandag. Dan is het rustdag en neemt Amélie de service op zich. Maar daarover later meer.

Het eten is heel erg goed. Vincent was het hele verblijf tevreden en ook ik als vegetariër had niets te klagen. Andere jaren moesten we 's ochtends al beslissen wat we wilden eten, maar hier moet je die keuze pas het moment zelf maken. Er is steeds keuze tussen vlees, vis en veggie. De portie's zijn niet overdreven en aan het einde van de rit ben je niet overpoeft, maar heb je wel voldoende gegeten. Zo heb ik het graag.

In Vorarlberg heerst er trouwens de traditie dat het avondmaal start met een broodje. Het is de taak van de man om dat aan te snijden en te beleggen voor de vrouw. Erg lekker en leuk !

Ook aan het ochtendbuffet is er voldoende keuze en wordt er een ontbijteitje of een andere suggestie aan tafel gebracht.

Het hotel heeft geen zwembad, en ook geen grote wellness, maar wel een bescheiden Spa met een dampbad en sauna. Meer moet het echt niet zijn om te ontspannen na een wandeling.

Het hele hotel ademt gezelligheid uit. Overal vind je hoekjes waar je even kunt zitten.

In de kelder van het hotel is er nog de "Ski Raum", de ruimte waar je na het wandelen je schoenen hangt te drogen. 's Ochtends zijn ze heerlijk warm. :-)

Gezien de kleinschaligheid van het hotel trekken ze niet echt jonge gezinnen aan. Je treft er dus vooral een "middelbaar" tot "ouder" publiek aan. Ik geloof dat wij zowat de jongste waren daar en waarschijnlijk ook de actiefste. ;-) De oudere generatie begint kort na de middag al aan de aperitief voor 's avonds en als het goed weer is gaat dat door tot in de kleine uurtjes ofwel in de bar, ofwel op het terras. Door het mooie weer hadden wij de pech dat er de eerste helft van de vakantie vooral buiten "gepintelierd" werd en we dus ook korte nachten hadden :-( Maar dat was dan ook het enige min-puntje.

Ik zou Alpenhotel Heimspitze zeker aanraden. Het is het mooiste hotel waar we ooit verbleven. Een pareltje in de schaduw van andere grote sporthotels. De kans is heel groot dat wij hier nog terugkomen. Vincent vond het eten nl. veel te lekker :-D en na een week oriëntatie beseffen we dat we nog heel wat te ontdekken hebben hier.

Vanaf morgen beginnen we eraan, aan die ontdekkingstocht !

Geschreven door Hilde.op.pad