Het wil maar niet lukken om goed te slapen. Ik denk dat het aan de bedden ligt. We hebben het allebei veel te warm. Ik begin mijn eigen bed een beetje te missen.

De lage bewolking blijft een constante, maar we beslissen toch om een soort van hoogtewandeling te maken in Golm. We zien wel.

Eerst met de auto naar Tschagguns om daar de Golmerlift naar helemaal boven (1890m) te nemen. Het is er superdruk ! Vooral veel kinderen die het belevingspark willen doen. Wij vertrekken echter heuvelopwaarts naar de eerste top, de Golmer Joch (2124m). Euch, wat zei je Vincent ? "Dat zal te doen zijn hoor". Het is inderdaad te doen, maar dat klimmen, daar zie ik toch wel vanaf hoor. En ik ben nog maar halverwege de eerste top. Hierna volgen er nog 2 ! Tot grote ergernis van Vincent talm ik te vaak om te fotograferen. Maar ik heb deze pauzes gewoon nodig en ik wil ook wel wat genieten van de omgeving. Helaas is er niet veel te zien van de bergtoppen. De wolken blijven hardnekkig hangen.
Ik ben er zeker van dat dit een spectaculaire wandeling is als je ver kunt zien.

De 2e top Latschätzkopf (2219m), gaat al wat makkelijker, maar we moeten wel over ruiger terrein. We komen een stokoud dametje tegen (volgens mij was ze toch wel in de 80) samen met een jonge gast (waarschijnlijk haar kleinzoon). Amai, daar heb heb ik respect voor ! Wandelen is het lang leven, daar ben ik zeker van.
We lopen verder en ik begin toch wel te dromen van de afdaling want het blijft maar stijgen. Ook de 3e top Kreuzjoch (2261m) lukt ons. Het moeilijkste deel zit erop, nu is het alleen nog maar naar beneden naar het middenstation.

We komen minder en minder wandelaars tegen en lopen alleen in dit mooie landschap met zijn idyllische kleine meertjes. Af en toe komen we ook houten borden tegen met tekst in een Duits dat ik niet begrijp. De Montafoners hebben een eigen taal en ik heb me er nog niet in verdiept om het te vertalen.

In totaal hebben we toch 700m gestegen en 1100m gedaald. Als we eindelijk aan het middenstations komen beslissen we om nog eens met de lift naar boven te gaan om in het restaurant nog een laatste Skiwater en Apfelstrudel te eten.

We hebben nog een laatste avondmaal tegoed en dat smaakt ons nog altijd.

Straks maar al inpakken want morgen hebben we nog een lange rit voor de boeg.

Geschreven door Hilde.op.pad