Goedemorgen!

Rond 8.30u schuiven we aan aan het ontbijtbuffet. Er is voldoende keuze en er wordt ook telkens weer aangevuld. Ik ben echter geen grote eter 's ochtends en dat heeft surtout als nadeel dat ik na een uurtje stappen alweer honger heb. Ik moet er dus altijd voor zorgen dat ik extra proviand in de rugzak zitten heb. Op de wandeling die we voor vandaag in petto hebben zijn geen "Einkehrmöglichkeiten", en dus vraagt Vincent aan de ontbijtdame of we een extra broodje mogen smeren voor onderweg. In eerste instantie zegt ze dat dat niet "um Sonst" gaat, maar na 5 minuten komt ze ons zeggen dat het geen probleem is als we lunch meenemen. Oef. Ook vraagt ze ons of we vanavond blijven eten, waar we ja op antwoorden. Wordt vervolgd ... ;-)

Omdat we de omgeving beter willen leren kennen, besluiten we een wandeling in de buurt te maken. Ik zag op het foldertje "Schluchtenpfad" staan van 14 km. Is iets verder dan gisteren, dus ideaal om te trainen.
Als ik echter op de website de GPX download zie ik 16,5 km staan. Ach, zal wel een vergissing zijn zeker? Komaan, we gaan dat proberen. Even onszelf testen ...

We parkeren rond 10u aan "Am Roten Puhl", trekken de wandelschoenen aan en gaan (gelukkig) even het infobord gaan bekijken. Daar komt de aap uit de mouw want de oorspronkelijke wandeling was inderdaad 14km lang. Echter, door de storm van juli 2021 (remember?) was ook hier heel wat wateroverlast waardoor een groot stuk, en waarschijnlijk ook het mooiste stuk van de wandeling niet meer toegankelijk is. Er werd toch een alternatieve route ingelegd waardoor de wandeling langer geworden is dan vroeger. Tja, we staan hier nu, dus besluiten we toch op pad te gaan.

We starten meteen aan het mooiste stuk van de wandeling, nl. de Roten Puhl, een wand van rode poreuze zandsteen langs de rivier de Enz. Dit is ook de broedplaats van de plaatselijke ijsvogel, die wij echter niet te zien krijgen. We steken het bruggetje over de rivier over en gaan op stap. Ook vandaag zijn er 340 hoogtemeters te overbruggen en die beginnen eigenlijk quasi meteen. We gaan langs de gewone asfaltweg omhoog. Daardoor hebben we wel een mooi zicht op de glooiende omgeving en het dorp Sinspelt.

Na de klim duiken we het bos in waar we een hinde verrassen. Ze springt weg, maar blijft even verder naar ons staan kijken, om vervolgens weer in het bos te verdwijnen. We lopen hoofdzakelijk doorheen heerlijk geurend dennenbos tot we op een open koolzaadveld komen en we eventjes terug in de velden lopen. Daarna gaan we weer het bos in, met deze keer meer loofbomen. We merken ook heel wat kleine stroompjes op en ook heel wat grote, witte huisjesslakken.
Het is met dit warme weer van om en bij de 24°C heerlijk vertoeven in de schaduwrijke bossen. Het laatste stuk is ook weer een omweg via een dorpskern, omdat de brug over de Enz ook hier verdwenen is door de storm. Het laatste stuk dat op het fietspad langs het water loopt ligt in de blakende middagzon en is voor mij het laatste loodje. Ik ben heel blij als ik de houten ligbank in de verte zie. Eventjes uitrusten hier in de schaduw aan de kabbelende rivier aan de Roten Puhl. Het is bijna niet te geloven, maar ook op deze wandeling zijn we geen andere wandelaars tegengekomen! Uiteindelijk zegt mijn GPS dat we 17,21 km gedaan hebben in ongeveer 4,5u tijd, foto- en rustpauzes incluis. Ik ben best wel een beetje trots op mezelf dat ik het gehaald heb. We hebben binnenkort nog een bergvakantie op de kalender staan, dus wou ik even weten hoe het met de "conditie" staat. Niet dat we records willen breken hoor, verre van zelfs, maar ik wil kunnen inschatten welke wandelingen nog haalbaar zijn en welke niet.

We houden halt bij een bakkerij om iets zoets te eten. Daarna even douchen en uitrusten.

Voor het avondeten gaan we eerst nog iets drinken in de Biergarten. En dan zoeken we onze tafel op in het restaurant. .... "Hoe was jullie naam?" "Ik zie deze niet bij de reservaties staan" ... " maar als je wilt kun je weer aan tafel 5 zitten zoals gisteren". We moeten erom lachen en vinden het helemaal niet erg.
Ik bestel een vegetarische pastasalade met "Pommels" en Vincent een steak met kroketjes. Ik zie de dame een beetje raar kijken en als we ons gerecht krijgen weet ik ook waarom. Een pastasalade is hier dus gewoon de lauwe pasta, zonder salade. Wie bestelt daar nu in vredesnaam frietjes bij. :-D Beetje verkeerd ingeschat dus.

Voor we naar boven gaan vraag ik met een knipoog aan de ober of ze voor ons voor morgenavond alvast al tafel 5 willen noteren in de agenda ;-)

Geschreven door Hilde.op.pad