Toen we tijdens het Coronajaar 2020 op reis waren in Luxemburg en daar eventjes rondliepen in het Müllertal, of "Het klein Zwitserland" hadden we elkaar beloofd dat we hier binnenkort zeker nog eens zouden terugkomen. We zijn ondertussen 4 jaar verder en het is er nog steeds niet van gekomen.

Ergens in februari wist ik dat we het lange weekend van Hemelvaart een paar dagen vrij hadden en misschien was het nu wel het moment voor dat wandelweekend weg. Algauw was het duidelijk dat zowat iedereen dat weekend weg wou en dus vond ik nergens in de buurt van het Müllertal een goed en vooral betaalbaar onderkomen. Dan maar even net over de grens met Duitsland kijken of daar nog iets te scoren viel. Ook hier was het een zoektocht tot ik een hotel-restaurant vond in Mettendorf waar ze nog 1 kamer vrij hadden. Ok, laten we dat dan maar boeken.

In afwachting tot het zover was begon ik thuis aan de voorbereidingen. Wat is er te zien? welke wandelingen kunnen we doen? Is het ver rijden naar dat Klein Zwitserland? En hoe druk zal het daar wel niet zijn?
Ik had ooit op een wandelbeurs een kaartje van het Natur Wandelpark Delux meegenomen en dat bleek nu toch wel handig te zijn om in te plannen.

Ik duidde een aantal wandelroutes aan, downloadde de GPX en kruiste de vingers voor goed weer.

Vandaag is het zover en laden we na het ontbijt de auto in. De weerkaarten beloven een gouden 4-daagse, dus dat wordt genieten.

Vanuit Izegem is het iets meer dan 300km rijden. De GPS stuurt ons via Gent-Antwerpen-Luik de grens over naar Duitsland.

We rijden niet meteen naar het hotel, maar iets verderop naar Philippsweiler. We parkeren de auto aan het voetbalveld, trekken de wandelschoenen aan, smeren ons in met factor 50+ en volgen het wandelpad naar Prümtal. Het is 13:30u en we hebben zo'n kleine 10km voor de boeg.

Overal zien we de bordjes van het natuurpark staan en we komen ook vrij vaak een rustbank tegen. Je moet dus al je best doen om verkeerd te lopen. We lopen op golvend terrein met een goeie 320 hoogtemeters om te overbruggen. Dat voelen we natuurlijk meteen in de kuiten en aan de ademhaling. We zijn na de winter en het koele en natte voorjaar echt roestig geworden.

We worden tijdens de wandeling getrakteerd op zowel zonovergoten vergezichten als de welkome schaduw van het bos. Overal zien we frisgroen in combinatie met een strakblauwe hemel en het geel van de volop bloeiende ginster (of bremheide) en koolzaadvelden. Daarnaast horen we niets anders dan vogels die het beste van zichzelf geven. Ongeveer halfweg zien we een pijltje staan naar de Napoleon Eik. We lopen er even naartoe en inderdaad, we komen aan een 300-jaar oude Eik waar volgens de legende Napoleon ooit zou uitgerust hebben. Of dat zo was weten we niet, maar het is wel een mooie boom.
Tijdens de hele wandeling komen we geen andere wandelaars tegen. Hebben we er toevallig een minder populaire wandeling uitgekozen of zit werkelijk iedereen in Luxemburg? Wij hebben er alvast geen spijt van dat we hier ons weekend startten.

We stappen terug de auto in en rijden naar Mettendorf om in te checken in het hotel. Het is er druk met een aantal groepen bikers. De check-in zelf verloopt zonder veel poespas. We worden verzocht het verblijf nu al te betalen en wat we verder nog eten of drinken dienen we telkens op het moment zelf af te rekenen. Eerst denken we dat er hier al een paar mensen zonder betalen vertrokken zijn, maar tijdens ons verblijf beseffen we dat het is om op personeel te besparen. Zo hoeven ze 's ochtends de receptie niet te bemannen voor het uitchecken.

De kamer is basic, maar netjes. We installeren ons, frissen ons op en gaan naar beneden.

Eerst maar even in de Biergarten iets drinken. Ik had een tafeltje besteld voor vanavond, en dat nog eens bij het inchecken herhaald, maar als we het restaurant binnenkomen vinden ze onze naam niet terug. Geen nood, er zijn nog tafeltjes in het café. We hebben honger, dus dat is ok. Uiteindelijk is het nog wel grappig ook want we hebben volledig zicht op de chaos van de bediening. Begrijp me niet verkeerd, het zijn allemaal vriendelijke mensen, en we worden gelukkig ook correct en snel bediend. Het ziet er alleen maar erg nerveus uit allemaal. ;-)

Na het eten lopen we nog een klein rondje in het dorp. Straks nog even kijken waar we morgen heen gaan.

Geschreven door Hilde.op.pad