Vandaag schaffen we ons de Gletscherparkcard aan. We kiezen voor 4 in 7 dagen, d.w.z. dat je in een periode van 7 dagen op 4 dagen de kabelliften onbeperkt mag gebruiken. Ideaal om de hoogtemeters een beetje te helpen overbruggen. Anders kwamen we nergens ;-)

We hoeven bij manier van spreken maar de straat over te steken om de lift naar de mooie Rifflesee te nemen. Het is niet de eerste keer dat we hier komen en het zicht op dit prachtige meer verveelt nooit. Van hieruit vertrekken veel wandelingen, maar het moet gezegd, voor een groot aantal van deze wandelingen moet je een zekere conditie en uithoudingsvermogen hebben. Of je moet echt een geoefende bergwandelaar zijn (de zogenaamde zwarte wandelingen). Zo heeft deze laatste groep geen last van hoogtevrees of evenwichtsstoornissen en gaat gezwind over een berggraat of klettersteig (met kabels gezekerde passages). Dat is dus geen spek voor onze bek.

We besluiten van eerst naar de Riffleseehütte te gaan om vervolgens een rondje rond het meer te wandelen en daarna naar Mandarfen af te dalen via het Hirschtal. Dat laatste stuk hebben we nog nooit gedaan, dus waarom niet.

Maar eerst wil Vincent bij het geocache station een travelbug achterlaten. We namen deze travelbug mee vanuit Luxemburg en laten hem hier weer achter. Op het moment dat ik dit tik is hij alweer verder gereisd. Altijd leuk om te volgen.

Het is wat men noemt "Kaiserswetter", maar toch merken we dat de kleuren op de hellingen veranderen. De alpenroosjes kleuren al roestbruin en dat zorgt voor mooie kleurschakeringen.

Het eerste stuk van de wandeling gaat omhoog, eerst via een skipiste (en die hellingsgraad voel je meteen !) en daarna via een meer gezapige wandelweg. Niettemin ben ik blij als de Riffleseehütte in zicht komt. Het is 6 jaar geleden dat we hier nog eens stonden en we nemen de tijd om te genieten van het uitzicht. Daarna gaat het weer omlaag naar de Rifflesee. Een rondje rondom het meer is altijd mooi.

Net voor we aan de afdaling beginnen horen we scherpe fluittonen. Murmeltiere of marmotten. Ze gaan helemaal op in het decor en je ziet ze eigenlijk enkel als ze bewegen, maar hun noodroep hoor je van ver. Wie het wil horen verwijs ik even door naar het filmpje : https://www.youtube.com/watch?v=xGz21liEhGw&list=TLPQMjMwOTIwMjD9PHwWWFBNPg&index=2

Daarna gaat het steil naar beneden in het Hirschtal. 700 pittig-voor-de-benen hoogtemeters ! We komen een stel schapen tegen die niet van plan zijn plaats te maken :-D en het laatste stuk loopt via de panoramaweg. Ik was eerlijk gezegd vergeten dat de afdaling zo lang was en als ik beneden kom sta ik dan ook de trillen op mijn benen. Ouder worden zeker ? Of moeten we meer trainen ? ;-)

Het is ondertussen iets na 15u als we in het hotel terug zijn voor een hapje. En om 16u kondigt Vincent aan dat hij zin heeft om nog eens met de lift naar boven en dezelfde wandeling terug naar beneden te doen ! Euch, ok, maar het zal zonder mij zijn hoor. Ondertussen geniet ik op het balkon van de zon en het uitzicht.
Amper een uur later is Vincent al terug. Hij loopt sneller dan ik. Hij de berggeit, ik de bergslak.

Die maaltijd 's avonds doet in ieder geval deugd.

Morgen rijden we naar Arzl, vooraan in het dal, waar we één van onze allereerste wandelingen van 6 jaar geleden nog eens opnieuw gaan doen.

Geschreven door Hilde.op.pad