Het moet zowat de warmste 20e april ooit geweest zijn want met temperaturen die tussen 25 en 30°C liggen kan je zowaar spreken van hoogzomer. Het is echter nog steeds prille lente, dus door deze hitte wordt de natuur na de lange winter wel heel ruw wakker geschud.

Ik heb in de voormiddag afspraak met mijn zus, die net over de grens in Frankrijk woont, om samen boshyacinten te gaan spotten. Het is nu al heel erg warm, maar we laten ons niet kennen. We gaan richting Mont des Cats en komen al heel vlug een tapijt van blauw tegen. Oooo ... en de geur ! Heerlijk ! Ook op de Catsberg zelf blijft de paars/blauwe gloed zichtbaar.

We verpozen even op het terras van de Auberge Mont des Cats om iets te eten en daarna wandelen we nog even verder door het bos.

Omdat ik op een bepaald uur thuis moet zijn, nemen we de auto om 4km verder te parkeren aan het Parc Margueritte Yourcenar. Hier loopt een uitgestippeld "sentier des jacinthes" door en om het domein. Hier staat ook de villa van de schrijfster, die trouwens de eerste vrouwelijke schrijfster was die toegelaten werd tot de Académie Française. Dit is een mooie plek. Nu is het er rustig, maar ik kan me voorstellen dat het hier in de weekenden druk kan zijn.
Het Hyacintenpad heeft zijn naam niet gestolen want we komen ook hier weer velden vol blauw tegen, afgewisseld met velden van witte Daslook. Bovendien wordt je ook vaak getrakteerd op uitzichten over de streek met in de verte Bailleul.

We verlaten het pad en lopen verder naar de lelijkste straat van het geheel : op de Zwarteberg ligt de grens België-Frankrijk en dat merk je door de talrijke tabakswinkels en terrasjes. Op zondag rijden ze hier bumper aan bumper. Niettemin snakken we toch naar een fris drankje en houden we even halt.

Daarna lopen we weer verder door het bos tot we weer aan de auto komen.

Wat een schitterende dag ! We hebben er met volle teugen van genoten.

Wie de hyacinten wil zien, moet snel zijn want ze bloeien niet zo lang.

Geschreven door Hilde.op.pad