Dag 44, Van La Isla naar Villaviciosa
23 km, cumulatief 1124 km

De route vandaag is relatief kort. Na een simpel ontbijtje vertrek ik met een Pool, de Nederlandse Yvonne en twee Duitsers. De Duitse vrouw blijkt Hester te heten. (‘Echt waar, heet je dochter ook zo? Ik heb nog nooit iemand gehoord die net zo heet als ik’.) We kijken nog even bij de zee naar de zonsopgang. Voor mij is het voorlopig afscheid van de zee, voor de komende tijd.
In het eerste dorpje ontbijten we wat uitgebreider. Ik heb een telefoongesprek met Ilona, waardoor ik de anderen uit het oog verlies. Veel later loop ik Yvonne achterop en lopen we samen verder naar de eindbestemming.
Het is een zonnige dag, zo’n 20 graden, maar in de open zon voelt het warm aan, vooral tijdens het klimmen. Het landschap is lieflijk bergachtig: velden, bossen, beekjes en veel appelboomgaarden. Zo nu en dan neem ik een appeltje, ze zijn zurig maar wel lekker om een frisse smaak te krijgen in een dorstige mond. Ik geniet ook van ander fruit dat ik gisteren heb gekocht en de vijgen die je hier regelmatig langs de weg kunt plukken.

Even over twee uur komen we aan in het stadje Villaviciosa. Bij binnenkomst passeren we een grote ciderfabriek. We nemen onze intrek in een hostel met vierpersoonskamers. Met Yvonne ga ik lunchen en eet een heerlijke zeevruchtensalade. We bestellen samen een fles cider. Yvonne heeft die nog nooit gedronken, vindt het niet lekker dus heb ik de hele fles voor mezelf (0,7 liter, 6% alcohol, dus dat valt mee….).
De extra tijd vanmiddag gebruik ik ook om al mijn kleren te laten wassen en drogen. De laatste dagen was het kil en vochtig, en lukte het niet om gewassen kleren droog te krijgen. Dus trok ik ‘s ochtends een klam shirt aan (geeft niet want binnen een uur ga ik toch zweten) en begon de inhoud van mijn rugzak te ruiken. Dat is voor de komende dagen weer voorbij, hoop ik.

Villaviciosa is een camino-kruispunt: Je kunt verder met de Camino del Norte of afslaan naar Oviedo waar de Camino Primitivo begint. De Primitivo is de oudste pelgrimsroute en ik heb van meerdere mensen gehoord dat die veel mooier is dan het vervolg van de Norte. Vandaag merk ik al iets van een minpunt dat ik over het vervolg van de Norte heb gehoord: Er loopt een snelweg langs de kust, die je regelmatig passeert en altijd - dichtbij of veraf - hoort.
De Primitivo is vooral een bergroute. De afgelopen dagen doen zich onder mijn medewandelaars op de Norte verhalen de ronde dat de Primitivo op dit moment ‘uitgestorven’ zou zijn, en daardoor op sommige stukken zelfs riskant, als je in je eentje over bergpaden moet lopen. Ik heb daarom eergisteren een vraag gesteld in een Nederlandse Camino-groep op Facebook. Ik krijg diverse antwoorden die dit gerucht ontkrachten. Vanmiddag spreek ik vier wandelaars in deze hostel die morgen ook richting Oviedo gaan: Tom uit Jersey, Rado uit Slowakije, die ik beiden al vaker heb ontmoet, Armando uit Peru en Dan uit de VS.
Dus heb ik intussen definitief besloten wat ik vanaf het begin van plan was: morgen vertrek voor een tweedaagse wandeling naar Oviedo en stap ik over op de Camino Primitivo.

Vanavond eet ik met een zevenkoppig internationaal gezelschap van een Engelsman, Amerikaan, Tsjech, Slowaak, Spanjaard en een Japanse. Als het lukt om morgenochtend gelijk te vertrekken, spreken we af, dat we op de daadwerkelijke splitsing, vier kilometers van hier, gezamenlijk afscheid nemen. Vier gaan dan verder op de Primitivo, de rest vervolgt de Norte.

Geschreven door Frans.de.kruif