Dag 2, van Leuven naar Meldert (Hoegaarden)
23 km, 29400 stappen
Cumulatief: 54 km, 69925 stappen

Vandaag is de route heel afwisselend: verharde en onverharde wandel- en fietspaden, betonwegen, kasseien, holle wegen, bos, park, velden, akkers, langs spoorlijnen en soms langs de autoweg (maar dat laatste is vooral het gevolg van het feit dat ik vanmiddag een paar kilometer verkeerd loop).
Het landschap begint te glooien en langzaam te stijgen. De spieren voelen nog wat stijf van gisteren. Ik kom een enkele wandelaar tegen, regelmatig een fietser, en zowaar soms kan er een groet af, incidenteel zelfs op initiatief van mijn passant!
Ik zie de eerste markeringen van het pelgrimspad naar Santiago, maar een medepelgrim heb ik gisteren en vandaag nog niet gezien. Na het centrum van Leuven kom ik vandaag geen horeca tegen, dus ben ik blij voldoende te eten en drinken te hebben ingeslagen voor onderweg. Ik ben vooral op mezelf teruggeworpen, zonder daar moeite mee te hebben.
Vlak voor mijn aankomst bij mijn logeeradres - een particulier van Vrienden op de fiets - begint het te regenen. Aangekomen wordt er niet gereageerd op de bel en nestel ik me met mijn e-reader onder een afdak in de ruime achtertuin, als het weer even begint te regenen. Totdat mijn gastvrouw Lieve zich laat zien. Ze blijkt al die tijd wel thuis maar is in slaap gevallen en heeft de bel niet gehoord. Na douchen en uitrusten op mijn gastenkamer, zit ik lang aan tafel (inclusief Hoegaarden-witbier) met Lieke en haar zoon die uit Leuven is komen fietsen. We praten uitgebreid de taalproblematiek in België - de taalgrens is 2 kilometer van hier - en de verschillen tussen het Nederlandse en Belgische coronabeleid.

Om deze tocht niet alleen voor mezelf te lopen, probeer ik me maatschappelijk een beetje nuttig te maken door onderweg zwerfvuil te verzamelen, en volle zakjes te legen als ik een prullenbak of vuilcontainer tegenkom. Wat is tegenkom, is niet veel anders als in Nederland: blikjes, plastic flessen, sigarettendoosjes, snoeppapiertjes, wel opvallend veel meer verpakkingen van energiegelletjes en natuurlijk wegwerpmondkapjes.

Over mondkapjes gesproken: Wat mogen we in Nederland blij zijn met het milde beleid terzake. Hier in België is een mondkapje verplicht zo gauw je een winkel of horecagelegenheid binnengaat (tenzij je zit om je consumptie te nuttigen). In het hele oude centrum van Leuven moest het worden gedragen. En in alle openbare ruimte in de provincie Antwerpen. Ook daarbuiten zie je veel mensen met een mondkapje lopen of er tenminste een om zijn of haar nek hangen. Ik moet er erg aan wennen en vergeet regelmatig dat ik het weer moet opzetten. Gelukkig hoef ik op mijn logeeradres alleen gepaste afstand te houden.

Geschreven door Frans.de.kruif