Dag 33, van Guerigny naar Nevers
15 km, cumulatief: 776 km

Ik vertrek pas over negenen. Eerst neem ik alle tijd om op zoek te gaan naar minder geasfalteerde alternatieven voor de route van de komende dagen. Ik vind een GR-route die parallel aan de Sint-Jacobsroute slingert. Het is even puzzelen, langs die route zijn minder accomodaties en na wat bellen blijken die niet allemaal open, maar ik weet een compromis te vinden, deels GR-, deels Jacobsroute.
Dat ik laat vertrek is niet zo’n ramp. Ik heb maar 15 kilometer te gaan vandaag. Ik moet eerst een deel op de Jacobsroute lopen en kan dan doorsteken naar de GR. Het is perfect wandelweer: bewolkt en even boven de 20 graden. De eerste vijf kilometer gaan weer over asfalt, langs een drukke weg, hier en daar een smalle berm, gevaarlijk, ik kan mijn ergernis niet onderdrukken. Dan kan ik de route over de weg verlaten en het bos in, een prachtige route, zonder te hoeven omlopen. De laatste kilometers gaan weer over asfalt, maar dat kan ik hebben, ik loop immers de stad Nevers binnen.
Om half een ben ik veel te vroeg op mijn overnachtingsadres, bij het klooster van de Heilige Bernadette. Ik loop even de stad in, rust en eet mijn lunch in een nabij gelegen park. Na te zijn ingecheckt ga ik op zoek naar nieuwe wandelstokken (de kunststof doppen van mijn huidige stokken zijn helemaal door, ik tik de hele dag op het metaal, dat uitglijdt op asfalt) en wandel rond in het oude stadje.

Sint Bernadette is een van de meisjes in de 19e eeuw voor wie Maria in Lourdes zou zijn verschenen. Ze ligt in het kerkje in het klooster opgebaard, heilig verklaard omdat haar lichaam niet wilde ontbinden na haar overlijden rond 1880. Mijn moeder gebruikte haar vroeger als voorbeeld dat wonderen echt bestaan. Ik hecht meer geloof aan de versie op Wikipedia: ze is inderdaad gemummificeerd, bijzonder maar dat kan. Omdat haar huid ernstig ging schimmelen, heeft ze met veel cosmetica en was weer een ‘ongeschonden’ gezicht gekregen. Als ik zelf ga kijken zie ik een barbiepop in nonnenkledij, een aantal mensen zitten in volle devotie te bidden.
Om zes uur haal ik Thijs op van de trein, fijn elkaar weer te zien. We wonen in dit imposante kloostercomplex nog een gebedsdienst bij met de vier nonnen die hier nog als laatste der Mohikanen stand houden. Daarna lekker eten in de stad en bijtijds gaan slapen. Morgen moeten we er flink tegenaan.

Geschreven door Frans.de.kruif