Van Breda, via Antwerpen, Parijs, Limoges naar Marsac (Creuse)

Welkom bij deze eerste aflevering van mijn camino-blog.
Vandaag begint het tweede en laatste deel van mijn wandelavontuur naar Santiago de Compostela.
Ik reis per trein naar Marsac waar ik vorig jaar ben geëindigd.
Om mijn tocht van vorig jaar nog even kort samen te vatten: Rond deze tijd startte ik mijn wandeling. Ik had gepland om vanuit Breda te vertrekken, maar de provincie Antwerpen zat in een zware lockdown en daarom koos ik Mechelen, op de provinciegrens als mijn startpunt. Vandaaruit liep ik in via Leuven, Namen, Dinant, Reims, Troyes, Vezelay en Nevers in ruim zes weken en over ruim 1.000 kilometer naar Marsac, een klein plaatsje boven Limoges. Ik had verder willen lopen, maar de groeiende corona-problemen in Frankrijk dwongen me mijn tocht af te breken. Het was vanwege de pandemie relatief stil onderweg. Wel had ik in België een paar dagen gezelschap van mijn dochter Hester, en liep zoon Thijs later een paar dagen mee in Frankrijk. Ik zocht Ilona onderweg op, die vlak onder Vezelay toevallig in dezelfde periode en dichtbij de route op een schildersweek was. Verder ontmoette ik een aantal bijzondere medewandelaars met wie ik een tijdje optrok: Nils uit Edam, de Belgische Tine en Marokkaanse Belg Soufiane.
Het was een bijzondere ervaring.

Dit jaar heb ik - als alles goed gaat en de corona-pandemie niet weer roet in het eten gooit - twee maanden de tijd om de resterende 1.500 kilometer te lopen. Morgen begin ik te wandelen. Rond 11 september hoop ik de Spaanse grens over te steken. Een dag of wat eerder sluit mijn vriend René aan, die een paar dagen met me meeloopt. In Spanje neem ik de zogenaamde ‘Camino del Norte’, de route langs de Spaans-Baskische noordkust. Een week later gaat die route langs Bilbao, waar Ilona naartoe komt, zodat we een paar dagen samen hebben. Tegen 20 oktober hoop ik in Santiago de Compostela te arriveren.

De afgelopen dagen heb ik alles voorbereid en veel tijd samen doorgebracht met Ilona, die me zal missen. Gisteren had ik mijn generale repetitie. Met Thijs en Hester liep ik de NS-wandeling van Hollandse Rading naar Amersfoort.

Vanochtend brengt Ilona me naar het station in Breda, nadat vriendin Hilda spontaan bij ons thuis langskomt om gedag te zeggen en een appelkoek voor onderweg mee te geven. Hoe lief!
De reis gaat voorspoedig. Ik stap over in Antwerpen. Vanaf daar zitten de treinen vol. Aangekomen in Parijs worden op station Gare du Nord alle uitstappende treinreigers gecheckt op hun vaccinatie- of testbewijs. De afstand naar Gare d’Austerlitz overbrug ik te voet, zoals ik vorig jaar op mijn terugreis andersom heb gewandeld. Toen oogde Parijs desolaat, ik leek de enige toerist, iedereen moest op straat een mondkapje dragen en de Notre Dame stond volledig in de steigers na de verwoestende brand. Vandaag bruist Parijs weer, de meeste mensen lopen op straat zonder mondkapje, er zijn weer toeristen, de stalletjes langs de Seine zijn gedeeltelijk open, de torens van de Notre Dame staan er weer statig bij nu de steigers er rondom zijn weggehaald, de tentenkampen van illegale migranten onderlangs de Seine zijn verdwenen.

Tegen zeven uur arriveer ik volgens planning in Marsac. De gastvrouw van de gite waar ik verblijf staat me op te wachten op het station. Ik installeer me en ga een hapje eten in het plaatselijke restaurant, gerund door een Schotse familie (er staan zo’n 150 soorten whiskey op de kaart). Daar raak ik aan de praat met een Nederlands echtpaar, Lisa en Ralf. Ze willen alles over mijn wandeling weten.

Geschreven door Frans.de.kruif